👈اندر باب قدرت یابی اخیر طالبان
طالبان جنبشی نظامی- سیاسی است برآمده از طلبه های قوم پشتون در افغانستان که در سال 1994 و پس از نزاع حزبی-قومی متعاقب اخراج اشغالگران روسی در افغانستان سر برآورد و حکومت نوپای مجاهدین به رهبری برهان الدين ربانی را برانداخت و پس از شش سال حکمرانی پر ماجرا و متکی به زور و تحمیل مظاهر اسلامی،در سال 2001 توسط آمریکا و همکارانش برچیده شد؛ اما شگفتا در عین ضدیت فرهنگ جهانی و منطقه ای با گفتمان طالبانی و دشمنی نظامی در قواره آمریکا، موجودیت و اهمیت خود را حفظ کرد و در قامت نیرویی انگیزەبخش به هواداران خود و رقابتگر با حریفان،باقی ماند و سرانجام دیروز برای بار دوم و پس از بیست سال، کابل را در میان بهت جهانیان تصرف کرد!
طالبان دانش آموختگان مدارس دینی و گروهی دارای هویت اسلامی اند و مشی هویت نمایی و ظاهرگرایی غلیظ داشته اند؛البته به دلالت تجارب مکرر تاریخی،آدمیان روی آن بخش از هویت خویش که در معرض تهدید است،حساس تر می شوند و متمایل می شوند با برجسته سازی سویه های هویتی، ماندگاری خود را به رخ رقیبان بکشند و این روحیه کمابیش در میان عموم جنبش های وابسته به بیداری اسلامی که سرشت تدافعی دارد دیده می شود.
خاستگاه اجتماعی طالبان نیز قوم پشتون است که حدود نیمی از جمعیت افغانستان را تشکیل می دهد و از ابتدای تشکیل دولت افغانستان تا کودتای کمونیستی 1979 قدرت سیاسی را در انحصار خود داشته و بر اثر برتری موقعیت و نفوذ سیاسی-اداری، خود را مالک کشور و حاکمیت می داند و نوعی روحیه قناعت به حاشیگی و فرودستی نیز به سایر اقوام آن کشور مانند تاجیکان، ازبکان، ترکمنان و ...تحمیل کرده است و ترکیب روحیات قبیلگی و عوارض فرادستی سیاسی، حس تحمیلگری و پرخاشگری را در روانشناسی آنان تقویت کرده است؛ شناخت این خاستگاه قومی، به درک چرایی تمایل طالبان به وجوه قشری دین مدد می رساند؛راست است که در اسلام، ظواهر فقهی مانند حجاب و اجرای حدود هم هست، اما غفلت از هندسه دین و بی اعتنایی به ترتیب اولویت ها مثلاً اجرای حدود پیش از تأمین امنیت سیاسی-اجتماعی و رفاه نسبی، چنان از سیره حضرت عمر هویداست، وجاهت شرعی ندارد؛اما محملی برای نمایش هویت در برابر رقبای تمدنی و بهانه ای شرعی برای ارضای قلدری گروهی و ارعاب رقباست؛ کارکردی که از وجوه معنوی دین مانند مدارا،ذکر،نوعدوستی و تهجد بر نمی آید!
برای یک اسلامگرای اصیل و فهیم، پاسداشت وجاهت اجتماعی دین و ترسیم واپسین پیام مهرآميز آفریدگار مهربان در سیمای عطوفت، عدالت حتی با دشمنان، مدارای اجتماعی با ناهمکیشان، خدمت بی منت، صلح جویی، فقیرنوازی و عفو در حد بهانەجویی برای عدم اجرای حدود، بر ظواهر فقهی اولویت دارند و تعریف مشهور ربعی بن عامر از اسلام در مقر ستاد فرماندهی سپاه ساسانی که اسلام را منادی رهایی، عدالت و معنویت خواند، گواه درستی این ادعا و نمونه اصیل ضرورت روشمندی فهم دین است.
سر دادن شعار مسلمانی و قرائت قرآن در ارگ ریاست جمهوری، گر چه گوش نواز و چشم آراست و کور و کر باد آن مسلمانی که از بانگ قرآن و دیدن عزت مسلمین، کلاه شادی بر آسمان نیندازد:
دیده کو نبود ز وصلش در فره
آن چنان دیده سپید و کور، به
گوش کان نبود سزای راز او
بر کنش که نبود آن بر سر نکو!
اما ساده انگاری نیز آفتی ویرانگر است؛هنر حکومت و هسته کشورداری،تبدیل زورگویی به قانون مداری و مأموریت یک مسلمان اصیل، تبشیر یا تأمین جذابیت های روانی جهت دین پذیری داوطلبانه و پرهیز از رفتارهای رماننده و دافعەای است؛ پس زمینه عشایری طالبان به علاوه غرور سیاسی ناشی از سوابق چندین دهه حکمرانی، مولد روحیه انحصارطلبی در قدرت، تکیه به زور در مناسبات و زبونی انگاشتن مدارا و گفتگوست؛تعلق طالبان به بیداری اسلامی مدافع تمدن نیمه جان اسلامی( سنی)، سبب ترجیح ظواهر فقهی و فرهنگی در بعد دینی است؛ ضعف بستر انسجام کلان و کم رنگ بودن شخصیت ملی در جامعه افغانستان و وابستگی و اثرپذیری کمابیش گروههای سیاسی به مراجع خارجی، خوش بینی به سهولت شکل گیری همگرایی از طریق روش های سیاسی را دشوار ساخته است؛ مجموع این شرایط و یک نگاه واقعگرا به رقابتگاه پرماجرا و طمع برانگیز خاورمیانه و وجود دست ها و معاملات پس پرده و نیز لجاجتی بودن و نه راهبردی بودن استقبال مردم از طالبان و در یک جمعبندی کلی، ضعف بسترهای عینی و ذهنی در افغانستان، مانع از اطمینان به برآورده شدن آرزوی اسلامگرایان و موفقیت طالبان در ارائه یک الگوی نسبتاً موفق از کشورداری دین پسندانه است!
امیدوارم طالبان با درس آموزی از گذشته خود و تجارب دیگران، به جای خام اندیشی در باب احیای تمدن اسلامی و تبدیل اسلام به ایدئولوژی سیاسی ملت شکن و سرمایەسوز، عمق استراتژیک خود را ملت رنجدیده افغانستان بداند و عقلانیت سیاسی لازم برای ترکیب قدرت از مؤلفه های اجتماعی -سیاسی و همسوسازی نخبگان آن کشور در جهت ... 👇
طالبان جنبشی نظامی- سیاسی است برآمده از طلبه های قوم پشتون در افغانستان که در سال 1994 و پس از نزاع حزبی-قومی متعاقب اخراج اشغالگران روسی در افغانستان سر برآورد و حکومت نوپای مجاهدین به رهبری برهان الدين ربانی را برانداخت و پس از شش سال حکمرانی پر ماجرا و متکی به زور و تحمیل مظاهر اسلامی،در سال 2001 توسط آمریکا و همکارانش برچیده شد؛ اما شگفتا در عین ضدیت فرهنگ جهانی و منطقه ای با گفتمان طالبانی و دشمنی نظامی در قواره آمریکا، موجودیت و اهمیت خود را حفظ کرد و در قامت نیرویی انگیزەبخش به هواداران خود و رقابتگر با حریفان،باقی ماند و سرانجام دیروز برای بار دوم و پس از بیست سال، کابل را در میان بهت جهانیان تصرف کرد!
طالبان دانش آموختگان مدارس دینی و گروهی دارای هویت اسلامی اند و مشی هویت نمایی و ظاهرگرایی غلیظ داشته اند؛البته به دلالت تجارب مکرر تاریخی،آدمیان روی آن بخش از هویت خویش که در معرض تهدید است،حساس تر می شوند و متمایل می شوند با برجسته سازی سویه های هویتی، ماندگاری خود را به رخ رقیبان بکشند و این روحیه کمابیش در میان عموم جنبش های وابسته به بیداری اسلامی که سرشت تدافعی دارد دیده می شود.
خاستگاه اجتماعی طالبان نیز قوم پشتون است که حدود نیمی از جمعیت افغانستان را تشکیل می دهد و از ابتدای تشکیل دولت افغانستان تا کودتای کمونیستی 1979 قدرت سیاسی را در انحصار خود داشته و بر اثر برتری موقعیت و نفوذ سیاسی-اداری، خود را مالک کشور و حاکمیت می داند و نوعی روحیه قناعت به حاشیگی و فرودستی نیز به سایر اقوام آن کشور مانند تاجیکان، ازبکان، ترکمنان و ...تحمیل کرده است و ترکیب روحیات قبیلگی و عوارض فرادستی سیاسی، حس تحمیلگری و پرخاشگری را در روانشناسی آنان تقویت کرده است؛ شناخت این خاستگاه قومی، به درک چرایی تمایل طالبان به وجوه قشری دین مدد می رساند؛راست است که در اسلام، ظواهر فقهی مانند حجاب و اجرای حدود هم هست، اما غفلت از هندسه دین و بی اعتنایی به ترتیب اولویت ها مثلاً اجرای حدود پیش از تأمین امنیت سیاسی-اجتماعی و رفاه نسبی، چنان از سیره حضرت عمر هویداست، وجاهت شرعی ندارد؛اما محملی برای نمایش هویت در برابر رقبای تمدنی و بهانه ای شرعی برای ارضای قلدری گروهی و ارعاب رقباست؛ کارکردی که از وجوه معنوی دین مانند مدارا،ذکر،نوعدوستی و تهجد بر نمی آید!
برای یک اسلامگرای اصیل و فهیم، پاسداشت وجاهت اجتماعی دین و ترسیم واپسین پیام مهرآميز آفریدگار مهربان در سیمای عطوفت، عدالت حتی با دشمنان، مدارای اجتماعی با ناهمکیشان، خدمت بی منت، صلح جویی، فقیرنوازی و عفو در حد بهانەجویی برای عدم اجرای حدود، بر ظواهر فقهی اولویت دارند و تعریف مشهور ربعی بن عامر از اسلام در مقر ستاد فرماندهی سپاه ساسانی که اسلام را منادی رهایی، عدالت و معنویت خواند، گواه درستی این ادعا و نمونه اصیل ضرورت روشمندی فهم دین است.
سر دادن شعار مسلمانی و قرائت قرآن در ارگ ریاست جمهوری، گر چه گوش نواز و چشم آراست و کور و کر باد آن مسلمانی که از بانگ قرآن و دیدن عزت مسلمین، کلاه شادی بر آسمان نیندازد:
دیده کو نبود ز وصلش در فره
آن چنان دیده سپید و کور، به
گوش کان نبود سزای راز او
بر کنش که نبود آن بر سر نکو!
اما ساده انگاری نیز آفتی ویرانگر است؛هنر حکومت و هسته کشورداری،تبدیل زورگویی به قانون مداری و مأموریت یک مسلمان اصیل، تبشیر یا تأمین جذابیت های روانی جهت دین پذیری داوطلبانه و پرهیز از رفتارهای رماننده و دافعەای است؛ پس زمینه عشایری طالبان به علاوه غرور سیاسی ناشی از سوابق چندین دهه حکمرانی، مولد روحیه انحصارطلبی در قدرت، تکیه به زور در مناسبات و زبونی انگاشتن مدارا و گفتگوست؛تعلق طالبان به بیداری اسلامی مدافع تمدن نیمه جان اسلامی( سنی)، سبب ترجیح ظواهر فقهی و فرهنگی در بعد دینی است؛ ضعف بستر انسجام کلان و کم رنگ بودن شخصیت ملی در جامعه افغانستان و وابستگی و اثرپذیری کمابیش گروههای سیاسی به مراجع خارجی، خوش بینی به سهولت شکل گیری همگرایی از طریق روش های سیاسی را دشوار ساخته است؛ مجموع این شرایط و یک نگاه واقعگرا به رقابتگاه پرماجرا و طمع برانگیز خاورمیانه و وجود دست ها و معاملات پس پرده و نیز لجاجتی بودن و نه راهبردی بودن استقبال مردم از طالبان و در یک جمعبندی کلی، ضعف بسترهای عینی و ذهنی در افغانستان، مانع از اطمینان به برآورده شدن آرزوی اسلامگرایان و موفقیت طالبان در ارائه یک الگوی نسبتاً موفق از کشورداری دین پسندانه است!
امیدوارم طالبان با درس آموزی از گذشته خود و تجارب دیگران، به جای خام اندیشی در باب احیای تمدن اسلامی و تبدیل اسلام به ایدئولوژی سیاسی ملت شکن و سرمایەسوز، عمق استراتژیک خود را ملت رنجدیده افغانستان بداند و عقلانیت سیاسی لازم برای ترکیب قدرت از مؤلفه های اجتماعی -سیاسی و همسوسازی نخبگان آن کشور در جهت ... 👇
منافع ملی را داشته باشد و در سیاست فرهنگی-دینی خویش نیز، به جای وابسته سازی حقانیت سیاسی-قضایی به حقانیت اعتقادی و ادامه نگاه مغلوط به نهی از منکر و تقلیل سیاست شرعی به اجرای حدود، تأمین رفاه و عدالت و پاکدستی اداری را که علاوه بر این که کارویژه اصلی حکومت ها هستند، کارامدترین و صحیح ترین روش ترویج دین نیز هستنند، وجهه همت خویش قرار دهند!
#جلیل_بهرامی_نیا
#طالبان
@jbn40
#جلیل_بهرامی_نیا
#طالبان
@jbn40
👈ده جمله به یادماندنی از جیم ران اسطوره رشد شخصی:
1. “Don’t wish it was easier, wish you were better. Don’t wish for less problems, wish for more skills. Don’t wish for less challenge, wish for more wisdom.”
آرزو نکن شرایط ساده تر بود؛ آرزو کن تو قوی تر بودی!آرزوی مشکلات کمتر نکن؛ آرزو کن مهارت های بیشتری داشتی! آرزوی چالش های کمتر نکن؛ آرزوی دانایی بیشتر کن!
2. “The challenge of leadership is to be strong, but not rude; be kind, but not weak; be bold, but not a bully; be thoughtful, but not lazy; be humble, but not timid; be proud, but not arrogant; have humor, but without folly.”
چالش رهبری در این است که قوی باشی، اما نه گستاخ؛ مهربان باشی، اما نه ضعیف؛ جسور باشی، اما نه موجب آزار دیگران؛ متفکر باشی، اما نه تنبل؛ افتاده باشی، اما نه کمرو؛ سربلند باشی، اما نه مغرور؛ شوخ طبع باشی اما نه بدون ملاحظه!
3. “We must all suffer one of two things: the pain of discipline or the pain of regret.”
به هر حال باید رنج یکی از این دو را تحمل کنیم:درد منظم بودن یا درد تاسف و حسرت!
4. “Days are expensive. When you spend a day you have one less day to spend. So make sure you spend each one wisely.”
روزاها گران قیمت هستند. زمانیکه یک روز را خرج میکنید، یک روز کمتر برای خرج کردن دارید. پس مطمئن شوید که روزهایتان رابه درستی خرج میکنید!
5. “Discipline is the bridge between goals and accomplishment.”
انضباط پل بین اهداف و دستاوردهاست!
6. “If you are not willing to risk the unusual, you will have to settle for the ordinary.”
اگر تمایل به ریسک های غیر متعارف ندارید، مجبور خواهید بود با معمولی ها و متعارف ها کنار بیایید!
7. “Motivation is what gets you started. Habit is what keeps you going.”
انگیزه چیزی است که به شما قدرت شروع را می دهد؛ عادت چیزی است که شما را در راه نگه می دارد!
8. “Success is nothing more than a few simple disciplines, practiced every day.”
موفقیت، چیزی جز تمرین روزمره چند نظم ساده نیست!
9. “Don’t join an easy crowd; you won’t grow. Go where the expectations and the demands to perform are high.”
به جمع های ساده نپیوندید، رشد نخواهید کرد؛ جایی بروید که انتظارات و خواست های عملکردی بالا است!
10. “Learn how to b e happy with what you have while you pursue all that you want.”
یاد بگیرید با چیزی که دارید، خوشحال باشید و همزمان به دنبال تمام چیزهایی که میخواهید بروید.
@jbn40
1. “Don’t wish it was easier, wish you were better. Don’t wish for less problems, wish for more skills. Don’t wish for less challenge, wish for more wisdom.”
آرزو نکن شرایط ساده تر بود؛ آرزو کن تو قوی تر بودی!آرزوی مشکلات کمتر نکن؛ آرزو کن مهارت های بیشتری داشتی! آرزوی چالش های کمتر نکن؛ آرزوی دانایی بیشتر کن!
2. “The challenge of leadership is to be strong, but not rude; be kind, but not weak; be bold, but not a bully; be thoughtful, but not lazy; be humble, but not timid; be proud, but not arrogant; have humor, but without folly.”
چالش رهبری در این است که قوی باشی، اما نه گستاخ؛ مهربان باشی، اما نه ضعیف؛ جسور باشی، اما نه موجب آزار دیگران؛ متفکر باشی، اما نه تنبل؛ افتاده باشی، اما نه کمرو؛ سربلند باشی، اما نه مغرور؛ شوخ طبع باشی اما نه بدون ملاحظه!
3. “We must all suffer one of two things: the pain of discipline or the pain of regret.”
به هر حال باید رنج یکی از این دو را تحمل کنیم:درد منظم بودن یا درد تاسف و حسرت!
4. “Days are expensive. When you spend a day you have one less day to spend. So make sure you spend each one wisely.”
روزاها گران قیمت هستند. زمانیکه یک روز را خرج میکنید، یک روز کمتر برای خرج کردن دارید. پس مطمئن شوید که روزهایتان رابه درستی خرج میکنید!
5. “Discipline is the bridge between goals and accomplishment.”
انضباط پل بین اهداف و دستاوردهاست!
6. “If you are not willing to risk the unusual, you will have to settle for the ordinary.”
اگر تمایل به ریسک های غیر متعارف ندارید، مجبور خواهید بود با معمولی ها و متعارف ها کنار بیایید!
7. “Motivation is what gets you started. Habit is what keeps you going.”
انگیزه چیزی است که به شما قدرت شروع را می دهد؛ عادت چیزی است که شما را در راه نگه می دارد!
8. “Success is nothing more than a few simple disciplines, practiced every day.”
موفقیت، چیزی جز تمرین روزمره چند نظم ساده نیست!
9. “Don’t join an easy crowd; you won’t grow. Go where the expectations and the demands to perform are high.”
به جمع های ساده نپیوندید، رشد نخواهید کرد؛ جایی بروید که انتظارات و خواست های عملکردی بالا است!
10. “Learn how to b e happy with what you have while you pursue all that you want.”
یاد بگیرید با چیزی که دارید، خوشحال باشید و همزمان به دنبال تمام چیزهایی که میخواهید بروید.
@jbn40
بیش از این چوب حراج به آبروی آموزش و پرورش نزنید!
آموزش و پرورش از جهت سر و کار مستقیم با انسان و تلاش حرفه ای برای فراهم آوردن بستر شکوفایی انسان ها، ارزشمندترین و ظریف ترین کار و هنر بشر است؛اما متاسفانه همواره در معرض بهره برداری توسط اهالی سیاست قرار داشته و بسیاری از فیلسوفان تعلیم و تربیت و جامعه شناسان در این باره هشدار داده اند و از خطر تبدیل آموزش به ابزار ایدئولوژی های حاکم سخن گفته اند؛ به عنوان نمونه، پییر بوردیو، با لحنی گزنده گفته است هیچ یک از نظام های اجتماعی در ریاکاری برای حفظ قدرت و امتیاز و تثبیت ساختار طبقاتی و بازتولید ایدئولوژی استثمارگری، به پای نظام آموزشی نرسیده؛چرا که این نقش نیرنگ آمیز را با نقاب بی طرفی انجام می دهد!
گویا اخیراً در این دنیای رسانه ای و عریان، در کتاب درسی مطالعات اجتماعی پایه نهم سال تحصیلی فرارو، ایران در مهار کرونا دارای رتبه ششم جهان معرفی شده است و طبعاً توقع خواهند داشت که معلم با قامت افراشته و آراسته و با زبان رسا و گویا، رو به روی دانش آموزان این مطلب را به عنوان یک حقیقت مستند به آمارهای استاندارد اعلام کند و از آن دفاع نماید!
گذشته از آن که علاقه به ستودگی در قبال کارهای ناکرده،مصداقی از " يُحِبُّونَ أَن يُحْمَدُوا بِمَا لَمْ يَفْعَلُوا " و توقعی برخاسته از منش افراد رو به دوزخ است، سلیقه کافی نیز در انتخاب این ستایشگران به خرج داده نشده است؛ استثمار آموزش و پرورش برای مقاصد ایدئولوژیک و تحمیل حقارت ثناگویی و ترویج مطالب خلاف واقع به معلمان، سلب اعتبار و شخصیت از کسانی است که قرار است در وارستگی و خودساختگی الگوی نسل های پی در پی جوامع باشند و درس آنان، آراسته به عزت نفس باشد تا تخم تعهد به حق جویی و خیرخواهی را در ژرفای شخصیت فراگیران بکارد و حتی در آینده نیز، خاطره درس و فرازمنشی آنان، زاینده و بالنده روحیه نوعدوستی و خدمتگری و پاکدستی باشد! به عنوان یک معلم،خواهشمندم به احترام خدا سرچشمه حقیقت و سپس به حرمت حقیقت و کشور و ملت، چشم طمع از آموزش و پرورش بردارید و در شرمنده سازی معلمان در برابر دانش آموزان که بهمنی ویرانگر برای فرهنگ و آینده کشور است، بازنگری کنید و سیراب سازی غریزه ستایش طلبی خود را بر دوش معلمان میفکنید که بهای این کار، گند زنی به مقدس ترین تلاش بشر، مسموم سازی هسته فرهنگ کشور و تخریب بی رحمانه کانون وجودی کشور است!
@jbn40
آموزش و پرورش از جهت سر و کار مستقیم با انسان و تلاش حرفه ای برای فراهم آوردن بستر شکوفایی انسان ها، ارزشمندترین و ظریف ترین کار و هنر بشر است؛اما متاسفانه همواره در معرض بهره برداری توسط اهالی سیاست قرار داشته و بسیاری از فیلسوفان تعلیم و تربیت و جامعه شناسان در این باره هشدار داده اند و از خطر تبدیل آموزش به ابزار ایدئولوژی های حاکم سخن گفته اند؛ به عنوان نمونه، پییر بوردیو، با لحنی گزنده گفته است هیچ یک از نظام های اجتماعی در ریاکاری برای حفظ قدرت و امتیاز و تثبیت ساختار طبقاتی و بازتولید ایدئولوژی استثمارگری، به پای نظام آموزشی نرسیده؛چرا که این نقش نیرنگ آمیز را با نقاب بی طرفی انجام می دهد!
گویا اخیراً در این دنیای رسانه ای و عریان، در کتاب درسی مطالعات اجتماعی پایه نهم سال تحصیلی فرارو، ایران در مهار کرونا دارای رتبه ششم جهان معرفی شده است و طبعاً توقع خواهند داشت که معلم با قامت افراشته و آراسته و با زبان رسا و گویا، رو به روی دانش آموزان این مطلب را به عنوان یک حقیقت مستند به آمارهای استاندارد اعلام کند و از آن دفاع نماید!
گذشته از آن که علاقه به ستودگی در قبال کارهای ناکرده،مصداقی از " يُحِبُّونَ أَن يُحْمَدُوا بِمَا لَمْ يَفْعَلُوا " و توقعی برخاسته از منش افراد رو به دوزخ است، سلیقه کافی نیز در انتخاب این ستایشگران به خرج داده نشده است؛ استثمار آموزش و پرورش برای مقاصد ایدئولوژیک و تحمیل حقارت ثناگویی و ترویج مطالب خلاف واقع به معلمان، سلب اعتبار و شخصیت از کسانی است که قرار است در وارستگی و خودساختگی الگوی نسل های پی در پی جوامع باشند و درس آنان، آراسته به عزت نفس باشد تا تخم تعهد به حق جویی و خیرخواهی را در ژرفای شخصیت فراگیران بکارد و حتی در آینده نیز، خاطره درس و فرازمنشی آنان، زاینده و بالنده روحیه نوعدوستی و خدمتگری و پاکدستی باشد! به عنوان یک معلم،خواهشمندم به احترام خدا سرچشمه حقیقت و سپس به حرمت حقیقت و کشور و ملت، چشم طمع از آموزش و پرورش بردارید و در شرمنده سازی معلمان در برابر دانش آموزان که بهمنی ویرانگر برای فرهنگ و آینده کشور است، بازنگری کنید و سیراب سازی غریزه ستایش طلبی خود را بر دوش معلمان میفکنید که بهای این کار، گند زنی به مقدس ترین تلاش بشر، مسموم سازی هسته فرهنگ کشور و تخریب بی رحمانه کانون وجودی کشور است!
@jbn40
پێغەمبەری خوا (د.خ.ل) ئەفەرموێت:
نیشانەی مونافیق سێ شتە:
١. کاتێ قسەی کرد درۆ ئەکات!
٢. کاتێ بەڵێنی دا بەڵێنەکەی ئەشکێنێ!
٣. کاتێ ئەمانەتێکی پێ ئسپێردرێ، خیانەت لە ئامانەتەکە ئەکات!
حديث أبي هريرة أن رسول الله ﷺ قال: آية المنافق ثلاث، إذا حدث كذب وإذا وعد أخلف، وإذا اؤتمن خان.
@jbn40
نیشانەی مونافیق سێ شتە:
١. کاتێ قسەی کرد درۆ ئەکات!
٢. کاتێ بەڵێنی دا بەڵێنەکەی ئەشکێنێ!
٣. کاتێ ئەمانەتێکی پێ ئسپێردرێ، خیانەت لە ئامانەتەکە ئەکات!
حديث أبي هريرة أن رسول الله ﷺ قال: آية المنافق ثلاث، إذا حدث كذب وإذا وعد أخلف، وإذا اؤتمن خان.
@jbn40
پدرم که فوت کرد امیدمون شد عموها؛
بوی پدر رو میدادن در همون قد و قواره و همون لبخندها!
زن عمو ترسید هرجا نشست گفت "خوش ندارم یتیمهای برادرشوهرم رو ببینم"!
به گوش مادرم رسید و ارتباط ما با عمو بزرگ و عموی کوچک شد تلفنی و سرخاک پدر و گهگاهی در مراسم فامیل؛
دلتنگ در آغوش کشیدن عموها بودیم!
دلتنگ عطر پدر!
چیزی حدود ۱۲ سال این زن نگذاشت ما به راحتی با عمو ارتباط داشته باشیم
زن عموی کوچک هم از راه نرسیده، راه جاری بزرگ‌تر رو در پیش گرفت و ما از فامیل پدری ، بی کس و کار شدیم!
ولی همچنان تماس میگرفتیم با عموها ، تبریک تولد ، سال نو ، موفقیت های کاری یا هرچیز بی اهمیتی می‌شد نخ باریک ارتباط با عموها!
روزی که برای مراسم خاکسپاری عمو به منزلشون رفتیم، با خودم میگفتم این زن نگذاشت پامون به خانه عمو باز بشه تا الان که برای به خاک سپردن عموی جوانم ، سیاه پوشیده با گریه و درد دلتنگی آمدیم به میهمانی این خانه!
حالا چهل روز گذشته و زن عمو جان
امروز امر کردند که: "بیاید و بروید تا بچه های من یادشان به فامیل باشد و ما نپوسیم در بی کسی و درد نبود مرد خانه"!
آخ که دلم سوخت برای اون موقع خودمون که شبهای تنهایی و دلتنگی که دلمون برا پدر تنگ می‌شد و پر میکشید برای همدردی و محبت عمو و عمه نیاز داشتیم و همه ما رو تنها گذاشتن!
* * * *
آن چه خواندید حکایت کوتاهی است از تجربه تلخ فردی یتیم که در قالب یک رشتوی تویتری بازگو کرده بود و من هم به امید آن که درس عبرتی شود،آن را بازنشر کردم!
@jbn40
بوی پدر رو میدادن در همون قد و قواره و همون لبخندها!
زن عمو ترسید هرجا نشست گفت "خوش ندارم یتیمهای برادرشوهرم رو ببینم"!
به گوش مادرم رسید و ارتباط ما با عمو بزرگ و عموی کوچک شد تلفنی و سرخاک پدر و گهگاهی در مراسم فامیل؛
دلتنگ در آغوش کشیدن عموها بودیم!
دلتنگ عطر پدر!
چیزی حدود ۱۲ سال این زن نگذاشت ما به راحتی با عمو ارتباط داشته باشیم
زن عموی کوچک هم از راه نرسیده، راه جاری بزرگ‌تر رو در پیش گرفت و ما از فامیل پدری ، بی کس و کار شدیم!
ولی همچنان تماس میگرفتیم با عموها ، تبریک تولد ، سال نو ، موفقیت های کاری یا هرچیز بی اهمیتی می‌شد نخ باریک ارتباط با عموها!
روزی که برای مراسم خاکسپاری عمو به منزلشون رفتیم، با خودم میگفتم این زن نگذاشت پامون به خانه عمو باز بشه تا الان که برای به خاک سپردن عموی جوانم ، سیاه پوشیده با گریه و درد دلتنگی آمدیم به میهمانی این خانه!
حالا چهل روز گذشته و زن عمو جان
امروز امر کردند که: "بیاید و بروید تا بچه های من یادشان به فامیل باشد و ما نپوسیم در بی کسی و درد نبود مرد خانه"!
آخ که دلم سوخت برای اون موقع خودمون که شبهای تنهایی و دلتنگی که دلمون برا پدر تنگ می‌شد و پر میکشید برای همدردی و محبت عمو و عمه نیاز داشتیم و همه ما رو تنها گذاشتن!
* * * *
آن چه خواندید حکایت کوتاهی است از تجربه تلخ فردی یتیم که در قالب یک رشتوی تویتری بازگو کرده بود و من هم به امید آن که درس عبرتی شود،آن را بازنشر کردم!
@jbn40
وجود هویت کوردی در جغرافیا و تاریخ ایران،یک حضور طبیعی است؛ امنیتی کردن این حضور و تبدیل آن از یک عضویت حقیقی و طبیعی به یک "مسأله" و چالش امنیتی و تلاش برای زدایش آن، نقض و تخریب امنیت کشور است؛ کورد و عناصر هویت کوردی را ضد ایران نمایاندن و حذف آن، مشروعیت دادن به تجزیه طلبان و تقدیم سند و مدرک به بدخواهان ایران است؛هویت کوردی و تظاهر به آن، شاید مخالف غرور برخی فریفتگان قدرت باشد، اما خلاف قانون یا منافع ایران نیست؛هویت یک گروه را خلاف منافع یک کشور انگاشتن، نفی عضویت آن گروه و اخراج عملی آن گروه از کشور مزبور است!
منافع ملی و همبستگی ملت را قربانی تنگ نظری و غرور سیاسی نکنیم!
@jbn40
منافع ملی و همبستگی ملت را قربانی تنگ نظری و غرور سیاسی نکنیم!
@jbn40
پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وسلم :
" مؤمن [به دلیل پاکدلی و خوشگمانی،] فریفتنی و شرافتمند است؛ اما شخص نابکار، حقەباز و فرومایه است"!
@jbn40
" مؤمن [به دلیل پاکدلی و خوشگمانی،] فریفتنی و شرافتمند است؛ اما شخص نابکار، حقەباز و فرومایه است"!
@jbn40
قورئان:
ژنەکانتان را مەگرن بو ئەوه ئازاریان بدەن و زولمیان لی بکەن؛ هەر کی وا بکا، زولمی به خوی کردووه!
@jbn40
ژنەکانتان را مەگرن بو ئەوه ئازاریان بدەن و زولمیان لی بکەن؛ هەر کی وا بکا، زولمی به خوی کردووه!
@jbn40
روانسر در ماتم و اشک!
إنا لله وإنا إليه راجعون!
با کمال تأسف و دریغ، خزانی سرد و زمهریر آسا بر باغ زندگی دوست ارجمندمان کاک صابر صیداحمدی وزید و دو نوگل و بلکه دو سرو زندگی اش، زهرا و آراس، را از آغوش پر مهرش واستاند و به سوی سرای جاوید بدرقه کرد!
این حادثه تلخاتلخ و جگر سوز، نه بر دل ایشان بلکه چادر غم بر آسمان شهرمان کشید و چشم ها را گریان و دل ها را بریان ساخت!
باری اگر تلخ و اگر شیرین، ما محکوم تقدیر حکیمانه خداوندیم و همچون طفل آزرده از مادر، پناهگاه و منبع آرامشی جز او نداریم و تنها به خود او پناه می بریم و عاجزانه دست عجز و التماس به در گاهش بر می داریم که این نوگلان نازنین را در بهشت خویش جای دهد و به همه داغدیدگان و دلسوختگان این حادثه، دوام عافیت، صبر مؤمنانه و پاداش فراوان عنایت فرماید و به ویژه دوست ارجمندمان را توفیق دهد که از اسم پرمعنا و الهامگرش، برای این مرحله زندگی، صفت بسازد و با شهامت و صبوری همچون گذشته تکیه گاه عاطفی خانواده و آموزگار بردباری و شکیبایی بماند!
ای گلبنِ باغِ شاهنشَهی
که مانده است دامانت از گُل، تهی
در این باغ، یک شاخ و یک برگ نیست
که لرزنده از صَرصَرِ مرگ نیست!
خوشا حال آن زیرکِ پندگیر
که از مرگ غیر است، عبرت پذیر!
ز مرگِ کَسانش رسد زندگی
کند زندگی، صرف در بندگی!
پیِ راحتِ جانِ آگاهِ خویش
مُهیّا کند توشهٔ راهِ خویش
همه کارها را به یزدان، گذار
که بیرون ز تقدیر او نیست کار!
رسد بانگ ازین طارمِ زرنگار
که سخت است داغِ جدایی ز یار
وز آن سخت تر، ناسپاسی بود
که بیرون ز یزدان شناسی بود
به آن، دامنِ یار ناید به کف
شود نیز مزدِ مصیبت، تلف!
چه زیرک بُوَد هر که زین دردِ سخت،
کشد بر درِ صبر و آرام، رَخت
نه تلخ از جَزَع گردد امروز و شور
نه از مُزد٘ ماند در آینده، دور
بحمداللهی آگَه از خوب و زشت
که باشد تو را آگهی در سرشت
ز افراط و تفریط، خاطر تُهی
رَوی راست بر موجبِ آگهی
همی رَو بر این سیرتِ مستقیم
همی زی ز آفاتِ گیتی، سلیم!
اگر ریخت گُل، باغ پاینده باد،
وگر رفت مَه٘، مِهر تابنده باد!
@jbn40
إنا لله وإنا إليه راجعون!
با کمال تأسف و دریغ، خزانی سرد و زمهریر آسا بر باغ زندگی دوست ارجمندمان کاک صابر صیداحمدی وزید و دو نوگل و بلکه دو سرو زندگی اش، زهرا و آراس، را از آغوش پر مهرش واستاند و به سوی سرای جاوید بدرقه کرد!
این حادثه تلخاتلخ و جگر سوز، نه بر دل ایشان بلکه چادر غم بر آسمان شهرمان کشید و چشم ها را گریان و دل ها را بریان ساخت!
باری اگر تلخ و اگر شیرین، ما محکوم تقدیر حکیمانه خداوندیم و همچون طفل آزرده از مادر، پناهگاه و منبع آرامشی جز او نداریم و تنها به خود او پناه می بریم و عاجزانه دست عجز و التماس به در گاهش بر می داریم که این نوگلان نازنین را در بهشت خویش جای دهد و به همه داغدیدگان و دلسوختگان این حادثه، دوام عافیت، صبر مؤمنانه و پاداش فراوان عنایت فرماید و به ویژه دوست ارجمندمان را توفیق دهد که از اسم پرمعنا و الهامگرش، برای این مرحله زندگی، صفت بسازد و با شهامت و صبوری همچون گذشته تکیه گاه عاطفی خانواده و آموزگار بردباری و شکیبایی بماند!
ای گلبنِ باغِ شاهنشَهی
که مانده است دامانت از گُل، تهی
در این باغ، یک شاخ و یک برگ نیست
که لرزنده از صَرصَرِ مرگ نیست!
خوشا حال آن زیرکِ پندگیر
که از مرگ غیر است، عبرت پذیر!
ز مرگِ کَسانش رسد زندگی
کند زندگی، صرف در بندگی!
پیِ راحتِ جانِ آگاهِ خویش
مُهیّا کند توشهٔ راهِ خویش
همه کارها را به یزدان، گذار
که بیرون ز تقدیر او نیست کار!
رسد بانگ ازین طارمِ زرنگار
که سخت است داغِ جدایی ز یار
وز آن سخت تر، ناسپاسی بود
که بیرون ز یزدان شناسی بود
به آن، دامنِ یار ناید به کف
شود نیز مزدِ مصیبت، تلف!
چه زیرک بُوَد هر که زین دردِ سخت،
کشد بر درِ صبر و آرام، رَخت
نه تلخ از جَزَع گردد امروز و شور
نه از مُزد٘ ماند در آینده، دور
بحمداللهی آگَه از خوب و زشت
که باشد تو را آگهی در سرشت
ز افراط و تفریط، خاطر تُهی
رَوی راست بر موجبِ آگهی
همی رَو بر این سیرتِ مستقیم
همی زی ز آفاتِ گیتی، سلیم!
اگر ریخت گُل، باغ پاینده باد،
وگر رفت مَه٘، مِهر تابنده باد!
@jbn40