نماینده ولی‌فقیه در استان قزوین: حرمت تخریب محیط‌زیست، کمتر از قضا شدن نماز و روزه نیست
@pazshahr


نماینده ولی‌فقیه در استان قزوین گفت: حرمت تخریب محیط‌زیست، کمتر از قضا شدن نماز و روزه نیست چرا که از بین رفتن آن فرصت ادای فرایض دینی را از میان می‌برد.
آیت‌الله عبدالکریم عابدینی امروز در همایش بین‌المللی محیط‌زیست و حیات‌وحش ایران که در تالار شهر قزوین برگزار شد، اظهار کرد: خدای متعال در قرآن برای محیط‌زیست، فضایی را ترسیم کرده که در آرزوهای ما وجود دارد و اگر با نگاه قرآنی در این حوزه هماهنگ باشیم، محیط‌زیست، جنگل‌ها، دریاها و حیوانات را هیچ خطری تهدید نخواهد کرد.
yon.ir/QYqq

مهربانی با حیوانات را به کودکان بیاموزیم.

@Pazshahr 👈

گوشتخواری و محیط زیست - بخش یکم
@Pazshahr 👈
"همیشه می دانستم که گیاه خواری از ظلم به حیوانات جلوگیری می کند؛ اما از عواقب رژیم غذایی گوشتی بر محیط زیست آگاه نبودم. تولید گوشت گاو یا دیگر پروتئین های حیوانی، حجم عظیمی از ذخایر طبیعی مثل آب، سوخت های فسیلی و خاک سطحی را مصرف  و آب و هوای ما را آلوده می کند. واقعیت این است که تغییر  رژیم غذایی گوشت‌خوارانه به رژیم غذایی گیاهی، تنها و مهم ترین حرکتی است که می توانم برای کمک به محیط زیست انجام دهم؛ به مراتب موثرتر از بستن شیر آب موقع مسواک زدن یا بازیافت و بازمصرف (گرچه همچنان  به حفظ و بازیافت ادامه می دهم!).

یکی از مهم ترین اثرات رژیم گوشتی،  اتلاف  ذخایر طبیعی و به ویژه  مصرف گسترده ی آب برای دامپروری است. امروزه، بیش از ۱۷ میلیارد دام در سرتاسر جهان وجود دارد که نزدیک به سه برابر تعداد آدم هاست. پرورش این دام ها به مقادیر فراوانی  آب نیاز دارد که بیش ترِ آن هم صرف آبیاری دانه ها و علف های خوراک حیوانات می شود. بر اساس اطلاعات بنیاد مطالعات آب،  برای تولید یک کیلو  گوشت گاو در کالیفرنیا حدود ۲۰ هزار لیتر آب  مصرف می شود. این، برابر مقدار آبی است که اگر شما به مدت یک سال تمام  هر روز یک دوش هفت دقیقه ای بگیرید؛ مصرف خواهید کرد. بر عکس برای تولید نیم کیلو گندم   تنها ۲۰۰ لیتر  آب   نیاز است. مصرف حال حاضر آب انسان ها، سفره های آب زیر زمینی را در سرتاسر جهان تباه  می کند. سطح آب ها به طرز وحشتناکی در حال پایین رفتن است و چاه ها به زودی خشک خواهند شد. به گفته سازمان زمین شناسی ایالات متحده،  در سال ۲۰۰۰  حدود  ۴۰ در صد آب شیرین مصرفی ایالات متحده صرف آبیاری دانه های غذایی برای دام ها می شود. تنها ۱۳ در صد برای مصارف خانگی شامل دوش، شستشوی دستشویی، شستن ماشین و آبیاری چمن استفاده می شود. پس انتخاب  یک رژیم غذایی گیاهی یا کاهش مقدار گوشت قرمز،  بی تردید مهم ترین گزینه ای است که برای صرفه جوییِ آب می توانید انجام دهید."

@Pazshahr 👈

گوشتخواری و محیط زیست - بخش دوم
@Pazshahr 👈
"پرورش چهارپایان باعث اتلاف منابع طبیعی دیگری نظیر سوخت های فسیلی و خاک سطحی  نیز می شود. علاوه بر هزینه ی  غلاتی که برای غذای دام ها صرف می شود؛  هزینه ی انرژی سوخت فسیلی را نیز در نظر بگیرید. تولیدات کشاورزی ده در صد کل انرژی مورد استفاده در ایالات متحده را مصرف می کند.
آقای David Pimentel از دانشگاه Cornell این مسئله را این گونه توضیح داد که برای تولید یک کالری پروتئین از گوشت گاو ۴۰ کالری سوخت فسیلی لازم است؛ در حالی که برای تولید یک کالری پروتئینِ سویا تنها ۲ کالری سوخت فسیلی مورد نیاز است.
خاک سطحی نیز دیگر منبع طبیعی است که بیش از آن چه طبیعت بتواند آن را جایگزین کند؛ در حال تخریب است. تولید ذرت و  سویا، یعنی غلات اصلی خوراک دام، منجر به فرسایش شدید خاک می شود زیرا این محصولات به صورت ردیفی کاشته می شوند. محوطه ی آزاد میان ردیف ها، خاک سطحی را در معرض هم فرسایشِ بادی و هم فرسایش آبی قرار می دهد. پیمنتل محاسبه کرده است که در لووا، نصف خاک سطحی به سبب کشت و زرع در صد سال گذشته از بین رفته است. برآورد شده است که ما سالانه چیزی حدود ۷ میلیارد تن از خاک سطحی را از دست می دهیم."
@Pazshahr 👈

گوشتخواری و محیط زیست - بخش سوم
@Pazshahr 👈
"دیگر منابع طبیعی که امروزه به دلیل رشد دامپروری مورد تهدید قرار گرفته اند؛ جنگل های استوایی اند. بر اساس مطالعات سازمان منابع طبیعی، در هر ثانیه از هر روز به اندازه ی یک زمین فوتبال از جنگل های استوایی در حال تخریب است. اکثر این زمین های جنگلی قطع می شوند تا مورد کشت یا دامپروری قرار بگیرند؛ که بعدا به ایالات متحده صادر می شوند و نهایتا سر از همبرگرهای فست فود در می آورند. بر اساس شبکه ی کنش برای جنگل های بارانی (Rainforest Action Network)، برای تولید هر همبرگر، ۵ متر مربع از جنگل های حاره ای ، تخریب می شود. این عدد مساحتی در حدود یک آشپزخانه ی کوچک است که هر بار یکی از این همبرگرها خورده می شود؛ از بین می رود. حتی مسئله از این هم بدتر است چرا که با از بین رفتنِ هر متر مربع از جنگل های بارانی، تا ۳۰۰ گونه ی گیاهی، ۱۰۰۰ گونه ی متفاوت از حشرات و ده ها گونه از پرنده ها، پستانداران، خزنده ها از بین خواهند رفت. جنگل های انبوه بارانی بسیار مهم اند؛ چرا که نیمی از گونه های روی زمین، در آن ها زندگی می کنند و جنگل ها به عنوان منبع اکسیژن جهان نیز حیاتی اند."

@Pazshahr 👈

گوشتخواری و محیط زیست - بخش چهارم
@Pazshahr
"دیگر اثر رژیم غذایی گوشتی بر محیط زیست، آلودگی آب و هوای ماست. همه ی دام هایی که در سرتاسر جهان پرورش داده می شوند؛ مقدار زیادی مدفوع و ادرار تولید می کنند که منابع طبیعی را آلوده می کند. پسماند های حیوانی پی اچ آب ها را تغییر می دهد و هوا را آلوده می کند؛ و گازهای منتشر شده از صنعت دامپروری به عنوان یکی از اصلی ترین دلایل گرمایش جهانی شناخته شده است. برای پایین نگه داشتن قیمت ها، در دامپروری های صنعتی مدرن هزاران یا ده ها هزار حیوان در یک فضای کوچک جمع شده اند. این شیوه، مشکل دفع پسماند حیوانی را به دلیل متمرکز بودن پسماند ها، پیچیده تر می کند. دام ها در ایالات متحده سالانه بالغ بر ۷/۲ تریلیون پوند (حدود ۲۲/۱ تریلیون کیلوگرم) پسماند تولید می کنند؛ که حدود ده برابر پسماندی است که توسط کل مردم آمریکا تولید می شود.
چه بر سر این حجم انبوه از پسماند می آید؟ برخی کشاورزان آن را به عنوان کود برای حاصلخیز کردن در زمین های اطراف پخش می کنند؛ گذشته از اینکه این روش ممکن است قدری گران باشد؛ اما به هر حال بهترین توازن غذایی لازم برای رشد گیاه ها را تامین نمی کند. برخی دامداران تالاب های کود را به عنوان روشی ایمن برای نگه داری میلیون ها گالن پسماند حیوانی استفاده می کنند. دیده می شود که این تالاب ها آن قدر ها هم ایمن نیستند. در ۱۹۹۵، ۲۵ میلیون گالن (۹۵ میلیون لیتر) کود و ادرار از تالاب یک زمین پرورش خوک به رودخانه ی New river در شمال کارولینا نشت کرد. بیش از ۱۰ میلیون ماهی در جا کشته شدند و ۳۶۴۰۰۰ هکتار از زمین های مجاور رودخانه بسته شد تا از ماهی گیری جلوگیری شود. در خیلج مکزیک یک محوطه ی ۷۰۰۰ مایل مربعی (۱۸۱۳۰ کیلومتر مربع) «منطقه ی مرده» وجود دارد که به دلیل پسماند حیوانی و کودهای شیمیایی هیچ حیات آبی وجود ندارد. آلودگی ناشی از مزارع و مراتع دامپروری در جای جای ایالات متحده در حال وقوع است و وقوعش در دیگر جاهای دنیا نیز دارد شروع می شود. اگر ما مصرف محصولات حیوانی مان را کاهش دهیم؛ تهدیدات آلودگی آب را نیز کاهش داده ایم."

@Pazshahr

گوشتخواری و محیط زیست - بخش پنجم
@Pazshahr 👈
"پسماند زمین های دامپروری بسیاری از انواع گازهای مضر نظیر آمونیاک، متان و سولفید هیدروژن و همچنین توده هایی از گرد و غبار و ذرات را، که هوای ما را آلوده می کنند، رها می کند. از آن جایی که این زمین ها به شدت بزرگ هستند و اغلب از تالاب های کودِ بر آنها پاشیده می شود؛ ملموس ترین آلودگی شان بوی نامطبوعی است که از آنها به مشام می رسد؛ که این بر جمعیت مردم نزدیک مزرعه ها اثر سوءی دارد. بوی بد کم ترینِ خطری است که به محیط زیست وارد می شود. در ایالات متحده، مزارع حیوانات مسئول ۷۳% آمونیاکی هستند که وارد هوا می شود و موجب مشکلات تنفسی شده؛ سبب مه-دود و باران اسیدی می شوند. ذرات تولیده شده از مزارع دام، همچنین می توانند سبب مشکلات تنفسی شده و می توانند «اثر غبار قهوه ای» از خود به جا بگذارند که معمولا در نزدیک شهرهای بزرگ صنعتی یافت می شود.
شاید متان مضر ترین گازی باشد که از دام ها ساطع می شود. در حقیقت، صنعت گوشت قرمز منبع  شماره ی یکِ تولید متان در جهان است که سالانه بیش از ۱۰۰ میلیون تن متان آزاد می کند. متان گازی است که در جو، گرما را محبوس کرده و باعث بالا رفتن دمای زمین می گردد.Noam Mohr  در گزارشش در مورد گرمایش جهانی می گوید: «متان یک گاز گلخانه ایست که ۲۱ برابر قوی تر از دی اکسید کربن است.» از لحاظ تئوری با کاهش میزان گوشت قرمزی که در سرتاسر جهان خورده می شود؛ می توانیم سرعت تولید متان و در نتیجه گرمایش جهانی را کاهش دهیم.

بله، من هنوز هم بسیار نگران بدرفتاری با حیوانات هستم اما من در عین حال دلواپسِ از دست دادن جنگل های انبوه بارانی، افزایش تهدید گرمایش جهانی، داشتن آب تمیز برای شرب و شستشو و هوایی تمیز برای تنفس هستم. من، برای ایجاد یک تغییر، چه کاری می توانم انجام دهم؟ من همچنان به صرفه جویی آب و برق و بازمصرف و بازیافت، هر جا که بشود می پردازم اما تنها و مهم ترین انتخابی که از لحاظ محیط زیستی می توانم انجام دهم؛ خوردن رژیم غذاهای گیاهی است."

پایان

@Pazshahr 👈

حال که از آسیب های بی شمار وارده به محیط زیست، پیرو گسترش صنعت دامپروری جهت تامین تقاضای محصولات حیوانی آگاهی یافته ایم، وقت آن رسیده که افق بینش طبیعت دوست خود را در این عرصه نیز گسترش دهیم و به این منظور به پویش بشقاب سبز بپیوندیم.

پویش بشقاب سبز بر آن است تا دوستداران محیط زیست را دست کم هفته ای یک روز به انواعی از گیاهخواری دعوت نماید.

همراهی با این پویش، ضمن رعایت حقوق حیوانات و پاسداشت بیش از پیش زیست بوم، بهداشت و تندرستی فردی را برای عزیزان به ارمغان خواهد آورد.
@Pazshahr 👈

به پویش بشقاب سبز بپیوندیم.

@Pazshahr 👈

پیشنهاد آدمین

از دکتر محسن رنانی نظریه پرداز و مرجع علم اقتصاد ایران:

من همین اکنون که ماه پایانی سال ۹۴ است هنوز چهار سررسید استفاده نشده از سال ۹۴ دارم که در آغاز سال به من هدیه داده اند و به هر کس خواستم بدهم دیدم خودش هم یکی دو تا دارد. یکی از این سررسیدهایی که به من هدیه داده شد و هیچ استفاده ای از آن نکردم قیمتش یکصد هزار تومان بود، بسیار نفیس. اصولا سررسید را هر فردی که نیاز دارد باید بر اساس نوع نیازش تهیه کند: یکی در سررسید، صورتجلسه می نویسد؛ یکی فقط قرار ملاقات می‌نویسد؛ و یکی فقط استفاده تقویمی می کند.
برای تولید ۲۰۰ نسخه سررسید حداقل یک درخت تنومند قطع می شود. یعنی در آغاز هر سال هر مدیر ایرانی برای هدیه سررسید از طرف شرکتش عملا دستور قطع یک درخت تنومند را می دهد. و چنین می‌شود که هر چهار ثانیه به اندازه مساحت یک زمین فوتبال (تقریبا معادل یک هکتار) از میزان جنگل‌های جهان کاسته می‌شود. بیایید این روند را متوقف کنیم و هزینه تولید سررسید را به سوی گسترش کتابخوانی معطوف کنیم.

پیشنهاد من این است که نوروز ۱۳۹۵ را با شعار «سررسید نه» به هم تبریک بگوییم. اگر رئیس شرکت هستیم به جای هدیه دادن سررسید، کتاب هدیه بدهیم و اگر کسی به ما سررسید هدیه داد پوزش بخواهیم و نگیریم. یک سال اگر چنین کنیم و سررسیدها روی دست خریداران بماند، برای سالهای بعد هدیه‌شان را تغییر می‌دهند. همچنین پیشنهاد می‌کنم دستگاههای دولتی برای شرکت های تابع خودشان ممنوع کنند که امسال سررسید چاپ کنند یا سررسید هدیه بدهند.

وقتی یک کتاب هدیه می دهیم سالها قابل استفاده است و دهها نفر می خوانند و همیشه به عنوان یک سرمایه آگاهی بخش در کنار ماست. کتابخوانی فقط روشی برای افزایش دانش نیست. کتابخوانی روحیه ها را صبورتر می کند، رواداری را بیشتر می‌کند، تمرینی است برای تمرکز فکر، قوه نطق ذهنی را به قوه نطق زبانی تبدیل می‌کند و مهم‌تر از همه، اختلال ارتباطی ما را درمان می کند. ما با خویش، با همشهریان خویش، با هموطنان خویش، با نخبگانمان، با مردان و زنان بزرگ تاریخمان، با تجربه‌های پرهزینه گذشته جامعه‌مان و با مردمان جهان ارتباطی نداریم، ما دیالوگ نداریم. رسانه‌های تصویری امکان دیالوگ را از ما ستانده اند. ذهن ما فقط انبار داده ها و اطلاعاتی شده است که این رسانه ها بر روی ما می ریزند. ورود انبوه داده ها به ذهن ما قدرت تامل و هضم این داده ها را از ما گرفته است. کتابخوانی درمان همه این بیماریها است. گاهی فکر می ‌کنم یکی از عوامل رشد منطقی و علمی اروپاییان این بوده است که آن جا آسمانشان همواره ابری است و بیشتر مواقع بارش دارند و مردم مجبور بوده اند ساعت‌ّها در خانه بمانند و همین زمینه را برای گسترش عادت به کتابخوانی در آنها فراهم آورده است.


بیایید با جایگزینی کتاب به جای سررسید شروع کنیم. بیایید از همین تغییرات کوچک آغاز کنیم. استاد من می‌گفت فتح قله‌های بلند با گام های کوچک آغاز می‌شود.

📙📅📕
@Pazshahr 👈

@Pazshahr 👈

جانداران، حلقه های حیات زمین اند.

@Pazshahr 👈

@Pazshahr 👈