پازشهر

ضرورت اعلام ایران به عنوان "سرزمین شکار ممنوع"
@Pazshahr
واژه شکار و شکارچی با مناطق حفاظتی و پارک های طبیعی بطور عام و با مدیریت حیات وحش بطور خاص عجین شده است. وقتی صحبت از عدم وجاهت شکار می شود انگار آب در لانه مورچگان ریخته باشی غوغا و ولوله ای به پا می شود که نپرس، هر سفسطه گری به تشبث خاص خود به توجیه وقاحت می پردازد...
دکتر مرتضی شریفیزیست بوم/دکتر مرتضی شریفی*: واژه شکار و شکارچی با مناطق حفاظتی و پارک های طبیعی بطور عام و با مدیریت حیات وحش بطور خاص عجین شده است. وقتی صحبت از عدم وجاهت شکار می شود انگار آب در لانه مورچگان ریخته باشی غوغا و ولوله ای به پا می شود که نپرس، هر سفسطه گری به تشبث خاص خود به توجیه وقاحت می پردازد که پرداختن به همه آنها در حوصله این نوشتار نیست. در اینجا سخن با آن گروه جماعتی است که فیلسوف مابانه می فرمایند علم اکولوژی و فن مدیریت حیات وحش شکار و شکارچی را در محتوا دارد. ظاهر حرف واقعیت دارد منتها ميان " شکار و شکارچی" مورد نظر حضرات تا " شکار و شکارچی " در مبحث مدیریت حیات وحش، تفاوت از زمين تا آسمان است!

برای شناخت ویژیگیهای اکولوژیکی حیات وحش نیاز است نقش شرایط محیطی و دیگر موجودات در تغییر و تحول آن مورد ملاحظه قرار گیرد.بدون استثنا هر جفت موجود زنده چنانکه از طریق محیط اطراف و دیگر جانداران کنترل نشود جمعیت اش به حدی افزایش مییابد، که زمین به زودی مملو از بچه های آن ها می گردد (داروین، 1872) .اولین کنترل جمعیت حیات وحش به دینامیک فردی گونه حیات وحش مربوط می شود یعنی ژن درون گونه ای مشخص می کند که کدام فرد غالب بر محیط و کدام فرد مغلوب محیط و محکوم به فنا است. بنابراین اولین شکارچی هر موجود زنده محیط زیستی است که شکار در آن زندگی می کند. بر خلاف حادثه شوم پردیسان که مسئولین امر و دوائر ذیربط بهر دلیلی از شناخت یا اطلاع رسانی در ارتباط با اسلحه و ابزار شکارچی سردرگم هستند شناخت اسلحه و ابزار طبیعت چندان مشکل نیست امراض ، کمبود زیستگاه (منابع غذائی و ...) سلاح طبیعی محسوب می شوند که زندگی حیات وحش را نشانه می رود.
@Pazshahr
بعضی مواقع در یک تغییر و تحول محیطی ، طبیعت دست به کشتار جمعی هم می زند. حدود 500 میلیون گونه در روی زمین (پتروف، 1952) وجود داشته است افراد ی به جا مانده از یک گونه و نیز گونه های نجات یافته از میان مجموعه گونه ها اعم از اینکه ناشی از سازگاری آنها به محیط جدید و یا سازگاری با تغییر تکاملی بوده باشد، یک انتخاب طبیعی محسوب می شود. حیات وحش زیستگاه را بر اساس نیاز غذائی و مناسبت با جثه و گرایشات به شکل و توپوگرافی و سرشت و الگو های رفتاری خاص خود انتخاب می کند. برخی از حیات وحش ویژه گرا specialists) ) بوده و آشیان اکولوژیک بسیار محدود دارند و بعضی دیگر عامه گرا ( generalists ) با آشیان اکولوژیک بسیار گسترده می باشند. از نظر فرصت استقرار ویژه گرا ها قربانی یا شکار کمبود زیستگاه و عامه گرا ها شکارچی یا تسخیر کننده های زیستگاه محسوب می شوند. از نظر فراوانی هم حیات وحش به دو گروه شامل گروه با نرخ تولید مثل و جمعیت فراوان و عمر کوتاه ( انتخاب شده – r ) و گروهی با تولید مثل کم و عمر طولانی (انتخاب شده – K ( بوده که معمولاً گروه اول شکار (مثل موش های صحرائی) و گروه دوم شکارچی ( مثل جغد) می باشد.
درسطح بالاتر از دینامیک فردی ، دینامیک گروهی، زیر-جمعیت یا جمعیت محلی مطرح است.
پراکنش حیات وحش موزائیکی بوده و هر لکه از این موزائیک(گروه حیات وحش) با گروه دیگر مرتبط بوده و شکل گیری گروه های هر گونه، از ساز و کار خاصی تبعیت می کند بطوریکه جمعیت محلی واحد های طبیعی، دینامیک جمعیت کل را شکل می دهد. مدیریت حیات وحش بر مبناء جمعیت شناسی (ساختار سنی ، اندازه و...) کل جمعیت طبیعی معمول می شود. از این رو افزایش یا کاهش جمعیت بر مبناء جمعیت محلی محاسبه نمی شود در شبکه مدیریتی اصولی که کریدور های ارتباطی طبیعی حفاظت شده شکل گرفته تبادل افراد برای تنظیم پراکنش و مبادله ژن بطور طبیعی انجام می گیرد.
@Pazshahr
برنامه ریزی مدیرینی حیات وحش و تنظیم مکانی پراکنش جمعیت بر مقوله شکار و شکارچی استوار است. در پائین ترین سطح زنجیره علفخواران شکارچی (predators ) و گیاه شکار محسوب می شود. این فلسفه ما را قادر می سازد مثلاً اثر آهو بر محدوده زیستگاهی و نیز تاثیر تغییرات زیستگاه بر آهو را تحت کنترول و مدیریت داشته باشیم. از طرف دیگر در سطح بالای زنجیره حیاتی حیات وحش ، خود آهو شکار برای گوشتخوران شکارچی محسوب میگردد. مطالعه رابطه شکار (preys ) و شکارچی (predators ) برای حفظ تعادل تراکم طبیعی حساسترین و مهمترین بخش در مدیریت حیات وحش می باشد. اکولوژیست های اولیه متکی به تئوری تعامل تک شکار و یک شکارچی مدل مدیریتی ارائه داده اند.
@Pazshahr
ادامه ی مطلب👇👇👇

1.13K views15:46