◀️راه اندازی صفحه اختصاصی «آموزش در مسیر محرومیت زدایی»

🔹نیمه اردیبهشت سال 1399، مدرسه توسعه پایدار، با افتخار میزبان رویدادی بزرگ بود که به موضوع «آموزش در مسیر محرومیت زدایی» اختصاص داشت. در این رویداد که با استقبال بسیار خوب حدود 200 نفر شرکت کننده از فعالین آموزشی و اجتماعی از بیش از 50 شهر مختلف کشور برگزار شد، طی سه روز، سخنرانان متنوعی از گوشه و کنار کشور را گردهم آورد تا از نگاهی متفاوت به مسئله آموزش و مناطق کم برخوردار بپردازد.

✅ما در تیم برگزاری این رویداد، برای یافتن و گردهمایی این جمع فعال و پرانرژی و مثبت اندیش، وقت زیادی صرف کردیم و فکر می کنیم ماحصل کار، آموخته های زیادی برای همه دغدغه مندان ایران عزیزمان و به ویژه فعالین حوزه محرومیت زدایی به همراه دارد.

👈جمع متنوعی از فعالین آموزشی و ایده ها و ابتکارات قابل الگو برداری در این صفحه به شما معرفی می‌شود؛ دعوت می کنیم محتواهای مرتبط با این رویداد را در لینک زیر، مشاهده و مطالعه کنید و درس آموخته های آن را ترویج دهید:
sdschool.ir/post/edep-page

نقل از:
📍مدرسه توسعه پایدار
@sdschool
-----
🔺لينك ذيل👇
https://www.aparat.com/v/eXcdI/%D8%B3%D8%AE%D9%86%D8%B1%D8%A7%D9%86%DB%8C_%D9%88%DB%8C%D8%AF%D8%A6%D9%88%DB%8C%DB%8C_%D8%B1%D8%A6%D9%88%D9%81_%D8%A2%D8%B0%D8%B1%DB%8C_%D8%AF%D8%B1_%D9%87%D9%85%D8%A7%DB%8C%D8%B4_%26laquo%3B%D8%A2%D9%85%D9%88%D8%B2%D8%B4_%D8%AF%D8%B1_%D9%85%D8%B3%DB%8C%D8%B1_%D9%85%D8%AD%D8%B1%D9%88%D9%85%DB%8C%D8%AA
را كليك كنيد و با چندپروژه از بسيار پروژه بنياد توسعه صلح و مهرباني، آشنا شويد.
سپاس همكاران،مديران،دانش آموزان و خانواده هايي كه همكارمان بودند و مدرسه توسعه پايدار دانشگاه شريف نيز كه مجال همرساني و اشتراك تجارب را در همايش ارزنده اش، براي مان ميسور ساخت🙏🌹❤️

🌹❤️🌹
#بنياد_توسعه_صلح_و_مهرباني
#مهرباني_هاي_كوچك
#پروژه_هاي_صلح_ساز
#رئوف_آذري
#همايش_آموزش_در_مسير_محروميت_زدايي
#مدرسه_توسعه_پايدار
#دانشگاه_شريف
@sopskf

جنگ و جدال ديروزي ها با مرگ، ناسپاسي امروزي ها و رويش جوانه هاي اميد..
✍️رئوف آذري

ياسر عرب عزيز كه فوق العاده قابل احترامش مي دانم،برشی از مستند قطار مسیر شصت، ساخته ی کتایون جهانگیری را همرساني كرد كه طي آن، ديروزي هاي مهرداد كاظمي و امروز او را دريك قاب پيش روي مان نهاد!

هيچ گاه جنگ نتوانست از جغرافياي صلح دورم كند، چون از همان سال هاي اوليه كودكي، موهاي سرم در "آزار جنگ"سپيد شد.
برشي از روز بمباران شيميايي شهرم(هفتم تير١٣٦٦) را به برش همرساني شده ياسرجان مي افزايم،شايد..

به سمت چهارده سالگي،خيز برداشته بودم و در رودخانه زاب كه بعدها، "پرستار تاول زدا"يش خواندم، مشغول شنا بودم.
سر در آب فرو برده بودم كه غرش هواپيماهاي رژيم بعث عراق، آرامشم ربود. سر كه بالا آوردم دود سفيدي از شهر بلند شده بود. خانواده ام همه داخل شهر و من نيز به تبع "شاگرد ميني بوس"ي در ركاب دايي جانم، بيرون شهر مانده بودم!

از آب بيرون زدم، لباس پوشيده و به روستاي مادري نزد دايي برگشتم. همه ناراحت بودند و اولين بار واژه "شيميايي"را در همهمه روستاييان و كنار ميني بوس شنيدم.
دايي، كمي بابت "ناپيدايي"ام غُر زد،"سوارشو"يي گفت و استارت زد و سريع سمت شهر حركت كرديم.

داخل شهر،غوغايي بود."كرونا ويروس" انگار از همان دوران، حمله ور شده بود.مردم سردرگم، روسري زنانه و سربند كوردي مردانه بر دهان، هركس سويي مي شتافت.
درب منزل رسيديم، مامان گريه كنان پيش آمد و گفت:"كاكه، حاجي محمد و كمال و رشيد.." و هق هق مجالش بگرفت.
خونسردي دايي و البته ايثارش زبانزد بود. هر كه را صدايش مي رسيد، سوار كرد و به روستا برديم. سرويس دوم و سوم هم منتقل كرديم اما از "ابوي، داداش و پسرخاله" خبري نبود!
چهارمي را نيروي سپاه جلومان گرفت و در اين همهمه، "داداشي و پسرخاله" پيداي شان شد. سراغ پدر گرفتيم، گفتند:"پنج متري بمب بوده ولي شكرخدا سالم است و در حال امدادگري به مصدومان"!
امداد به شيميايي شده ها، به مثابه، تيمارگري كرونايي ها بدون حتي ماسك بود!

پدر شيميايي شد و عمري از سوزش چشم و معده و روده ناله كرد اما حتي يك درصد جانبازي نگرفت تا اينكه مهرماه سال گذشته، شما سلامت😭
مظلوميت "مهرداد كاظمي" و خس خس نفسش را كه ملاحظه كردم، اشك امانم نداد چون سي و سه سال، چنين اوضاعي را پشت سر گذاشتم و گذاشتيم و كسي سلام مان نداد كه هيچ، بارها، برچسب دموكرات،حزب سبز آلمان و اخوان المسلمين خورديم و سواي سلامتي،هزينه ها دادايم تا خوي "صلح سازي"مان نميرد..

از دايي امدادگر و اوضاع امروزي اش نمي نويسم كه..
اينو نگاشتم تا بفهميم "جنگ" را چه كساني با چه اوضاعي، تجربه كردند و امروز، امدادگران ديروزي در چه حال اند!

خوشا "مهرداد" كه كتايون جهانگيري دارد و ياسر عربي كه شصت ثانيه هايش را بُرش بزنند ما كه سي و اندي سال در حسرت آنتن تلويزيون ملي مُرديم و هيچ نديديم و جالب اينكه؛

#شهروند_خبرنگاران خودي هم، چتر سفارشي سانسور بر سرمان كشيدند تا همچنان در تاريكي غمستان خود بمانيم و نداي "صلح "مان را نيز، كسي نشنود..

شايد اگر،
"سپيده دمي كه بوي ليمو مي داد"
"روح سرگردان ملي" و بُن مايه اش براي "درخت گردو"ها نبودند كه؛

پرداخت كنندگان، تهيه كنندگان و كارگردانانش، برشي از كيك جنگ و اسلايس هايي كه "صلح ورزان سردشت" نصيب بردند، بر بال رسانه سوار كنند، هنوز هم خس خس، نداي شان، شنيدني نبود،بود؟

اين سرزمين، #محمد_درويش ها و #محسن_رناني ها و
#ياسر_عرب هاي بيشتري مي طلبد، نمي طلبد؟!
و البته " #آزاده_بيزارگيتي، #محمدحسين_مهدوي،#كتايون_جهانگيري و فيلم سازان و برنامه سازاني توانا كه بتوانند، "جنگ"،"درد" و"مرگ" را هنرمندانه بازنمايي كنند تا ضرورت #صلح_پايدار را برسانند..

چه اينكه؛
سپاسگزاري از "خون دل خوري ديروزي ها " را اين عزيزان بلدند و بايد كه مرام و هنرشان را به گاه، تكثير كرد...

🌹❤️🌹
#بنياد_توسعه_صلح_و_مهرباني
#مهرباني_هاي_بزرگ
#مهرداد_كاظمي
#ياسر_عرب
#همدردي_ها
#سردشت
#رئوف_آذري
#وا_گويه_هايي_از_جنگ_با_جنگ
#از_كجا_به_كجا
#جوانه_هاي_اميد

@sopskf
-----
https://www.instagram.com/tv/CCYLzEUDHJX/?igshid=5o0q66gkv6bنjح

@womenstudies
#مطالعات_زنان

«چشم‌چشم، دو ابرو، دماغ و دهن، یه گردو»

کداممان فکر می‌کرد یک‌روزی محصولِ همین یک‌خط ترانه‌ی دَم‌دستی از میانِ بقیه‌ی پدیده‌های مغفول و مهجور و مُرده‌ی دنیا بلند شود٬ خاکِ تنش را بتکاند٬ و به‌دادِ زنده‌ترین احساساتمان برسد؟ احساساتی که زندانیِ «کلمه»‌اند. کلمه‌ها و واژه‌هایی که نمی‌گیرند درست یک‌جا بنشینند جلوی چشم، تا به‌وقت نیاز صداشان بزنی و چیزی را به رفیقِ دیرینه‌ای، محبوبی یا معشوقی حالی کنی. یا فرار می‌کنند مُدام، یا خجالتی‌اند، یا کشف نشده‌اند هنوز، و درست وسطِ ماجرا دستمان را می‌گذارند توی پوستِ گردوی کال و گسِ «نمی‌دونم چه‌جوری بگم!».

فردا روز جهانی «ایموجی»‌ست.

من اگر خبرنگار بودم، خالقِ ایموجی حتما جزو پنج‌نفر اولی بود که می‌گشتم پیداش می‌کردم و باهاش حرف می‌زدم. ازش می‌پرسیدم: «چی شد که ساده‌ترین نقاشیِ کودکیِ همه‌ی مردم دنیا را از زیرِ خرت‌وپرت‌های خاک‌گرفته‌ی پَستوی متروکِ خاطرات درآوردی و بهش فوت کردی -انگار روح دمیده باشی توش- و کردیش زبانِ بی‌زبانیِ آدم‌های بی‌کلمه؟

به‌جایمان خندید😄٬ غصه‌دار شد😔٬ رفت توی فکر🤔٬ تعجب کرد😳٬ ذوق کرد😊٬ خجالت کشید☺️٬ قهر کرد😑 ناامید شد😞٬ حتی لال شد🤐 وقتی مانده‌بودیم چه‌جوری حالی کنیم که لال شده‌ایم و هیچی نگویبم بهتر است!

یکیش هم هست که من بیشتر از همه باهاش انس دارم. براش تعریفی پیدا نکرده‌ام هنوز، نگاهِ عجیبی دارد، خیلی‌چیزها می‌گوید؛ بستگی دارد قبلش چی گذشته باشد بین‌تان. هیچ‌جور نمی‌شود به‌جاش کلمه گذاشت. هزارتا معنی دارد. می‌شود «درک»‌ش کرد فقط: (😏)
.

ما شهروندانِ الکترونیکِ جهانِ معاصر(و شاید عصرهای بعدی، اگر پلاستیک‌‌زباله و سیاست‌مدارها نسلمان را منقرض نکنند) خیلی مدیونیم به «ایموجی‌ها». راهمان را خیلی کوتاه کردند توی جاده‌ی حوصله‌سَربَر و پر پیچ‌وخمِ «حرف‌زدن». آب‌خُنک‌اند توی برهوتِ خشکِ سکوت و بی‌واژگی.»

این‌ها را به خالقِ ایموجی می‌گفتم و آخرِ مصاحبه این بیت از «مولانا» را براش می‌خواندم و ازش می‌خواستم بنشیند فکر کند: آن‌دوردورها یک‌جایی با هم فامیل نبوده‌اند احیانا؟ :

«حرف»‌و«گفت»و«صوت» را بر هم زنم
تــا که بی ‌ایــن هر سـه با تــو دَم زنــم


#مطالعات_زنان
@womenstudies

آیا هشتگ زدن فایده‌ای دارد؟

تأملی داده‌کاوانه در دلایل همه‌گیری هشتگ #اعدام_نکنید و کنشگری ِ هشتگی
محمد رهبری پژوهشگر شبکه‌های اجتماعی مجازی- منتشر شده در روزنامه اعتماد

🔹در روزهای اخیر، با اعلام خبر تأیید حکم اعدام سه جوان دستگیر شده در حوادث آبان ۹۸، کاربران فضای مجازی به این حکم با هشتگ #اعدام_نکنید اعتراض کردند. اعتراضاتی که با بیش از ۴ میلیون توئیت و ریتوئیت به ترند اول توئیتر تبدیل شد و خیلی زود به اینستاگرام و تلگرام نیز تسرّی پیدا کرد و پست‌های مربوط به آن میلیون‌ها بار در شبکه‌های اجتماعی دیده شد.

🔸اما دلیل چنین اقبالی به این هشتگ در میان کاربران فضای مجازی چه بود؟
🔻از منظر فنی و تکنیکی، گسترش این هشتگ خیلی سریع انجام شده است. اولین توئیت با هشتگ #اعدام_نکنید در ساعت ۱۲:۴۰ دقیقه زده شده و فقط تا ۷ ساعت پس از آن یعنی تا ساعت ۱۹:۴۰، تعداد بیش از ۵۵ هزار توئیت با این هشتگ زده شده که حدود ۸۶۳هزار بار ریتوئیت شده است. نحوه رشد تعداد توئیت‌های مربوط به این هشتگ را در نموداری که در تصویر آمده است می‌توان دید.

این یافته نشان می‌دهد که این هشتگ خیلی زود فراگیر شده است و همان‌گونه که مارگتس و همکارانش در کتاب «آشفتگی سیاسی» نشان داده‌اند، اگر یک کمپین مجازی خیلی زود در میان بخشی از مردم مورد اقبال واقع شود، آن کمپین به احتمال فراوان، بسیار فراگیر خواهد شد. بنابراین یکی از دلایل همه‌گیری این کمیپن را باید در توجه خیلی سریع بخشی از کاربران به آن دانست.

🔻از منظر سیاسی، باید گفت که شرایط سخت اقتصادی و گرانی‌های افسارگسیخته، روز به روز از یک سو خشم و عصبانیت مردم را تشدید کرده و از سوی دیگر به استیصال آن‌ها می‌افزاید و مردم را به شهروندان عاصی تبدیل می‌کند. به همین جهت مردم از هر فرصتی برای بیان خشم خود علیه مسئولان و دولتمردان، به صورت دست جمعی استفاده می‌کنند؛ محتوای بسیاری از مطالب منتشر شده با هشتگ #اعدام_نکنید نیز گویای همین است که موضوع فقط سه جوان محکوم به اعدام نیست بلکه موضوع اعراض به محدودیت‌های سیاسی و ناکارآمدی‌های اقتصادی نیز هست و مردم این موضوع را بهانه‌ای برای بیان نارضایتی‌های خود قلمداد کرده‌اند. این بهانه باعث می‌شود که مردم ناراضی و شهروندان عاصی، تصور می‌کنند که خطرات و هزینه‌های اعتراض می‌توان کم باشد و شرایطی فراهم می‌شود که «کورزمن» از آن با نام «فرصت متصور» یاد می‌کند. زمانی که چنین فرصتی فراهم گردد، مردم ناراضی با احتمال بیشتری به صورت آشکار اعتراض خواهند کرد.

🔻از منظر اجتماعی، این نکته اهمیت دارد که وقایع تلخ آبان ۹۸ در خاطره جمعی ایرانیان باقی مانده و همچون زخمی ترمیم نشده، هنوز ذهن آنان را می‌آزارد. واقعیت آن است که نحوه برخورد با معترضین و قطعی اینترنت در آن مقطع زمانی، دوگانه میان مردم و مسئولان را تشدید کرد و به بی‌اعتمادی‌ها دامن زد. این بی‌اعتمادی تا به امروز نه تنها ترمیم نشده که تقویت نیز شده است. در این شرایط، به صورت طبیعی با معترضان در حوادث آبان‌ماه همدلی می‌شود.

🔹آیا این نوع کنشگری ِ هشتگی اثرگذار است؟
در مورد کنشگری در فضای مجازی، بدبینی‌هایی وجود دارد و برخی آن را اسلکتیویسم و یا مبارزه از زیر لحاف می‌دانند و کسانی نظیر گلدوِل معتقدند فعالیت‌های توئیتری هیچ‌گاه نمی‌توانند یک رابطه قوی مبتنی بر جنبش شهروندی را تولید کنند (Gladwell, 2010). اما امروزه، زندگی بیش از همیشه آمیخته به اینترنت و شبکه‌های اجتماعی است و دولت‌ها و رسانه‌ها به آنچه درون شبکه‌ها و در میان مردم می‌گذرد اهمیت می‌دهند و حتی اگر با خواسته جمعی که در آنجا شکل گرفته مخالفت کنند، برای تغییر نظر مردم تلاش می‌کنند.

🔸می‌توان شبکه‌های اجتماعی را میدانی تصور کرد که در آن افکار عمومی شکل می‌گیرد و اگرچه فرایند شکل‌دادن به افکار عمومی در این میدان با معایبی روبه‌رو است، اما به هر حال هر کنش کوچک ولو در حد یک توئیت باشد، می‌تواند بر جامعه و محیط افراد فرد اثر گذاشته و در صورت گسترش ِ ویروسی آن، دامنه تأثیرات می‌تواند فراتر رفته و بر تعداد بیشتری از افراد اثر بگذارد. به همین جهت همه بازیگران سیاسی، چه در سطح فردی و چه در سطح نهادی، تلاش می‌گنند تا این عرصه را به تسخیر خود در آورده و بیشتر اثر را بر افکار عمومی بگذارند. از این حیث، کنشگری ِ هشتگی را می‌توان اثرگذار بر افکار عمومی تلقی کرد.


برای مطالعه کامل یادداشت بر روی دکمه "INSTANT VIEW" بزنید:
https://bit.ly/2OANhn8

جان آگه با #فرهیختگان

تجليل از رتبه هاي برتر و عوامل اجرايي "چالش فرصت سازي از بحران"

همزمان با مراسم آغاز به كار بلوطبانان پا به ركاب سردشت

زمان: پنج شنبه ٨ خرداد١٣٩٩
مكان:پارك ئاشتي سردشت

🔴توضيح اينكه؛
به دليل برخي ملاحظات بهداشتي مرتبط با كرونا، امكان دعوت از برندگان سايرشهرستان ها، ميسور نشد كه جوايزشان از طريق پست ارسال خواهد شد.😓

♻️منبع تأمين جوايز: حمايت موردي خيرين كه به صورت خريد سهام جوايز صورت گرفت.

🙏با سپاس ويژه از همه آنان كه موجبات اجرا و عمل به تعهد را تسهيل گري كردند و بزرگوارانه و سخاوتمندانه حامي شدند👏

❤️🏡❤️
#كرونا
#قرنطينه
#چالش_فرصت_سازي_از_بحران
#اهداء_جوايز
#تجليل_شركت_كنندگان

@TOCOC1

💢کشنگری ِ هشتگی را دست کم نگیریم!
نیم‌نگاهی به اثرگذاری هشتگ‌زدن بر سیاست و جامعه

✍️محمد رهبری پژوهشگر شبکه‌های اجتماعی مجازی- منتشر شده در روزنامه اعتماد

🔹روزانه در توئیتر فارسی هشتگ‌های اعتراضی زیادی توسط کاربران توئیت می‌شود و بسیاری از فعالان سیاسی، مدنی و رسانه‌ای از این طریق مطالبات و اعتراضات خود را بیان می‌کنند. اما به نظر می‌رسد که بسیاری از این توئیت‌ها و ترندهای توئیتری بر روی سیاستگذاران، مسئولان و تصمیمات آن‌ها اثری ندارد. در یکسال گذشته، هزاران هشتگ اعتراضی در توئیتر فارسی ترند شده‌اند، اما تعداد هشتگ‌هایی که حتی از سطح توئیتر به اینستاگرام سرایت کرده باشند خیلی محدود است.

🔸واقعیت آن است که بسیاری از این هشتگ زدن‌ها، بدون دستیابی به هیچ موفقیتی شکست می‌خوردند و فقط تعداد معدودی از آن‌ها موفق می‌شود. عدم اقبال به بسیاری از ترندهای توئیتری در عامه مردم و همچنین در سیاستگذاری مسئولان، باعث بدبینی برخی از پژوهشگران اجتماعی و فعالان سیاسی و رسانه‌ای به هشتگ زدن شده است. آن‌ها معتقدند که هشتگ زدن، صرفا فشردن بیهوده و بی‌هدف دکمه و کلیدها با اهداف مبهم سیاسی است و فقط انرژی جامعه را خالی می‌کند و اثرگذاری مشخصی هم ندارد. اما آیا واقعا هشتگ زدن تا این حد بیهوده است و باید ناامیدانه به این نوع کنشگری نگاه کنیم؟

🔹گسترش اینترنت و شبکه‌های اجتماعی امروزه پیوندی ناگسستنی با رفتارهای سیاسی شهروندان پیدا کرده است و در ماهیت سیاست تغییراتی ایجاد کرده است. یکی از خصوصیات این نوع از سیاست، همانگونه که کاستلز می‌گوید، شکل‌گیری جنبش‌های بی‌سر است؛ به این معنی که جنبش‌های اجتماعی و سیاسی می‌توانند بدون رهبر آغاز شود. اما آغاز هر جنبش اعتراضی، آن‌گونه که پژوهش‌ها نشان داده است، نیازمند حداقلی از افراد است که در آن شرکت کنند و این پیام را به دیگران ارسال کنند که این اعتراض عمومی است. بنابراین هشتگ زدن، به وسیله ارسال این پیام به اعضای درون شبکه که ما بر سر یک موضوع مشخص اعتراض داریم، همواره می‌تواند محرکی باشد برای وقوع یک اعتراض فراگیر به سیاست‌های غلط مسئولان و دولتمردان.

🔸با این حال، هشتگ زدن تنها نقش یک محرک را ایفا می‌کند و برای آن که واقعا اعتراضی فراگیری صورت پذیرد، به شرایط دیگری نیز نیاز است و نمی‌توان از قبل پیش‌بینی کرد که آیا این کار موفق خواهد شد یا نه؛ همان‌گونه که کسی پیش‌بینی نمی‌کرد که هشتگ #اعدام_نکنید تا این حد فراگیر شود. عدم پیش‌بینی پذیری ِ میزان ِ فراگیری یک هشتگ، یادآور مفهوم «آشفتگی» در یک «سیستم پیچیده» است.

🔻ویژگی این آشفتگی حاکم بر کنشگری هشتگی چیست؟

🔻آیا هشتگ زدن فقط یک محرک برای اعتراض است یا فواید دیگری نیز دارد؟

🔻آیا می‌توان شبکه‌های اجماعی امروز نوعی از همان «کافه‌های هابرماسی» دانست که از طریق بحث و کنشگری، حوزه عمومی را شکل دهد؟

▪️برای خواندن ادامه متن و پاسخ به این سؤالات بر لینک زیر و روی دکمه "INSTANT VIEW" کلیک کنید.

https://bit.ly/3i07109

کانال تحلیل شبکه‌های اجتماعی مجازی
📲 @socialMediaAnalysis

داريوش فرضیابی(عموپورنگ) در لباس پاکبانان..

https://www.instagram.com/p/CDa0k52AHA2/?igshid=wf6hghon33p7

🌱به مناسبت 17 مرداد روز خبرنگار 🌱

تعهد روزنامه‌‌نگاران در زمانه ناامیدی

🖊 عطیه ملک‌زاهدی

جامعه ایرانی با مشکلات زیادی در همه سطوح دست و پنجه نرم می‌کند. شاهدش خبرهایی است که هر روز می‌شنویم. روزی نیست که خبری بد روح و روان ما را آزار ندهد؛

پرسشی که در این روزها و به مناسبت روز خبرنگار می‌توانیم مطرح کنیم آن است که وظیفه خبرنگار در قبال این حجم از خبرهای تلخ چیست؟ آیا وظیفه‌ی خبرنگار و به بیانی کلی‌تر اصحاب رسانه فقط بازتاب اتفاقات ناگوار است؟ مسئولیت اجتماعی رسانه‌ها در این برهه‌ی تاریخی چیست؟ آیا وظیفه‌ی رسانه، پوشش همه اخبار بد است؟ پوشش خبرهای تلخ چه تأثیری در جامعه‌ی ایرانی داد؟

برای مطالعه متن کامل این یادداشت به لینک زیر مراجعه کنید:
https://b2n.ir/445964

* این یادداشت در شماره ۳۷۸۴ روزنامه شرق در تاریخ ۱۴ مرداد ۱۳۹۹ به چاپ رسیده است *

______________________
@rahmaninstitute

پرواز صلح ساز بلوچستانی..
#رئوف_آذري

چندسال قبل که در اوج فعالیت کمپین مهربانی های کوچک قرار داشتیم، درجمع بزرگانی، سفری به استان سیستان و بلوچستان داشتیم و اولین منزلگه مان به تبع مقصد پرواز #چابهار بود و چه حسن مقصدی..

آن زمان هرجا مسکن می گزیدیم اولین سئوالم پس از سلام و‌استقبال، پرسیدن از #نام_بزرگ_مهربانان آن دیار بود که اولین و‌چندمین پاسخ، همگی آدرس مردی دادند که به واقع #الگو بود و بزرگ، مهربان و صدالبته #صلح_ساز🌹❤️

استاد #حمیدالله_سردارزهی، شخصیت بی همتایی که در آن سامان، رسالت #آشتی_بانی بر دوش گرفته بود و چه نکو که از عهده شان ساخته بود.

تحفه ناقابل ما، #لوح_تجلیل_کمپین_مهربانی_های_کوچک بود تا چون شهروند این سرزمین پرگهر، #مهربانی_های_بزرگ شان را شهادت دهیم و سپاس گوییم..

البته شاهد صلح بانی ایشان، مردمانی اند که به همت ایشان کینه ها از دل زدوده و سفره های آشتی گشوده اند
و
هموندی،همدلی و همرسانی مراسم فوت پسرارشد استاد در سال های گذشته
و
صدالبته واگویی ها و‌ نوشتارها، قدم ها،قلم ها و رسانه هایی که در رثای او و در فضایل شان، میدان داری خواهند کرد..

با کمال تأثر،امروز خبر پرواز آسمانی این استاد همام را دریافت کردیم،بلافاصله تلفنی با برادرزاده شان، #یوسف هم سخن شده تا عرض تسلیتی گفته باشم و یادآورم دیدار اول مان با استاد را و نیز خنده های مان در مکتب لطف و‌پذیرایی بی مثال شان در آن روزها را..

#یوسف و سایر بازماندگان استاد، اینک رسالت پرورش و بارآوری نهال و جوانه صلحی بر عهده دارند که جناب حمیدالله غرس کردند..

ما هم با افتخار در کنارشان خواهیم ماند🌹

انا لله و‌انا الیه راجعون
🙏
#بنیاد_توسعه_صلح_و_مهربانی
#مهربانی_های_بزرگ
#صلح_بانان
#چابهار
#بلوچستان

@sopskf
---
https://www.instagram.com/p/CDtvquPjKNA/?igshid=126fmi800wk3j

💢محبوبیت محمدرضا شجریان به روایت داده‌های آنلاین
📈همه آمار و ارقام آنلاین در مورد درگذشت استاد آواز ایران
✍🏻محمد رهبری پژوهشگر شبکه‌های اجتماعی مجازی- منتشر شده در روزنامه اعتماد

🔹داده‌های آنلاین به خوبی به محبوبیت محمدرضا شجریان گواهی می‌دهند و اغراق نیست اگر بگوییم مردمی که امکان حضور در تشییع پیکر استاد آواز ایران را نداشتند، او را به صورت مجازی بدرقه کردند.

🔸از ساعات ابتدایی انتشار خبر درگذشت محمدرضا شجریان در روز ۵شنبه ۱۷مهر ماه، هزاران مطلب در شبکه‌های اجتماعی شروع به انتشار کرد که تا پایان روز جمعه نیز ادامه داشت. در طی این دو روز، نزدیک به ۱۰۰هزار توئیت راجع به محمدرضا شجریان منتشر شد که این توئیت‌ها بیش از ۲میلیون و ۲۷۰هزار بار لایک شده‌اند که بخش اعظم آن مربوط به تنها ۳۰۰ توئیت است.

🔹در این میان، رکورد لایک در تاریخ توئیتر فارسی نیز شکسته شد و توئیت همایون شجریان که خبر درگذشت پدرش را تأیید کرده بود، با حدود ۸۵هزار لایک، پرلایک‌ترین توئیت در توئیتر فارسی شد؛ موضوعی که به خوبی نشان می‌دهد این امر برای عموم کاربران توئیتر که بسیار متکثر هستند، اهمیت داشته است.

🔹از سوی دیگر، در اینستاگرام که امروزه پرطرفدارترین اپلیکیشن در میان ایرانیان است، اوضاع به طرز معناداری متفاوت بود. بخشی از ویدئوهای منتشر شده در این شبکه اجتماعی در طول ۲ روز گذشته بیش از ۱۴۸میلیون بار دیده شده و تعدادی از مطالب راجع به خسرو آواز ایران به تنهایی بیش از ۵۹میلیون لایک گرفته و بیش از ۱میلیون ۲۳۰هزار کامنت داشته است. این آمار شگفت‌آور کافی است که نشان دهد شجریان در میان ایرانیان چه جایگاهی داشته است.

🔹آمار مربوط به مطالب محمدرضا شجریان در تلگرام حیرت‌آور است. در این پیام‌رسان اجتماعی در طول ۲ روز گذشته، ۱۰۳هزار مطلب توسط ۱۰هزار کانال منتشر شده است؛ اما آنچه حیرت برانگیز و باورنکردنی است آن است که این مطالب حدود ۳۰۰میلیون بازدید در تلگرام داشته است.

🔸اعداد و ارقام ارائه شده شاید غیر قابل باور به‌نظر برسند، اما حقیقتی است که نباید از آن چشم‌پوشی کرد. ۵۹ میلیون لایک و ۱میلیون ۲۳۰ هزار کامنت در اینستاگرام و ۳۰۰میلیون بازدید در تلگرام نشان می‌دهد که ایرانیان در فضای آنلاین، عزای عمومی گرفته‌اند، بدرقه‌ی آنلاین باشکوهی از محمدرضا شجریان بجا آورده‌اند و در دو روز گذشته تمام توجه خود را به استاد آواز ایران اختصاص داده‌اند.

🔹معنای داده‌های فوق‌الذکر آن است که شجریان پیوند دهنده همه ایرانیان اعم از سن و جنسیت و باورهاى مذهبی و گرایشات سیاسی بود؛ او سرمایه عظیم كشور ايران بود که ملت در فقدانش سوگواری کرد؛ هرچند آن‌طور که باید، توسط حاکمان قدرش دانسته نشد و به دلیل تنگ‌نظری‌ها، حسرت بهره‌گیری از صدا و آواز و موسیقی او بر دل مردم ماند. حال آن که بزرگ مردانى مثل شجریان در ایران معاصر ما همچون گنجی گران‌بها، نایاب و تكرار نشدنى هستند که به دلیل ماندگاری در خاطرات جمعی یک ملت و به عنوان سرمایه‌ای نمادین، می‌توانند نقش مهمی در ایجاد هویت ملی ایفا کنند.

کانال تحلیل شبکه‌های اجتماعی مجازی
📲 @socialMediaAnalysis

.
چرا باید «روزنامه‌نگاری ترومای اجتماعی» در ایران جدی گرفته شود؟

📝منصور ساعی

🔹این روزها رسانه های ایرانی با اطلاع رسانی قطره چکانی و بریده و ناقص قتل بغرنج بابک خرمدین، نشان دادند که در مواجهه با یک زخم و ترومای اجتماعی رویدادمحور و هیجانی عمل می کنند.
رسانه‌های ایرانی نه با روزنامه‌نگاری تروما آشنایی دارند و نه به آن اعتقاد و باور دارند و نه اخلاق رسانه ای را جدی می گیرند.بیشتر آنها دنبال لایک گرفتن و افزایش توجه مخاطب(خرید توجه) و تقویت رنکینگ خود در رویدادها و حوادث وخیم و بحران ها هستند نه اطلاع رسانی شفاف و اخلاق مدار و...

🔹جامعه ما طی چند دهه گذشته عمیقاً با زخم و‌ ترومای اجتماعی ناشی از مصیبت هایی نظیر تصادفات جاده‌ای، سقوط هواپیما، سیل، زلزله، بیماری های صعب‌العلاج نظیر سرطان ها، قتل های ناموسی، قتل های خانوادگی، قتل ها و تجاوز های زنجیره ای کودکان و زنان( بیجه و خفاش شب، سعید حنایی و..) و اخیرا مرگ و میرهای کرونایی (سوگواری در تنهایی) روبرو بوده و هست.

🔹روزنامه‌نگاری باید شیوه روایت و پوشش خبری یک زخم اجتماعی را یاد بگیرد.
🔹روزنامه‌نگاری ترومای اجتماعی و انسانی، به معنای عدم شفافیت و سانسور و پنهان سازی نیست، بلکه پیامد سنجی روایت ها و پیام های رسانه ای از یک مصیبت و زخمی است که روح و روان جامعه ای را آزرده و خراشیده است. جامعه ای که با انواع بحران ها و نابسامانی ها و تجربه‌های تلخ دست و پنجه نرم می کند و اینگونه روایت ها تنها روان رنجوری و پریشانی و افسردگی فردی و اجتماعی را دامن می زند.

🔹باید روزنامه نگاری ترومای اجتماعی، علاوه بر توجه به نحوه روایت داستان تلخ یک زخم اجتماعی و خانوادگی، باید از فنون روزنامه‌نگاری تحقیقی و مستندسازی دقیق و بی طرفانه داستان کمک بگیرد.

#روزنامه‌نگاری_ترومای_اجتماعی
#کافه_ارتباطات

@coffee_comm

رسانه و شعله ور کردن آتش تعصب دُگم نژادی!


از ديروز که خبر قتل و عام خانواده کورد ساکن قونیه در ترکیه، مخابره شده است ، نگران شعله ور شدن تعصب قومي و نژادي نه فقط در قونيه و تركيه بلكه در ايران و اقليم كوردستان(ويژه كركوك) و همچنين ارمنستان و آذربايجان و بسياري كشورهاي اروپايي و آمريكايي با حضور اکثریت تا اقلیت كورد و ترك هستم...

خبر قتل و عام خانواده دده آغولاري، به شدت متأثرم ساخت و بنا به رسالتي كه در حوزه مسئوليت اجتماعي و سواد رسانه اي داشتم، اخبار، تصاوير و كليپ هاي منتشر شده را رصد كردم و متأسفانه هر سرچ و جست و جويم بر شدت هراس و اضطرابم از جنگي دگر و اين بار خانمانسوزتر از قبل، مي افزود تا اينكه، اين كليپ از لحظه وقوع حادثه توسط پيج اينستاگرامي

https://t.iss.one/MediaForPeace/156


توجهم را جلب كرد...(صحت و سقم كليپ با نشر دهنده اوليه است)

•آنچه در كليپ قابل مشاهده است، در حياط خانه اي، يك جوان و چند مرد و زن، روي صندلي در حين گفت و گو (ظاهر امر مشاجره لفظي -آنچه در سكوت ملاحظه مي شود، پانتوميم يك دعواي خانوادگي ) هستند كه با بالاگرفتن مشاجره، ابتدا دختري جوان به سمت پسر جوان حمله ور مي شود و سپس، دو و سه و چهار تا هفت نفر، به جوان حمله ور مي شوند و در اين اثنا، پسر جوان نيز كه ظاهرا" اسلحه كمري همراه دارد، شليك مي كند و از بازو تا پا و سر و كمر هفت نفر را در حين فرار به سمت داخل خانه(دقت كنيد فرار به سمت داخل ساختمان و نه درب حياط)هدف قرار مي دهد و زخمي شدگان هم سراسيمه هريك سمت آجر و بلوك و دسته بيل و ... مي شتابند و...

در ادامه فيلم كه چنين بر مي آيد از دوربين مدار بسته ي همان خانواده، برداشت شده است، مشخص نیست که این یک جوان، چطور توانست از پس هفت نفر برآید و یا چه شد، بانویی که از ناحیه بازو تیرخورده بود، جزو مقتولان محاسبه شده است اما آنچه باز از کلیپ های منتشرشده در شبکه های اجتماعی مشهود است، هفت گور در یک محوطه برای هفت مقتول، حفر شده و فرد بزرگسالی هم، با چشمانی اشکبار، خون از دل و جگر می زداید...

باید صبر کرد و غور نمود و رسانه را با سواد مقتضی، کاوید و ماوقع حادثه را ورز داد تا بتوان رشته ای از واقعیت را در تار و پود اتفاقات، در دست گرفت و با تدبیر و اندیشه، گره ای که با دست گشودنی است با تعصب دُگم یا اغراض سیاسی و...، به دندان حواله نکرد.

•امروز، ملت ها، بیش از هر زمانی نیازمند، آرامش و زیست همدلانه و صلح پایدار هستند و نباید و‌نشاید بر جغرافیای خطا، تاوان و حادثه و بحران افزود!

••سواد همزیستی، در کنار سوادهای چندگانه ی پیشنهادی یونسکو از جمله سواد رسانه ای، ضرورت کُنش و واکنش در عصر ارتباطات و اطلاعات است ...


#رسانه_برای_صلح
#ترکیه
#قونیه
#قتل_و_عام
#شوی_رسانه_ای
#تعصب_قومی
#جاهلیت__در_آگاهی
#سواد_رسانه_ای
#سواد_همزیستی

https://t.iss.one/MediaForPeace

نقل کلیپ از👇:

https://www.instagram.com/tv/CR_1fD5CkwZ/?utm_medium=copy_link

ان شاء ا... دوستان امروز ساعت ۱۱مشارکت داشته باشند
لینک ورود
www.skyroom.online/ch/ricac/communication

جهان در تکاپوی صلح
✍🏻 #رئوف_آذری

https://t.iss.one/Sopskf/5353


«آژانس های سازمان ملل برای سال پیش روی میلادی برنامه های مختلفی را در دستور کار خود قرار داده اند.
FAO؛
برنامه سال جهانی آبزیان

WHO؛
-پیشگیری از سوءتغذیه

UNICEF؛
۱ - توجه به تغذیه کودکان و پیشگیری از سوءتغذیه
۲ - آموزش برای زندگی
۳- پیشگیری از خشونت و هر نوع آزار کودکان
۴ - آب سالم و هوای پاکیزه
۵ - زندگی عادلانه و عاری از فقر

UNESCO؛
-صلح برای همه»

آن چه از فحوای برنامه های گونه گون نهادهای برساخته ی سازمان ملل، استفهام می شود دو دغدغه ی جدی است:
الف) رابطه انسان با خود و دیگری
ب) رابطه انسان با طبیعت و حفاظت از پایداری آن

تجربه ی بشری ثابت کرده، اگر بتوان این دو رابطه را اصلاح کرد، جهان ساز*** می شود!

نخ تسبیح همه ی برنامه های موردنظر نیز، #صلح است.
اگر جامعه جهانی بتواند در سال پیش رو و سال های مابعد آن، مؤلفه های صلح درون و برون را مورد توجه قرار دهد و در عمل، آموزه های آن را آویزه ی گوش و‌کنش و واکنش خود قرار دهد، قطع یقین، تحقق اهداف برنامه های پیش بینی شده، دور از دسترس نخواهد بود.

مبرهن است آن چه، سبب ناپایداری زیست جمعی و سلامت محیط زیستی است، تلاطم درون و طوفان برون از انسان است و آن چه، موجد تعادل و پایداری است، اطمینان قلبی آدمی و تفاهم عمقی ابناء بشر است و اگر این دو، حاصل آید، خرمن طبیعت، شاهد رفتاری متعادل،بازدارنده و سازنده ی بشر خواهد بود..

و چه نکوست در این وانفسای تاریخی تفوق یأس بر امید، قدرتِ بود بر شُد، کمیت بر کیفیت و لذت بر معنا، همگی عزم کنیم با پذیرش آسیب شناسی کارشناسان سازمان ملل و همراهی با برنامه های آن، سهمی کوچک در تغییر، که منتهای معنای سواد در بُرهه ی فعلی است، ادا کنیم.

ایفای این نقش سازنده، زحمتی بیش از «شروع از خود» ندارد که بی شک، دامنه دارشدن صلح در ابعاد گونه گونه گون، به تحمل رنج آن، می ارزد و چه نیک فهمیِ پیشرانی خواهد شد وقتی به خود بقبولانیم:

«و برای صلح، تنها، یک نفر کافیست»
و آن یک منم و دگری تو و...

بیایید عهد بندیم «مسئولیت به پاخاستن برای تغییر را بپذیریم» و هر کس در هر جایی که هست، فقط و فقط، یک قدم، مفیدتر، پا پیش بگذارد...

---
•کنشگر صلح و‌محیط زیست، فعال سواد رسانه ای
**نقل از مؤسسه پژوهشی کودکان دنیا
***ساز: حرکت در راستای هدف خلقت، رسیدن به تعادل، آرامش و قرار،کسب حداکثر سلامت، رضایت و شادی در همزیستی
🌹❤️🌹
#بنياد_توسعه_صلح_و_مهرباني
#مهرباني_هاي_كوچك
#سال_نو_ميلادي
#سازمان_ملل
#برنامه_ها
#صلح_براي_همه
#مأموريت_همگاني
#مسئوليت_اجتماعي

@sopskf
--
https://www.instagram.com/p/CYTDGZhKfHg/?utm_medium=copy_link

از رسانه های جنگ ساز تا رسانه های صلح نواز
✍🏻رئوف آذری

https://t.iss.one/Sopskf/5430

از زمانی که جولیان آسانژ، رسانه را بنگاه دروغ پردازی و جنگ آفرین معرفی کرد تا به امشب که؛

مارینا آوسیانیکووا، کارمند تلویزیون روسیه، هنگام پخش بولتن خبری در این شبکه دولتی خود را به استودیو و پشت مجری رساند و پلاکاردی را به نمایش گذاشت که روی آن نوشته بود:«جنگ را متوقف کنید. تبلیغات را باور نکنید، اینجا دارند به شما دروغ می‌گویند»،
گرچه فاصله ای کوتاه است اما از دگر سو، تلاشِ خودمعیارپندارانی هم که تمام تلاش خود را کردند تا زن حامله آسیب دیده بیمارستان تخریب شده اوکراینی را هنرپیشه معرفی کنند تا از هژمونی فشار رسانه های واقع نمای جنگ، کم کنند، نشاید غافل ماند!

رسانه ها، همواره چون تیغ دو لبه ای اند که یک وجه شان، واقع نمایی، آنچنان که هست و دیگری بازنمایی آنچه که قرار است، باشد، هست!

و انتخاب بین این دو‌بستگی دارد، به ارزش های بنیادینی که اصحاب رسانه، بدان پای بندند!

اگر تصاویر و‌کلیپ ها را ورق بزنید و درنگی داشته باشید، متوجه خواهید شد که اولویت این ارزش ها، چه سان می توانند در خلق یک جنگ یا نوازش نوای صلح، مؤثر باشند..

نوای دل انگیزِ دف نواران کردستانی، به مدد رسانه، این روزها ترندی خلق کرده که سوای باغ هنرِشهر، باغ منازل سبز روستایی را نیز در این وانفسای جنگ، طنین آهنگ صلح بخشیده است..

برای عبور از هژمونی رسانه بر جنگ، چه خوبست به تناسب اهتمام به جذب اصحاب رسانه حرفه ای، به جذب و‌ جلب اصحاب رسانه باورمند به ارزش های انسانی و کرامت بشر و نیز مهارت افزایی شان در دروازه بانی خبر، همت گماشت تا بیش از پیش و‌با تبعیض مثبت، به جای اهتمام به اررش خبری برخورد، ارزش های خبری دگر را مطمع نظر داشته باشند!

چه اینکه اثر رسانه حتی اگر در کوتاه مدت هم پایدار نباشد که طبق پژوهش انجام شده،
در بلندمدت، خالق اذهانی است که جنگ یا صلح را می پرورند!

رسانه را باید برای صلح، ترغیب کرد و‌اصحابش را با ارزش های والا، پرورد..

---
پ،ن: نقل کلیپ ۲ و نتیجه پژوهش از دو هموند رسانه ای سواد شناس، مهربانوها؛ م.نصیری و ل.وصالی

• دف نوازی، گروه چهل دف کردستان در
باغ هنرتهران در مراسم یونسکو
----

#بنیاد_توسعه_صلح_و_مهربانی
#مهربانی_های_کوچک
#نامهربانی_های_بزرگ
#رسانه
#صلح
#معنویت
#فرهنگ
#موسیقی
#نوروز
#چهل_دف

@sopskf
---
فیلم و‌تصاویر و‌استنادات بیشتر را اینجا ببینید👇
https://www.instagram.com/p/CbIRulcqrqo/?utm_medium=copy_link