تولید انرژی الکتریکی در کمپینگ یک مساله مهم برای طرفداران این موضوع به شمار می آید. بعلاوه، علاقه مندان به محیط زیست نیز علاقه ای به تولید انرژی به صورتی که برای طبیعت مخرب باشد، ندارند.
@Pazshahr 👈
در همین راستا یک مخترع حامی محیط زیست طرح نوآورانه توربین بادی مولد برق با نام Revolver را ارائه کرده است.
تصویر👇
@Pazshahr 👈
در همین راستا یک مخترع حامی محیط زیست طرح نوآورانه توربین بادی مولد برق با نام Revolver را ارائه کرده است.
تصویر👇
تولید برق از امواج اقیانوس
🌊 ⚡️ 🌊 ⚡️
حرکات سطحی امواج اقیانوس، پیستون جک هیدرولیکی تعبیه شده بر این سیستم را تحت فشار قرار میدهد و هنگامیکه این اتفاق افتاد روغن هیدرولیکی با جاری شدن در یک موتور هیدرولیکی، برق تولید میکند.
امید می رود با توسعه و تکمیل این طرح بتوان از منبع لایزال انرژی امواج دریاها و اقیانوسها برای تولید برق بهره برد.
@Pazshahr 👈
تصویر👇
🌊 ⚡️ 🌊 ⚡️
حرکات سطحی امواج اقیانوس، پیستون جک هیدرولیکی تعبیه شده بر این سیستم را تحت فشار قرار میدهد و هنگامیکه این اتفاق افتاد روغن هیدرولیکی با جاری شدن در یک موتور هیدرولیکی، برق تولید میکند.
امید می رود با توسعه و تکمیل این طرح بتوان از منبع لایزال انرژی امواج دریاها و اقیانوسها برای تولید برق بهره برد.
@Pazshahr 👈
تصویر👇
Forwarded from @R$
امروز اتفاقی بعد مدتها سوار BRT شدم ؛
شلوغ بود ؛ چند ایستگاه که گذشت خلوت شد ماشین ؛ و تعداد صندلی های خالی زیاد شد ؛ تو یکی از ایستگاها این دو نفر مامورا ی عزیز شهرداری اومدن بالا ؛ با کمال تعجب نشستن روی زمین و روی صندلی ها نشستن ؛ وقتی ازشون سوال کردم چرا رو صندلی نمی شینید ؛ گفتن ؛ لباسامون کثیفه درست نیست ؛ تو کل مسیر من و بقیه مسافرا اصرار می کردیم که بشینن روی صندلی اما قبول نمی کردن ؛ اونجا بود که فهمیدم شعور و شخصیت هیچ ربطی به شغل و جایگاه توی اجتماع نداره .
شلوغ بود ؛ چند ایستگاه که گذشت خلوت شد ماشین ؛ و تعداد صندلی های خالی زیاد شد ؛ تو یکی از ایستگاها این دو نفر مامورا ی عزیز شهرداری اومدن بالا ؛ با کمال تعجب نشستن روی زمین و روی صندلی ها نشستن ؛ وقتی ازشون سوال کردم چرا رو صندلی نمی شینید ؛ گفتن ؛ لباسامون کثیفه درست نیست ؛ تو کل مسیر من و بقیه مسافرا اصرار می کردیم که بشینن روی صندلی اما قبول نمی کردن ؛ اونجا بود که فهمیدم شعور و شخصیت هیچ ربطی به شغل و جایگاه توی اجتماع نداره .
دایه های بی حامی طبیعت
17 میلیون هکتار منطقه حفاظت شده کشور را فقط 2617 محیط بان پوشش می دهند
نویسنده: مهدی آیینی
همیشه و همه جا مراقب طبیعت و حیات وحش هستند، فرقی نمی کند تابستان است یا زمستان، تفاوتی ندارد در کویر باشند یا کوهستان. آنها قسم خورده اند در هر شرایطی از طبیعت حمایت کنند و نگذارند اتفاق تلخی در این زمینه رقم بخورد، اما شرایط دشوار کار گاهی برای آنها گران تمام می شود به همین دلیل گاهی اوقات نقص عضو می شوند یا حتی هنگام درگیری با متخلفان جانشان را از دست می دهند. از محیط بانان کشورمان حرف می زنیم؛ افرادی که با حداقل امکانات از طبیعت کشورمان مراقبت می کنند.
محیط بانی در کشورمان از سال 1335با شروع به کار کانون شکار ایران کلید خورد و چند سال بعد یعنی در 1346 با تاسیس سازمان شکاربانی و نظارت بر صید ادامه پیدا کرد. چند سال هم به همین روال گذشت تا این که سال 51 سازمان حفاظت محیط زیست شکل گرفت، به این شکل تا مدتی هم محیط بانان با عنوان گارد محیط بانی فعالیت می کردند، اما بعد از تشکیل یگان حفاظت از محیط زیست، سال 89 محیط بانان به عنوان نیروی یگان حفاظت محیط زیست در سراسر کشور شروع به کار کردند. وظیفه اصلی محیط بان ها حفظ اموال عمومی مانند کویر و دریا، حفاظت از تنوع زیستی جانوری و گیاهی است، البته آنها ماموریت دارند از عرصه های طبیعی خشکی، دریایی، محیط زیست انسانی، حفظ تنوع زیستی و ذخایر ژنتیکی گیاهی و جانوری حیات وحش ایران مراقبت کرده و نگذارند مقررات زیست محیطی نادیده گرفته شود.
@Pazshahr 👈
17 میلیون هکتار منطقه حفاظت شده کشور را فقط 2617 محیط بان پوشش می دهند
نویسنده: مهدی آیینی
همیشه و همه جا مراقب طبیعت و حیات وحش هستند، فرقی نمی کند تابستان است یا زمستان، تفاوتی ندارد در کویر باشند یا کوهستان. آنها قسم خورده اند در هر شرایطی از طبیعت حمایت کنند و نگذارند اتفاق تلخی در این زمینه رقم بخورد، اما شرایط دشوار کار گاهی برای آنها گران تمام می شود به همین دلیل گاهی اوقات نقص عضو می شوند یا حتی هنگام درگیری با متخلفان جانشان را از دست می دهند. از محیط بانان کشورمان حرف می زنیم؛ افرادی که با حداقل امکانات از طبیعت کشورمان مراقبت می کنند.
محیط بانی در کشورمان از سال 1335با شروع به کار کانون شکار ایران کلید خورد و چند سال بعد یعنی در 1346 با تاسیس سازمان شکاربانی و نظارت بر صید ادامه پیدا کرد. چند سال هم به همین روال گذشت تا این که سال 51 سازمان حفاظت محیط زیست شکل گرفت، به این شکل تا مدتی هم محیط بانان با عنوان گارد محیط بانی فعالیت می کردند، اما بعد از تشکیل یگان حفاظت از محیط زیست، سال 89 محیط بانان به عنوان نیروی یگان حفاظت محیط زیست در سراسر کشور شروع به کار کردند. وظیفه اصلی محیط بان ها حفظ اموال عمومی مانند کویر و دریا، حفاظت از تنوع زیستی جانوری و گیاهی است، البته آنها ماموریت دارند از عرصه های طبیعی خشکی، دریایی، محیط زیست انسانی، حفظ تنوع زیستی و ذخایر ژنتیکی گیاهی و جانوری حیات وحش ایران مراقبت کرده و نگذارند مقررات زیست محیطی نادیده گرفته شود.
@Pazshahr 👈
مجلس محیط زیستی، یک فانتزی لازم الاجرا
یونس اسماعیلی
https://velaiatnews.com/?type=dynamic&lang=1&id=32685
چشم به هم بزنیم، مجلس دهم نیز کار خود را شروع میکند. کش و قوس‌های امروز، به هرحال گروهی را به مجلس هدایت خواهد کرد که حتی اگر از نظر سیاسی دلخواه ما نباشند؛ برایمان تصمیم خواهند گرفت. تصمیماتی که در طی 4 سال گرفته می‌شود اما تاثیرات آن خارج از ظرف زمان خواهد بود، همانطور که امروز قوانین دهه چهل، بر ما حکمرانی میکند، حال آن که بسیاری از قانون دانان و قانون‌نویسان، به نارسایی‌های آن اذعان کرده‌اند. محیط زیست، ازجمله حوزه‌هایی است که در آمد و شد مجلس‌های متفاوت، مسکوت می‌ماند. به ویژه آنکه جلب مشارکت مردمی در انتخابات منوط به جلب اعتماد جامعه است و حال که هنوز محیط زیست یک دغدغه عمومی و مطالبه فراگیر نشده، نمی‌توان انتظار داشتی نامزدی محیط زیست و تخریب‌های آن را برگ برنده خود برای کسب صندلی سبز برگزیند؛ چه اینکه احتمال حذفش بسیار بالا خواهد بود.
اما واقعا جایگاه محیط زیست در این مناسبات سیاسی کجاست و اساسا قوه مقننه و آنان که سودای مجلس نشینی دارند، به آن تفکر رسیده‌اند که اضمحلال درونی و بیرونی همه مولفه‌های محیط زیست، دیر یا زود بحرانی ملی را رقم خواهد زد؟ بحرانی که به دست قانون قابل پیشگیری و کنترل است. چندی پیش در قاب قانون، بحث‌های متعددی از راه‌اندازی وزارت خانه برای محیط زیست مطرح شد؛ اما این بحث بیشتر در قالب یه خواب خوش برای محیط زیستی‌ها بود. اکنون نیز خبر رسیده که در برنامه ششم توسعه، سازمان‌های حفاظت محیط زیست، منابع طبیعی و آب، با هم ادغام خواهند شد تا این هم‌افزایی منجر به نگاه جامع‌تری به محیط زیست شود و بتواند بخشی از روند تخریب را آهسته‌تر کند. تخریبی که در آب، هوا، خاک و هر آن چه مشتق آن است، ریشه دوانده. اما واقعیت این است که تا پیش از این مجلس دلسوز برای محیط زیست نداشته‌ایم و با نظر به همه موضوعات محیط زیستی طرح شده در مجلس، محیط زیست دغدغه‌ای برای مجلس نبوده است. در تایید این ادعا هم می‌توان به وضعیت پیچیده و بلاتکلیف محیطبانان اشاره کرد. همان افرادی که گاه برای حراست از محیط زیست در برابر متعدیان، ناچلارند از جان مایه بگذارند و استفاده از سلاح خود را با احتمال قصاص تاخت بزنند. علاوه بر این در حوزه‌های مختلف نظیر پسماند، زمین خواری، آلودگی منابع آبی و .. یا خلاهای قانونی تسهیل‌گر دست درازی سودجویان می‌شود و یا قانون در بن بست اجرا گیر میکند. این در حالی است که بحران محیط زیست دیگر مساله فردا نیست و در بیانات مقام معظم رهبری اهمیت و ارتباط آن با همه نسل‌ها مورد تاکید قرار گرفته است.
از این جهت فارغ از همه سلایق سیاسی و تغییراتی که قرار است در مواضع حزبی و جناحی مجلس دهم شکل بگیرد؛ اولویت دادن به محیط زیست، در چارچوب الزام مواد قانونی برای پیوست‌های زیست محیطی، آموزش، فرهنگسازی و مقابله با متخلفان، می‌تواند مانیفست نامزدهایی باشد که به توسعه پایدار با مفهوم حقیقی آن معتقد باشند و جایگاه خود را در مجلس بشناسند. کسب رای مردمی با جاده‌سازی و توسعه گاز شهری، آن هم بی‌اعتنا به محیط زیست و حتی زیر پا گذاشتن آن، رویکرد مرسومی است که علی‌رغم مضراتش، دل عوام را نرم میکند؛ اما فراموش نکنیم که 4 سال نسبت به یک عمر مدت کوتاهی است؛ علی‌الخصوص اگر بعدها قرار باشد آشی را که در مجلس پخته‌ایم؛ بچشیم.
روزنامه ولایت قزوین
12 بهمن 94
@Pazshahr 👈
یونس اسماعیلی
https://velaiatnews.com/?type=dynamic&lang=1&id=32685
چشم به هم بزنیم، مجلس دهم نیز کار خود را شروع میکند. کش و قوس‌های امروز، به هرحال گروهی را به مجلس هدایت خواهد کرد که حتی اگر از نظر سیاسی دلخواه ما نباشند؛ برایمان تصمیم خواهند گرفت. تصمیماتی که در طی 4 سال گرفته می‌شود اما تاثیرات آن خارج از ظرف زمان خواهد بود، همانطور که امروز قوانین دهه چهل، بر ما حکمرانی میکند، حال آن که بسیاری از قانون دانان و قانون‌نویسان، به نارسایی‌های آن اذعان کرده‌اند. محیط زیست، ازجمله حوزه‌هایی است که در آمد و شد مجلس‌های متفاوت، مسکوت می‌ماند. به ویژه آنکه جلب مشارکت مردمی در انتخابات منوط به جلب اعتماد جامعه است و حال که هنوز محیط زیست یک دغدغه عمومی و مطالبه فراگیر نشده، نمی‌توان انتظار داشتی نامزدی محیط زیست و تخریب‌های آن را برگ برنده خود برای کسب صندلی سبز برگزیند؛ چه اینکه احتمال حذفش بسیار بالا خواهد بود.
اما واقعا جایگاه محیط زیست در این مناسبات سیاسی کجاست و اساسا قوه مقننه و آنان که سودای مجلس نشینی دارند، به آن تفکر رسیده‌اند که اضمحلال درونی و بیرونی همه مولفه‌های محیط زیست، دیر یا زود بحرانی ملی را رقم خواهد زد؟ بحرانی که به دست قانون قابل پیشگیری و کنترل است. چندی پیش در قاب قانون، بحث‌های متعددی از راه‌اندازی وزارت خانه برای محیط زیست مطرح شد؛ اما این بحث بیشتر در قالب یه خواب خوش برای محیط زیستی‌ها بود. اکنون نیز خبر رسیده که در برنامه ششم توسعه، سازمان‌های حفاظت محیط زیست، منابع طبیعی و آب، با هم ادغام خواهند شد تا این هم‌افزایی منجر به نگاه جامع‌تری به محیط زیست شود و بتواند بخشی از روند تخریب را آهسته‌تر کند. تخریبی که در آب، هوا، خاک و هر آن چه مشتق آن است، ریشه دوانده. اما واقعیت این است که تا پیش از این مجلس دلسوز برای محیط زیست نداشته‌ایم و با نظر به همه موضوعات محیط زیستی طرح شده در مجلس، محیط زیست دغدغه‌ای برای مجلس نبوده است. در تایید این ادعا هم می‌توان به وضعیت پیچیده و بلاتکلیف محیطبانان اشاره کرد. همان افرادی که گاه برای حراست از محیط زیست در برابر متعدیان، ناچلارند از جان مایه بگذارند و استفاده از سلاح خود را با احتمال قصاص تاخت بزنند. علاوه بر این در حوزه‌های مختلف نظیر پسماند، زمین خواری، آلودگی منابع آبی و .. یا خلاهای قانونی تسهیل‌گر دست درازی سودجویان می‌شود و یا قانون در بن بست اجرا گیر میکند. این در حالی است که بحران محیط زیست دیگر مساله فردا نیست و در بیانات مقام معظم رهبری اهمیت و ارتباط آن با همه نسل‌ها مورد تاکید قرار گرفته است.
از این جهت فارغ از همه سلایق سیاسی و تغییراتی که قرار است در مواضع حزبی و جناحی مجلس دهم شکل بگیرد؛ اولویت دادن به محیط زیست، در چارچوب الزام مواد قانونی برای پیوست‌های زیست محیطی، آموزش، فرهنگسازی و مقابله با متخلفان، می‌تواند مانیفست نامزدهایی باشد که به توسعه پایدار با مفهوم حقیقی آن معتقد باشند و جایگاه خود را در مجلس بشناسند. کسب رای مردمی با جاده‌سازی و توسعه گاز شهری، آن هم بی‌اعتنا به محیط زیست و حتی زیر پا گذاشتن آن، رویکرد مرسومی است که علی‌رغم مضراتش، دل عوام را نرم میکند؛ اما فراموش نکنیم که 4 سال نسبت به یک عمر مدت کوتاهی است؛ علی‌الخصوص اگر بعدها قرار باشد آشی را که در مجلس پخته‌ایم؛ بچشیم.
روزنامه ولایت قزوین
12 بهمن 94
@Pazshahr 👈