✳️ مذهب فقط وسیله و راه است و نباید هدف را فدای راه كرد
كلمۀ «مذهب» به معنای «راه» است، چرا‌كه اسم مكان و مصدر از مادۀ «ذهاب» است. پس مذاهب در اسلام به معنای راه‌هایی برای رسیدن به اسلام، درك ابعاد آن و پرداختن به آیین‌های آن و اجتهاد دائمی در طول زمان است. بر این اساس، اوج التزام به مذهب این است كه بُعد واقعی‌اش را به آن بدهیم و در آن زیاده‌روی نكنیم. پس هدفْ اسلام است و مذهب فقط وسیله و راه است و مسلمانِ پایبند نمی‌تواند هدف را فدای راه كند.
📖 برگرفته از مصاحبۀ امام موسی صدر با روزنامۀ کویتی
صوت الخلیج / ۱۹۷۳ / کتاب #ادیان_در_خدمت_انسان
كلمۀ «مذهب» به معنای «راه» است، چرا‌كه اسم مكان و مصدر از مادۀ «ذهاب» است. پس مذاهب در اسلام به معنای راه‌هایی برای رسیدن به اسلام، درك ابعاد آن و پرداختن به آیین‌های آن و اجتهاد دائمی در طول زمان است. بر این اساس، اوج التزام به مذهب این است كه بُعد واقعی‌اش را به آن بدهیم و در آن زیاده‌روی نكنیم. پس هدفْ اسلام است و مذهب فقط وسیله و راه است و مسلمانِ پایبند نمی‌تواند هدف را فدای راه كند.
📖 برگرفته از مصاحبۀ امام موسی صدر با روزنامۀ کویتی
صوت الخلیج / ۱۹۷۳ / کتاب #ادیان_در_خدمت_انسان
🇮🇷نهج‌البلاغه؛ حکمت ۱:
على (ع) فرمود: به هنگام بروز فتنه چون اشتر دو ساله باش که نه پشتى استوار دارد که بر آن سوار توان شد و نه پستانى شیرده، که از آن شیر توان دوشید.
🇮🇶نهج‌البلاغه؛ الحکمة ۱
قال عليه السلام : كُنْ فِي الْفِتْنَةِ كَابْنِ اللَّبُونِ لاَ ظَهْرٌ فَيُرْكَبَ وَ لاَ ضَرْعٌ فَيُحْلَبَ.
🇺🇸Nahjolbalagheh; saying 1
Imam Ali ibn Abu Talib (PBUH) said the following: During civil disturbance be like an adolescent camel who has neither a back strong enough for riding nor udders for milking.
@ForHumanity_net
على (ع) فرمود: به هنگام بروز فتنه چون اشتر دو ساله باش که نه پشتى استوار دارد که بر آن سوار توان شد و نه پستانى شیرده، که از آن شیر توان دوشید.
🇮🇶نهج‌البلاغه؛ الحکمة ۱
قال عليه السلام : كُنْ فِي الْفِتْنَةِ كَابْنِ اللَّبُونِ لاَ ظَهْرٌ فَيُرْكَبَ وَ لاَ ضَرْعٌ فَيُحْلَبَ.
🇺🇸Nahjolbalagheh; saying 1
Imam Ali ibn Abu Talib (PBUH) said the following: During civil disturbance be like an adolescent camel who has neither a back strong enough for riding nor udders for milking.
@ForHumanity_net
Forwarded from شناخت رهبری
📍خاطره‌ی زبان‌آموزی رهبر انقلاب
ماجرای یادگیری #زبان_انگلیسی توسط آیت‌الله #خامنه‌ای به روایت استاد زبان ایشان در قبل از انقلاب را به اشاره و پیشنهاد دوست ارجمندم، دکتر سعید خورشیدی، منتشر می‌کنم، با این تذکر دقیق همو مبنی بر آن که دغدغه بازبینی در کم و کیف آموزش زبان انگلیسی، از طرف کسی مطرح میشود که خودش این زبان را به‌دلیل نیازش در جای خود به‌خوبی فراگرفته و نکات امروزش در مقام سیاست‌گذاری آموزش عمومی کشور، با هدف ایجاد نگاهی کلان به مقوله ارتباط با #زبان_خارجی است؛ در حالی که برخی می‌خواهند چنین القا می‌کنند که ایشان به‌طور مطلق و تنگ‌نظرانه با آموختن زبان بیگانه مخالف است.
⭕️یکی از روزهای اواسط زمستان 55، حاج‌آقا نیری پس از اتمام کلاس، بر اساس شناختی که از من پیدا کرده بود و اطلاعی که از توانایی‌ام در تدریس زبان انگلیسی داشت، گفت: «یکی از دوستان خوب ما نیاز به آموزش زبان انگلیسی دارند. بنده نظرم اینه که شما مسئولیت تدریس رو به عهده بگیری.»
- چشم حاج‌آقا! ایشون کی هستن؟
- نویسنده همون کتابِ «گفتاری در باب صبر» که خوندیم.
- آقای حسینی خامنه‌ای؟
- بله! ایشون یکی از روحانیون روشنفکر، مجاهد و زندون کشیده هستن. سید بزرگواری‌ان. توفیقیه که نصیب شما شده.
... چند روز بعد، سوار بر ماشین استاد، از خیابانی معروف به #خیابان_خاکی وارد کوچه پهنی شدیم که انتهایش به کوچه باریکی وصل می‌شد. ماشین را ابتدای کوچه، پشت یک فولکسِ آبی رنگ پارک کرده و پیاده شدیم.
- آقای نوروزی! این فولکس رو می‌بینی؟
- بله! چطور مگه؟
- این ماشین آقای خامنه‌ایه.
انتهای کوچه پهن و ابتدای کوچه باریک، زنگ در کوچکی را به صدا درآوردیم. پس از چند لحظه در باز شد. در چارچوب در، قیافه مهربان و دوست‌داشتنی روحانی سید بلندقدی نمایان شد که ما را به ورود به منزل دعوت می‌کرد. با اصرار استاد [نیری]، اول ایشان و بعد ما وارد اتاق شدیم. کف اتاق با چند تخته گلیم تمیز، مفروش بود و اطراف اتاق، قفسه‌هایی پر از کتاب گذاشته بودند.... پس از احوال‌پرسی گرم و صمیمانه‌ی حاج آقا و معارفه‌ای که صورت گرفت، با استکان‌هایی از چای، از ما پذیرایی شد.
... فضای اتاق، معنوی بود. همه ی اسباب و وسایل، ساده و بی پیرایه بودند... پس از گذاشتن چای دوم جلوی ما، پرسید:
-آقای قنبری رو میشناسین؟
- بله! تو انگلستان با ایشون آشنا شدم. الانم جای بنده منتقل شدن کیش. ایشون ارشدتر از من هستن. قبل از ما تو انگلستان دوره دیدن.
- بنده مدتی ایشون روبه زحمت انداختم، مختصری #انگلیسی خوندیم. اما هنوز مبتدیِ مبتدی هستم. انشاءالله در محضر شما بتونیم انگلیسی رو یاد بگیریم.
... جلسه ی معارفه، یک ساعتی طول کشید. قرار شد هفته‌ای دو جلسه و هرجلسه یک ساعت، با ایشان انگلیسی کار کنم و هر جلسه، روزِ جلسه‌ی بعدی را مشخص کنیم. گفت‌و‌گو که به اینجا رسید، فهمیدیم حاج آقا با کس دیگری قرار ملاقات دارند...
کتابی که برای تدریس زبان انگلیسی انتخاب کردم، جلد دوم از مجموعه کتاب های «New Concept English» تحت عنوان «Practice And Progress» بود. جلسات به خوبی شروع شدند و با نظم خاصی پیش می رفتند. سر موقع وارد منزل حاج آقا می شدم و ورودم هم زمان با خروج یک نفر یا نفراتی بود که قبل از من جلسه داشتند. درست پس از یک ساعت، زنگِ در به صدا درمی آمد و من مجبور می‌شدم خداحافظی کنم. چند جلسه‌ای به این صورت گذشت حاج آقا در فراگیری زبان جدّی بود و جدیت ایشان مرا در تدریسِ هرچه بهتر، تشویق می کرد... تمرینات منظم و مرتب ایشان، خط انگلیسی‌اش را زیبا کرده بود. از لحاظ روخوانی وصحبت هم رو به پیشرفت بود.
📔منبع: کتاب #همافر (خاطرات شفاهی مهدی نوروزی)، تهران: انتشارات #سوره_مهر 1393. صفحه 169 الی 191
⬛️ @shenakhte_rahbari
ماجرای یادگیری #زبان_انگلیسی توسط آیت‌الله #خامنه‌ای به روایت استاد زبان ایشان در قبل از انقلاب را به اشاره و پیشنهاد دوست ارجمندم، دکتر سعید خورشیدی، منتشر می‌کنم، با این تذکر دقیق همو مبنی بر آن که دغدغه بازبینی در کم و کیف آموزش زبان انگلیسی، از طرف کسی مطرح میشود که خودش این زبان را به‌دلیل نیازش در جای خود به‌خوبی فراگرفته و نکات امروزش در مقام سیاست‌گذاری آموزش عمومی کشور، با هدف ایجاد نگاهی کلان به مقوله ارتباط با #زبان_خارجی است؛ در حالی که برخی می‌خواهند چنین القا می‌کنند که ایشان به‌طور مطلق و تنگ‌نظرانه با آموختن زبان بیگانه مخالف است.
⭕️یکی از روزهای اواسط زمستان 55، حاج‌آقا نیری پس از اتمام کلاس، بر اساس شناختی که از من پیدا کرده بود و اطلاعی که از توانایی‌ام در تدریس زبان انگلیسی داشت، گفت: «یکی از دوستان خوب ما نیاز به آموزش زبان انگلیسی دارند. بنده نظرم اینه که شما مسئولیت تدریس رو به عهده بگیری.»
- چشم حاج‌آقا! ایشون کی هستن؟
- نویسنده همون کتابِ «گفتاری در باب صبر» که خوندیم.
- آقای حسینی خامنه‌ای؟
- بله! ایشون یکی از روحانیون روشنفکر، مجاهد و زندون کشیده هستن. سید بزرگواری‌ان. توفیقیه که نصیب شما شده.
... چند روز بعد، سوار بر ماشین استاد، از خیابانی معروف به #خیابان_خاکی وارد کوچه پهنی شدیم که انتهایش به کوچه باریکی وصل می‌شد. ماشین را ابتدای کوچه، پشت یک فولکسِ آبی رنگ پارک کرده و پیاده شدیم.
- آقای نوروزی! این فولکس رو می‌بینی؟
- بله! چطور مگه؟
- این ماشین آقای خامنه‌ایه.
انتهای کوچه پهن و ابتدای کوچه باریک، زنگ در کوچکی را به صدا درآوردیم. پس از چند لحظه در باز شد. در چارچوب در، قیافه مهربان و دوست‌داشتنی روحانی سید بلندقدی نمایان شد که ما را به ورود به منزل دعوت می‌کرد. با اصرار استاد [نیری]، اول ایشان و بعد ما وارد اتاق شدیم. کف اتاق با چند تخته گلیم تمیز، مفروش بود و اطراف اتاق، قفسه‌هایی پر از کتاب گذاشته بودند.... پس از احوال‌پرسی گرم و صمیمانه‌ی حاج آقا و معارفه‌ای که صورت گرفت، با استکان‌هایی از چای، از ما پذیرایی شد.
... فضای اتاق، معنوی بود. همه ی اسباب و وسایل، ساده و بی پیرایه بودند... پس از گذاشتن چای دوم جلوی ما، پرسید:
-آقای قنبری رو میشناسین؟
- بله! تو انگلستان با ایشون آشنا شدم. الانم جای بنده منتقل شدن کیش. ایشون ارشدتر از من هستن. قبل از ما تو انگلستان دوره دیدن.
- بنده مدتی ایشون روبه زحمت انداختم، مختصری #انگلیسی خوندیم. اما هنوز مبتدیِ مبتدی هستم. انشاءالله در محضر شما بتونیم انگلیسی رو یاد بگیریم.
... جلسه ی معارفه، یک ساعتی طول کشید. قرار شد هفته‌ای دو جلسه و هرجلسه یک ساعت، با ایشان انگلیسی کار کنم و هر جلسه، روزِ جلسه‌ی بعدی را مشخص کنیم. گفت‌و‌گو که به اینجا رسید، فهمیدیم حاج آقا با کس دیگری قرار ملاقات دارند...
کتابی که برای تدریس زبان انگلیسی انتخاب کردم، جلد دوم از مجموعه کتاب های «New Concept English» تحت عنوان «Practice And Progress» بود. جلسات به خوبی شروع شدند و با نظم خاصی پیش می رفتند. سر موقع وارد منزل حاج آقا می شدم و ورودم هم زمان با خروج یک نفر یا نفراتی بود که قبل از من جلسه داشتند. درست پس از یک ساعت، زنگِ در به صدا درمی آمد و من مجبور می‌شدم خداحافظی کنم. چند جلسه‌ای به این صورت گذشت حاج آقا در فراگیری زبان جدّی بود و جدیت ایشان مرا در تدریسِ هرچه بهتر، تشویق می کرد... تمرینات منظم و مرتب ایشان، خط انگلیسی‌اش را زیبا کرده بود. از لحاظ روخوانی وصحبت هم رو به پیشرفت بود.
📔منبع: کتاب #همافر (خاطرات شفاهی مهدی نوروزی)، تهران: انتشارات #سوره_مهر 1393. صفحه 169 الی 191
⬛️ @shenakhte_rahbari
💚حکمت ۴۳۷🌻🌺🌸🌹
از امام علی علیه السلام پرسيدند از اين دو كدام برترند: عدالت، يا سخاوت ؟
امام فرمود :عدالت هر چيز را در جاى خود قرار مى دهد
و سخاوت آن را از جاى خود بيرون مى برد
و عدل تدبیرکننده ای، بسود همگان است
و سخاوت گروه خاصی را شامل میشود
بنا بر این عدالت شریف‌تر و برتر است.
💜الحکمة ۴۳۷🌻🍀🌸🌹
وسئل امام علی عليه السلام أَيّما أَفضل:
العدل، أَو الجود؟
فقال: الْعَدْلُ يَضَعُ الاُمُورَ مَوَاضِعَهَا،
والْجُودُ يُخْرِجُهَا عَنْ جِهَتِهَا،
وَالْعَدْلُ سَائِسٌ عَامٌّ،
وَالْجُودُ عَارضٌ خَاصٌّ،
فَالْعَدْلُ أَشْرَفُهُمَا وَأَفْضَلُهُمَا.
💛saying 437🍀🌸🌻🌹
Imam Ali ibn Abu Talib (PBUH) was asked: “Which of the two is better: justice or generosity?”
Imam Ali ibn Abu Talib (PBUH) replied: “Justice puts things in their places
while generosity takes them out from their directions.
Justice is the general caretaker,
while generosity is a particular benefit.
Consequently, justice is superior and more distinguished of the two.”
❤Ditos 437 🌸🌹🌻🌺
Foi perguntado a Amirul Muminin(as) : “Qual dos dois expedientes é melhor : a justiça ou a generosidade ?”
Amirul Muminin(as) respondeu : “A justiça põe as coisas nos seus lugares, a generosidade as tira das suas direções; a justiça é guardiã geral, a generosidade constitui benefício particular. Por conseguinte, das duas, a justiça é superior e mais destacada.”
@ForHumanity_net
از امام علی علیه السلام پرسيدند از اين دو كدام برترند: عدالت، يا سخاوت ؟
امام فرمود :عدالت هر چيز را در جاى خود قرار مى دهد
و سخاوت آن را از جاى خود بيرون مى برد
و عدل تدبیرکننده ای، بسود همگان است
و سخاوت گروه خاصی را شامل میشود
بنا بر این عدالت شریف‌تر و برتر است.
💜الحکمة ۴۳۷🌻🍀🌸🌹
وسئل امام علی عليه السلام أَيّما أَفضل:
العدل، أَو الجود؟
فقال: الْعَدْلُ يَضَعُ الاُمُورَ مَوَاضِعَهَا،
والْجُودُ يُخْرِجُهَا عَنْ جِهَتِهَا،
وَالْعَدْلُ سَائِسٌ عَامٌّ،
وَالْجُودُ عَارضٌ خَاصٌّ،
فَالْعَدْلُ أَشْرَفُهُمَا وَأَفْضَلُهُمَا.
💛saying 437🍀🌸🌻🌹
Imam Ali ibn Abu Talib (PBUH) was asked: “Which of the two is better: justice or generosity?”
Imam Ali ibn Abu Talib (PBUH) replied: “Justice puts things in their places
while generosity takes them out from their directions.
Justice is the general caretaker,
while generosity is a particular benefit.
Consequently, justice is superior and more distinguished of the two.”
❤Ditos 437 🌸🌹🌻🌺
Foi perguntado a Amirul Muminin(as) : “Qual dos dois expedientes é melhor : a justiça ou a generosidade ?”
Amirul Muminin(as) respondeu : “A justiça põe as coisas nos seus lugares, a generosidade as tira das suas direções; a justiça é guardiã geral, a generosidade constitui benefício particular. Por conseguinte, das duas, a justiça é superior e mais destacada.”
@ForHumanity_net
👍1
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
با مبلیغین بین المللی اسلام آشنا شوید
این قسمت: شیخ عمران حسین سنی از امام حسین می گوید.
(انگلیسی+زیرنویس فارسی)
#whoishusein
@forhumanity_net
این قسمت: شیخ عمران حسین سنی از امام حسین می گوید.
(انگلیسی+زیرنویس فارسی)
#whoishusein
@forhumanity_net
🇮🇷نهج‌ابلاغه؛ حکمت ۲
على (ع) فرمود: آنکه طمع را شعار خود سازد خود را خوار ساخته است و هر که پریشان حالى خویش با دیگران در میان نهد تن به ذلت داده است و کسى که زبانش بر او فرمان راند بى ارج شود.
🇮🇶نهج‌ابلاغه؛ الحکمة ۲
قال عليه السلام : أَزْرَی بِنَفْسِهِ مَنِ اسْتَشْعَرَ الطَّمَعَ، وَ رَضِيَ بِالذُّلِّ مَنْ كَشَفَ ضُرَّهُ، وَ هَانَتْ عَلَيْهِ نَفْسُهُ مَنْ أَمَّرَ عَلَيْهَا لِسَانَهُ
🇺🇸Nahjolbalagheh; saying 2:
Imam Ali ibn Abu Talib (PBUH) said the following: Whoever adopts greed as a habit devalues himself whoever discloses his hardship agrees to be humiliated and whoever allows his tongue to overpower his soul debases the soul.
@ForHumanity_net
على (ع) فرمود: آنکه طمع را شعار خود سازد خود را خوار ساخته است و هر که پریشان حالى خویش با دیگران در میان نهد تن به ذلت داده است و کسى که زبانش بر او فرمان راند بى ارج شود.
🇮🇶نهج‌ابلاغه؛ الحکمة ۲
قال عليه السلام : أَزْرَی بِنَفْسِهِ مَنِ اسْتَشْعَرَ الطَّمَعَ، وَ رَضِيَ بِالذُّلِّ مَنْ كَشَفَ ضُرَّهُ، وَ هَانَتْ عَلَيْهِ نَفْسُهُ مَنْ أَمَّرَ عَلَيْهَا لِسَانَهُ
🇺🇸Nahjolbalagheh; saying 2:
Imam Ali ibn Abu Talib (PBUH) said the following: Whoever adopts greed as a habit devalues himself whoever discloses his hardship agrees to be humiliated and whoever allows his tongue to overpower his soul debases the soul.
@ForHumanity_net
🇮🇷حکمت ۳:
على (ع) فرمود: بخل، ننگ است و ترس، نقص است و تنگدستى، زبان زیرک را از بیان حجتش لال می‌کند و بینوا در شهر خود غریب است
🇮🇶الحکمة ۳:
قال عليه السلام : وَالْبُخْلُ عَارٌ وَالْجُبْنُ مَنْقَصَةٌ وَالفَقْرُ يُخْرِسُ الْفَطِنَ عَنْ حُجَّتِهِ وَالْمُقِل ُ غَرِيبٌ فِي بَلْدَتِهِ
🇺🇸saying 3:
Imam Ali ibn Abu Talib (PBUH) said the following: Miserliness is a shame cowardice is a defect poverty disables an intelligent man from arguing his case and a destitute person is a stranger in his own hometown.
@ForHumanity_net
على (ع) فرمود: بخل، ننگ است و ترس، نقص است و تنگدستى، زبان زیرک را از بیان حجتش لال می‌کند و بینوا در شهر خود غریب است
🇮🇶الحکمة ۳:
قال عليه السلام : وَالْبُخْلُ عَارٌ وَالْجُبْنُ مَنْقَصَةٌ وَالفَقْرُ يُخْرِسُ الْفَطِنَ عَنْ حُجَّتِهِ وَالْمُقِل ُ غَرِيبٌ فِي بَلْدَتِهِ
🇺🇸saying 3:
Imam Ali ibn Abu Talib (PBUH) said the following: Miserliness is a shame cowardice is a defect poverty disables an intelligent man from arguing his case and a destitute person is a stranger in his own hometown.
@ForHumanity_net