Forwarded from جرعه
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
♦️هادی خانیکی از ضرورت و ویژگیهای گفت‌وگو سخن می‌گوید🔺
@joreah_journal
www.instagram.com/joreah_journal
@joreah_journal
www.instagram.com/joreah_journal
در حلقه #کتاب_گفت_و_گو طی سه جلسه رساله «درباره آزادی» اثر جان استوارت میل، مطالعه و بررسی شد. فایل صوتی این سه جلسه و فایل ارائه آن، تقدیم می‌شود.
سخنران: آقای قاسم مرادی
@goftar_andisheh
سخنران: آقای قاسم مرادی
@goftar_andisheh
Audio 20250128-110137
Music Editor
معرفی و بررسی رساله درباره آزادی
اثر جان استورات میل
ارائه دهنده: آقای قاسم مرادی
بهار ۱۴۰۴
مقدمه و معرفی نویسنده
00:00
فصل اول
13:36
فصل‌های دوم و سوم
50:39
فصل‌های چهارم و پنجم
01:41:00
@goftar_andisheh
اثر جان استورات میل
ارائه دهنده: آقای قاسم مرادی
بهار ۱۴۰۴
مقدمه و معرفی نویسنده
00:00
فصل اول
13:36
فصل‌های دوم و سوم
50:39
فصل‌های چهارم و پنجم
01:41:00
@goftar_andisheh
نشست‌های گفتار و اندیشه | جلسه ۸۴
معرفی و بررسی کتاب:
مارکس و آزادی
با حضور:
دکتر مجتبی شیدا
زمان: سه‌شنبه ۱۴۰۴/۰۴/۳۱ ، ساعت ۱۸
شیراز، میدان معلم، خیابان همت (ایمان) جنوبی، کوچه ۱۷، نبش فرعی ۱۷/۲
@goftar_andisheh
معرفی و بررسی کتاب:
مارکس و آزادی
با حضور:
دکتر مجتبی شیدا
زمان: سه‌شنبه ۱۴۰۴/۰۴/۳۱ ، ساعت ۱۸
شیراز، میدان معلم، خیابان همت (ایمان) جنوبی، کوچه ۱۷، نبش فرعی ۱۷/۲
@goftar_andisheh
🔸به مناسبت نُهمین سالگرد برگزاری نشست‌های گفتار و اندیشه
✍ غلام‌علی کشانی
«گفتگوی ملی، هم استراتژی، هم تاکتیک!» (کیوان صمیمی)
تبریک می‌گویم این پایداری و پیگیری ۹ ساله را برای روشن‌گری در سرزمینی با خاکی سُست که در آن بوته و ریشه‌ای پابرجا نمی‌ماند و همه‌چیز موقتی است.
اگر بپذیریم که هم گفت (گفتار) لازم است و هم «گو» (شنیدن موثر و پیش‌رونده)، و هم اعتنا؛
اگر بپذیریم که از شروع مواجهه با نکبت ملی و ادراک آن در دوران عباس میرزا «گفت» را یاد گرفته‌ایم اما شنیدن فعال و گفتگو و اعتنا را نه،
اگر بپذیریم که مدتِ دوام حلقه‌های آزادِ گفتگوی معطوف به تحولِ فردی-اجتماعیِ عمیق و پایدار در سطح نخبه و عامه، در آپارتمان و جماعت و انجمن، خیلی خیلی کوتاه است؛
اگر تا حدودی بپذیریم این واگویه را که «در همان وقت که خیال می‌کنی دارم به تو گوش می‌دهم، با سوهانی در دست دندان‌ها را تیز می‌کنم تا هرچه زودتر تو را از هم بِدَرَم؛
پس
باید بپذیریم تمرین ملی گفتگو، تحمل، مدارا، رعایت، رواداری، هم‌دلی و اعتنا برای ما یک «باید» و «فوریت ملی» است.
ما کمتر تجربه‌ای پایدار از تمرین گفت و شنود و اعتنای واقعی، همراه با مطالبه‌گریِ فعال با دیگری، هم‌نوع، همسر، فرزند، دوستِ محرم، آشنا، حلقه‌ی دوستان و همفکران، همسایه، جماعت‌های آشنا و ناآشنا، مخالفین خود و با دشمنان خود داریم.
از درون این تمرین‌ها است که راه‌حل‌های خرد و کلان ملی، از فرد گرفته تا خانواده و تا حکمرانی شکل خواهند گرفت.
امید آن دارم نهاد روشنگرِ پیگیرِ «گفتار و اندیشه» بتواند با خلاقیتْ راه‌هایی نو برای درانداختن این تمرین‌ها کشف و اجرا کند تا هرچه بیشتر به سمت گفت‌وشنید فعال و پیش‌برنده حرکت کند و نمونه‌ای باشد برای رفع این خلاء بزرگ ملی.
این گفت‌و‌شنودها طبعا باید هرچه بیشتر به سمتِ رنج‌ها و محنت‌‌های واقعی و ملموسِ مخاطبانِ نهایی (عامه‌ی مردم) سَمت‌وسُو بگیرند تا بتوانند برای آنان بامعنا و روشنگر باشند و قابل تامل.
روشنگریِ ملموس و از جنسِ مطالبات عینیْ خلاء و گسلِ تاریخیِ بین نخبه و عامه را کم‌کم می‌تواند برطرف کند.
باشد که کم‌کم گوهرهایی از درون چنین تمرین‌هایی نصیبِ عامه و نخبه‌گانِ محنت‌زده بشود.
چنین باد،
چنین‌تر باد!
در روزهای محنت‌بارِ تیر ۱۴۰۴
@goftar_andisheh
✍ غلام‌علی کشانی
«گفتگوی ملی، هم استراتژی، هم تاکتیک!» (کیوان صمیمی)
تبریک می‌گویم این پایداری و پیگیری ۹ ساله را برای روشن‌گری در سرزمینی با خاکی سُست که در آن بوته و ریشه‌ای پابرجا نمی‌ماند و همه‌چیز موقتی است.
اگر بپذیریم که هم گفت (گفتار) لازم است و هم «گو» (شنیدن موثر و پیش‌رونده)، و هم اعتنا؛
اگر بپذیریم که از شروع مواجهه با نکبت ملی و ادراک آن در دوران عباس میرزا «گفت» را یاد گرفته‌ایم اما شنیدن فعال و گفتگو و اعتنا را نه،
اگر بپذیریم که مدتِ دوام حلقه‌های آزادِ گفتگوی معطوف به تحولِ فردی-اجتماعیِ عمیق و پایدار در سطح نخبه و عامه، در آپارتمان و جماعت و انجمن، خیلی خیلی کوتاه است؛
اگر تا حدودی بپذیریم این واگویه را که «در همان وقت که خیال می‌کنی دارم به تو گوش می‌دهم، با سوهانی در دست دندان‌ها را تیز می‌کنم تا هرچه زودتر تو را از هم بِدَرَم؛
پس
باید بپذیریم تمرین ملی گفتگو، تحمل، مدارا، رعایت، رواداری، هم‌دلی و اعتنا برای ما یک «باید» و «فوریت ملی» است.
ما کمتر تجربه‌ای پایدار از تمرین گفت و شنود و اعتنای واقعی، همراه با مطالبه‌گریِ فعال با دیگری، هم‌نوع، همسر، فرزند، دوستِ محرم، آشنا، حلقه‌ی دوستان و همفکران، همسایه، جماعت‌های آشنا و ناآشنا، مخالفین خود و با دشمنان خود داریم.
از درون این تمرین‌ها است که راه‌حل‌های خرد و کلان ملی، از فرد گرفته تا خانواده و تا حکمرانی شکل خواهند گرفت.
امید آن دارم نهاد روشنگرِ پیگیرِ «گفتار و اندیشه» بتواند با خلاقیتْ راه‌هایی نو برای درانداختن این تمرین‌ها کشف و اجرا کند تا هرچه بیشتر به سمت گفت‌وشنید فعال و پیش‌برنده حرکت کند و نمونه‌ای باشد برای رفع این خلاء بزرگ ملی.
این گفت‌و‌شنودها طبعا باید هرچه بیشتر به سمتِ رنج‌ها و محنت‌‌های واقعی و ملموسِ مخاطبانِ نهایی (عامه‌ی مردم) سَمت‌وسُو بگیرند تا بتوانند برای آنان بامعنا و روشنگر باشند و قابل تامل.
روشنگریِ ملموس و از جنسِ مطالبات عینیْ خلاء و گسلِ تاریخیِ بین نخبه و عامه را کم‌کم می‌تواند برطرف کند.
باشد که کم‌کم گوهرهایی از درون چنین تمرین‌هایی نصیبِ عامه و نخبه‌گانِ محنت‌زده بشود.
چنین باد،
چنین‌تر باد!
در روزهای محنت‌بارِ تیر ۱۴۰۴
@goftar_andisheh
نشست‌های گفتار و اندیشه | جلسه ۸۴
معرفی و بررسی کتاب:
مارکس و آزادی
با حضور:
دکتر مجتبی شیدا
سه‌شنبه ۱۴۰۴/۰۴/۳۱
حزب اتحاد ملت | شعبه فارس
@goftar_andisheh
معرفی و بررسی کتاب:
مارکس و آزادی
با حضور:
دکتر مجتبی شیدا
سه‌شنبه ۱۴۰۴/۰۴/۳۱
حزب اتحاد ملت | شعبه فارس
@goftar_andisheh
Audio
نشست‌های گفتار و اندیشه | جلسه ۸۴
معرفی و بررسی کتاب: مارکس و آزادی
با حضور: دکتر مجتبی شیدا
سه‌شنبه ۱۴۰۴/۰۴/۳۱
@goftar_andisheh
معرفی و بررسی کتاب: مارکس و آزادی
با حضور: دکتر مجتبی شیدا
سه‌شنبه ۱۴۰۴/۰۴/۳۱
@goftar_andisheh
نشست‌های گفتار و اندیشه | جلسه ۸۴
معرفی و بررسی کتاب: مارکس و آزادی
با حضور: دکتر مجتبی شیدا
سه‌شنبه ۱۴۰۴/۰۴/۳۱
حزب اتحاد ملت | شعبه فارس
@goftar_andisheh
معرفی و بررسی کتاب: مارکس و آزادی
با حضور: دکتر مجتبی شیدا
سه‌شنبه ۱۴۰۴/۰۴/۳۱
حزب اتحاد ملت | شعبه فارس
@goftar_andisheh
Forwarded from بینش و نگرش
ازخودبیگانگی و تناقضات اندیشه مارکس: نگاهی انتقادی
نویسنده: قاسم مرادی
موضوع: نقد فلسفی مارکس در باب ازخودبیگانگی با توجه با ارائه کتاب مارکس و آزادی نوشته تری ایگلتون توسط آقای دکتر شیدا در جلسه «گفتار و اندیشه» روز سه‌شنبه ۱۴۰۴/۴/۳۱
مقدمه
اندیشه مارکس درباره «ازخودبیگانگی Alienation» یکی از ستون‌های نظریه انتقادی اوست که در آثار اولیه‌اش با رنگ و بوی فلسفی و انسان‌گرایانه ارائه می‌شود و در آثار متأخر‌تر با زبان اقتصادی-اجتماعی بازتعریف می‌گردد. با این حال، این مفهوم مناقشه‌برانگیز است و برخی منتقدان، آن را دچار تناقضات نظری و عملی می‌دانند. در این مقاله، سه محور اساسی در نقد این اندیشه بررسی می‌شود.
❶ تناقض میان ماتریالیسم تاریخی و مفاهیم ایده‌آلیستی:
مارکس خود را ماتریالیست می‌دانست و بنیان نظریه‌اش بر ماتریالیسم تاریخی استوار است؛ با این حال، در کتاب «دست‌نوشته‌های اقتصادی و فلسفی ۱۸۴۴» از مفاهیمی چون «جوهر انسان»، «کار خلاقانه»، و «ازخودبیگانگی» استفاده می‌کند که ریشه در سنت ایده‌آلیسم هگلی دارند.
- «جوهر انسان» نزد مارکس، موجودیت نوعی انسان است که از طریق کار آگاهانه و خلاق، خود را در جهان بازتاب می‌دهد.
- این نگرش، مشابه نگاه فوئرباخ به «انسان نوعی» است و با ماتریالیسم علمی که در آثار متأخر مارکس دیده می‌شود، در تضاد است.
با گذر زمان، مارکس زبان فلسفی را ترک می‌کند و در کتاب «سرمایه»، به جای آن از تحلیل شی‌ءوارگی، بت‌وارگی کالا، و ساختارهای اقتصادی بهره می‌برد. بنابراین، باید میان مارکسِ جوان (ایده‌آلیست) و مارکسِ بالغ (ماتریالیست) تفاوت قائل شد و تحول فکری او را در نظر گرفت.
❷ آیا ازخودبیگانگی منحصر به سرمایه‌داری است؟
مارکس ازخودبیگانگی را محصول سرمایه‌داری می‌داند؛ نظامی که انسان را از محصول کار، فرایند تولید، و خویشتن بیگانه می‌سازد. اما آیا این بیگانگی فقط در سرمایه‌داری وجود دارد؟
واقعیت این است که:
- در جوامع پیشاسرمایه‌داری مانند فئودالیسم، بیگانگی به شکل سلطه ارباب-رعیتی نیز وجود داشت.
- در نظام‌های مدعی سوسیالیسم هم، اگر تقسیم کار و بروکراسی به شکل سلطه‌گرانه حفظ شود، بیگانگی تداوم می‌یابد. تجارب قرن بیستم گواه این واقعیت‌اند.
مارکسیست‌هایی چون لوکاچ، آلتوسر، و مارکوزه نیز به این معضل اشاره کرده‌اند. ازخودبیگانگی، صرفاً محصول مناسبات بازار نیست، بلکه به ساختار قدرت، نظم تولید، و شرایط اجتماعی وابسته است.
❸ فقدان راه‌حل عملی در اندیشه مارکس:
مارکس، برخلاف برخی متفکران اخلاقی یا سیاسی، کمتر به صورت مشخص به ارائه راه‌حل پرداخته است. راه‌حل او برای رفع ازخودبیگانگی عمدتاً از جنس گذار تاریخی است:
- انقلاب پرولتاریا و الغای مالکیت خصوصی.
- ایجاد نظمی نوین که در آن انسان‌ها تولید را به شکل جمعی کنترل می‌کنند.
اما جزئیات این راه‌حل‌ها مبهم‌اند، و در عمل، تجربه‌های تاریخی کشورهای سوسیالیستی نشان دادند که حذف مالکیت خصوصی به‌تنهایی کافی نیست و ممکن است بیگانگی در قالبی نو بازتولید شود.
مارکوزه در کتاب «انسان تک‌ساحتی» نشان می‌دهد که حتی در جوامع صنعتی پیشرفته، فناوری و فرهنگ می‌توانند ابزاری برای استمرار بیگانگی باشند. به‌بیان دیگر، مارکس مسأله را خوب تشخیص می‌دهد، اما درمانش را کمتر شرح داده است
نتیجه‌گیری:
نقدی بر دگماتیسم مارکسیستی
پرسش‌های فلسفی درباره تناقضات مارکس، نه مغلطه‌اند و نه غیر علمی. واکنش دگماتیک برخی مارکسیست‌ها به چنین پرسش‌هایی نشان می‌دهد که گاه نظریه، جای خرد انتقادی را می‌گیرد. خود مارکس، همواره بر نقد و دیالکتیک تأکید داشت و نگاه دگماتیک را نفی می‌کرد.
رویکرد علمی‌ـ‌انتقادی ایجاب می‌کند که اندیشه مارکس، همچون هر نظریه دیگری، در پرتو تجربیات تاریخی و پرسش‌های فلسفی مورد بازنگری قرار گیرد، نه اینکه به صورت ایدئولوژی تغییرناپذیر پذیرفته شود.
@binesh_o_negaresh
نویسنده: قاسم مرادی
موضوع: نقد فلسفی مارکس در باب ازخودبیگانگی با توجه با ارائه کتاب مارکس و آزادی نوشته تری ایگلتون توسط آقای دکتر شیدا در جلسه «گفتار و اندیشه» روز سه‌شنبه ۱۴۰۴/۴/۳۱
مقدمه
اندیشه مارکس درباره «ازخودبیگانگی Alienation» یکی از ستون‌های نظریه انتقادی اوست که در آثار اولیه‌اش با رنگ و بوی فلسفی و انسان‌گرایانه ارائه می‌شود و در آثار متأخر‌تر با زبان اقتصادی-اجتماعی بازتعریف می‌گردد. با این حال، این مفهوم مناقشه‌برانگیز است و برخی منتقدان، آن را دچار تناقضات نظری و عملی می‌دانند. در این مقاله، سه محور اساسی در نقد این اندیشه بررسی می‌شود.
❶ تناقض میان ماتریالیسم تاریخی و مفاهیم ایده‌آلیستی:
مارکس خود را ماتریالیست می‌دانست و بنیان نظریه‌اش بر ماتریالیسم تاریخی استوار است؛ با این حال، در کتاب «دست‌نوشته‌های اقتصادی و فلسفی ۱۸۴۴» از مفاهیمی چون «جوهر انسان»، «کار خلاقانه»، و «ازخودبیگانگی» استفاده می‌کند که ریشه در سنت ایده‌آلیسم هگلی دارند.
- «جوهر انسان» نزد مارکس، موجودیت نوعی انسان است که از طریق کار آگاهانه و خلاق، خود را در جهان بازتاب می‌دهد.
- این نگرش، مشابه نگاه فوئرباخ به «انسان نوعی» است و با ماتریالیسم علمی که در آثار متأخر مارکس دیده می‌شود، در تضاد است.
با گذر زمان، مارکس زبان فلسفی را ترک می‌کند و در کتاب «سرمایه»، به جای آن از تحلیل شی‌ءوارگی، بت‌وارگی کالا، و ساختارهای اقتصادی بهره می‌برد. بنابراین، باید میان مارکسِ جوان (ایده‌آلیست) و مارکسِ بالغ (ماتریالیست) تفاوت قائل شد و تحول فکری او را در نظر گرفت.
❷ آیا ازخودبیگانگی منحصر به سرمایه‌داری است؟
مارکس ازخودبیگانگی را محصول سرمایه‌داری می‌داند؛ نظامی که انسان را از محصول کار، فرایند تولید، و خویشتن بیگانه می‌سازد. اما آیا این بیگانگی فقط در سرمایه‌داری وجود دارد؟
واقعیت این است که:
- در جوامع پیشاسرمایه‌داری مانند فئودالیسم، بیگانگی به شکل سلطه ارباب-رعیتی نیز وجود داشت.
- در نظام‌های مدعی سوسیالیسم هم، اگر تقسیم کار و بروکراسی به شکل سلطه‌گرانه حفظ شود، بیگانگی تداوم می‌یابد. تجارب قرن بیستم گواه این واقعیت‌اند.
مارکسیست‌هایی چون لوکاچ، آلتوسر، و مارکوزه نیز به این معضل اشاره کرده‌اند. ازخودبیگانگی، صرفاً محصول مناسبات بازار نیست، بلکه به ساختار قدرت، نظم تولید، و شرایط اجتماعی وابسته است.
❸ فقدان راه‌حل عملی در اندیشه مارکس:
مارکس، برخلاف برخی متفکران اخلاقی یا سیاسی، کمتر به صورت مشخص به ارائه راه‌حل پرداخته است. راه‌حل او برای رفع ازخودبیگانگی عمدتاً از جنس گذار تاریخی است:
- انقلاب پرولتاریا و الغای مالکیت خصوصی.
- ایجاد نظمی نوین که در آن انسان‌ها تولید را به شکل جمعی کنترل می‌کنند.
اما جزئیات این راه‌حل‌ها مبهم‌اند، و در عمل، تجربه‌های تاریخی کشورهای سوسیالیستی نشان دادند که حذف مالکیت خصوصی به‌تنهایی کافی نیست و ممکن است بیگانگی در قالبی نو بازتولید شود.
مارکوزه در کتاب «انسان تک‌ساحتی» نشان می‌دهد که حتی در جوامع صنعتی پیشرفته، فناوری و فرهنگ می‌توانند ابزاری برای استمرار بیگانگی باشند. به‌بیان دیگر، مارکس مسأله را خوب تشخیص می‌دهد، اما درمانش را کمتر شرح داده است
نتیجه‌گیری:
نقدی بر دگماتیسم مارکسیستی
پرسش‌های فلسفی درباره تناقضات مارکس، نه مغلطه‌اند و نه غیر علمی. واکنش دگماتیک برخی مارکسیست‌ها به چنین پرسش‌هایی نشان می‌دهد که گاه نظریه، جای خرد انتقادی را می‌گیرد. خود مارکس، همواره بر نقد و دیالکتیک تأکید داشت و نگاه دگماتیک را نفی می‌کرد.
رویکرد علمی‌ـ‌انتقادی ایجاب می‌کند که اندیشه مارکس، همچون هر نظریه دیگری، در پرتو تجربیات تاریخی و پرسش‌های فلسفی مورد بازنگری قرار گیرد، نه اینکه به صورت ایدئولوژی تغییرناپذیر پذیرفته شود.
@binesh_o_negaresh
🔹 نامه سرکار خانم آذر منصوری دبیرکل محترم حزب اتحاد به مناسبت نُهمین سالگرد برگزاری نشست‌های گفتار و اندیشه در شعبه فارس
@goftar_andisheh
@goftar_andisheh
🔹 متن نامه سرکار خانم آذر منصوری دبیرکل محترم حزب اتحاد به مناسبت نُهمین سالگرد برگزاری نشست‌های گفتار و اندیشه در شعبه فارس
به نام خداوند جان و خرد
گرامیداشت ۳۱ تیرماه، پاسداشتی ارزشمند در عرصه فعالیت‌های فرهنگی و سیاسی شعبه حزب اتحاد استان فارس است. نهمین سالگرد آغاز سلسله جلسات پربار کتابخوانی و گفت‌وگو در دفتر حزب فرصتی مغتنم است برای تقدیر از تلاشی ماندگار که در سایه خرد جمعی، دغدغه‌مندی فرهنگی و همت والای کنشگران این عرصه شکل گرفت و در مسیر رشد آگاهی عمومی و توسعه فکری جامعه، سهمی مؤثر ایفا کرده است.
وظیفه خود می‌دانم که از هیأت رئیسه و شورای شعبه حزب در این استان به ویژه از شخصیت پرتلاش، اندیشمند و مسئولیت‌پذیر، جناب آقای محمدرضا کدیور، نهایت سپاس و قدردانی را داشته باشیم. ایشان با پشتکار، صبوری و دغدغه‌ای صادقانه، نقش محوری در طراحی، سازماندهی و استمرار این نشست‌ها ایفا کردند و توانستند محفلی بی‌بدیل برای تعامل اندیشه‌ها، تبادل تجارب و تعمیق آگاهی‌های سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و تاریخی فراهم آورند.
یقین دارم حضور فرهیختگان، صاحب‌نظران، پژوهشگران، کنشگران سیاسی و فرهنگی از طیف‌های گوناگون در این جلسات، نشان از رویکردی باز، فراگیر و مبتنی بر گفت‌وگوی سازنده دارد که ریشه در رویکرد توسعه‌محور و انسان‌گرای حزب اتحاد ملت دارد. این جلسات نه فقط محلی برای مرور کتاب و کتابخوانی که میدانی برای پرورش فکر، نقد سازنده، و پرورش نسل تازه‌ای از اندیشه‌ورزان و کنشگران آگاه بوده است.
امید آن‌که این حرکت ارزشمند، همچنان با همت و پیگیری شما عزیزان ادامه یافته و الگوی الهام‌بخشی برای دیگر شعب حزب و نیز نهادهای سیاسی، فرهنگی و مدنی در سراسر کشور باشد.
با آرزوی ایرانی آباد و توسعه یافته
آذر منصوری
۳۱ تیرماه ۱۴۰۴
@goftar_andisheh
به نام خداوند جان و خرد
گرامیداشت ۳۱ تیرماه، پاسداشتی ارزشمند در عرصه فعالیت‌های فرهنگی و سیاسی شعبه حزب اتحاد استان فارس است. نهمین سالگرد آغاز سلسله جلسات پربار کتابخوانی و گفت‌وگو در دفتر حزب فرصتی مغتنم است برای تقدیر از تلاشی ماندگار که در سایه خرد جمعی، دغدغه‌مندی فرهنگی و همت والای کنشگران این عرصه شکل گرفت و در مسیر رشد آگاهی عمومی و توسعه فکری جامعه، سهمی مؤثر ایفا کرده است.
وظیفه خود می‌دانم که از هیأت رئیسه و شورای شعبه حزب در این استان به ویژه از شخصیت پرتلاش، اندیشمند و مسئولیت‌پذیر، جناب آقای محمدرضا کدیور، نهایت سپاس و قدردانی را داشته باشیم. ایشان با پشتکار، صبوری و دغدغه‌ای صادقانه، نقش محوری در طراحی، سازماندهی و استمرار این نشست‌ها ایفا کردند و توانستند محفلی بی‌بدیل برای تعامل اندیشه‌ها، تبادل تجارب و تعمیق آگاهی‌های سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و تاریخی فراهم آورند.
یقین دارم حضور فرهیختگان، صاحب‌نظران، پژوهشگران، کنشگران سیاسی و فرهنگی از طیف‌های گوناگون در این جلسات، نشان از رویکردی باز، فراگیر و مبتنی بر گفت‌وگوی سازنده دارد که ریشه در رویکرد توسعه‌محور و انسان‌گرای حزب اتحاد ملت دارد. این جلسات نه فقط محلی برای مرور کتاب و کتابخوانی که میدانی برای پرورش فکر، نقد سازنده، و پرورش نسل تازه‌ای از اندیشه‌ورزان و کنشگران آگاه بوده است.
امید آن‌که این حرکت ارزشمند، همچنان با همت و پیگیری شما عزیزان ادامه یافته و الگوی الهام‌بخشی برای دیگر شعب حزب و نیز نهادهای سیاسی، فرهنگی و مدنی در سراسر کشور باشد.
با آرزوی ایرانی آباد و توسعه یافته
آذر منصوری
۳۱ تیرماه ۱۴۰۴
@goftar_andisheh