🔹ایمنی کودک در خودرو
🔸داشتم با ماشین از کنار شرکت همسرم رد می شدم. چون فرزند یک ماهه ام در #صندلی_مخصوص_کودک عقب ماشین گریه می کرد، همانجا ایستادم. بغلش کردم و دادم دست مادرم که جلو نشسته بود. چند دقیقه ای صبر کردم تا گریه دخترم آرام شود و بگذارمش در صندلی خودش و راه بیفتیم.
🔸همان موقع همسرم و همکارش اتفاقی از شرکت آمدند بیرون و ما را دیدند. صحبت بین ما و همسرم که آمده بود کنار ماشین، خیلی کوتاه بود. اما در تمام آن یکی دو دقیقه، همکار آلمانی اش خیره خیره داخل ماشین ما را نگاه می کرد. آلمانی ها معمولا به کسانی که با آنها حرف نمی زنند یا ربط خاصی ندارند، نگاه هم نمی کنند، چه برسد به خیره شدن! یعنی اگر حتی نیم نگاهی هم به ما نمی انداخت و منتظر برگشتن همسرم می شد، کاملا عادی بود. اما همین طور خیره به ما نگاه می کرد...
🔸عصر که همسرم آمد خانه، گفت که همکارش آن روز بلافاصله بعد از برگشتن همسرم از او پرسیده که بچه چرا در بغل بوده است؟!! و همسرم که از من همین سوال را پرسیده بود، جوابش را داده که گریه می کرده و همان لحظه بغلش کرده اند و قرار نیست اینطوری راه بیفتند! اما همکارش گویا فکر کرده تاکید بیشتری لازم است، که دو سه بار دیگر تاکید کرده که مبادا چنین خطایی را حتی برای یک دقیقه رانندگی مرتکب شوید، و از اتفاقات بدی که ممکن است بیفتد گفته
🔸پی نوشت یک: در خیابان های شهرهای آلمان حداکثر سرعت پنجاه کیلومتر بر ساعت و در بیشتر کوچه ها از جمله جایی که من رانندگی می کردم، سی کیلومتر بر ساعت است. اما تمام کودکانی که "قدشان کمتر از ۱۴۰ سانتی متر" است، باید حتی در شهرها و حتی با سرعت بسیار پایین ماشین، در صندلی مخصوص (که نوع آن بر اساس سن و قد کودک تعیین می شود) بنشینند و کمربندشان بسته باشد. این #قانون فقط روی کاغذ نیست و کافی است که #پلیس یا مثلا همکار آلمانی تان شما را در حال رعایت نکردن آن ببینند!
🔸پی نوشت دو: در نزدیک چهار سالی که در آلمان زندگی کرده ام، تا به حال کسی را در ماشینی که چرخش می چرخد، بچه به بغل ندیده ام!
#آلمان 🇩🇪 @tick_idea
@Farang_nevesht
__
🔸روایت خاطرات و تجربه های جالب و مفید ساکنان خارج از کشور در کانال #فرنگ_نوشت
t.iss.one/joinchat/AAAAADvCMEXIOV_h2NmojA
🔸داشتم با ماشین از کنار شرکت همسرم رد می شدم. چون فرزند یک ماهه ام در #صندلی_مخصوص_کودک عقب ماشین گریه می کرد، همانجا ایستادم. بغلش کردم و دادم دست مادرم که جلو نشسته بود. چند دقیقه ای صبر کردم تا گریه دخترم آرام شود و بگذارمش در صندلی خودش و راه بیفتیم.
🔸همان موقع همسرم و همکارش اتفاقی از شرکت آمدند بیرون و ما را دیدند. صحبت بین ما و همسرم که آمده بود کنار ماشین، خیلی کوتاه بود. اما در تمام آن یکی دو دقیقه، همکار آلمانی اش خیره خیره داخل ماشین ما را نگاه می کرد. آلمانی ها معمولا به کسانی که با آنها حرف نمی زنند یا ربط خاصی ندارند، نگاه هم نمی کنند، چه برسد به خیره شدن! یعنی اگر حتی نیم نگاهی هم به ما نمی انداخت و منتظر برگشتن همسرم می شد، کاملا عادی بود. اما همین طور خیره به ما نگاه می کرد...
🔸عصر که همسرم آمد خانه، گفت که همکارش آن روز بلافاصله بعد از برگشتن همسرم از او پرسیده که بچه چرا در بغل بوده است؟!! و همسرم که از من همین سوال را پرسیده بود، جوابش را داده که گریه می کرده و همان لحظه بغلش کرده اند و قرار نیست اینطوری راه بیفتند! اما همکارش گویا فکر کرده تاکید بیشتری لازم است، که دو سه بار دیگر تاکید کرده که مبادا چنین خطایی را حتی برای یک دقیقه رانندگی مرتکب شوید، و از اتفاقات بدی که ممکن است بیفتد گفته
🔸پی نوشت یک: در خیابان های شهرهای آلمان حداکثر سرعت پنجاه کیلومتر بر ساعت و در بیشتر کوچه ها از جمله جایی که من رانندگی می کردم، سی کیلومتر بر ساعت است. اما تمام کودکانی که "قدشان کمتر از ۱۴۰ سانتی متر" است، باید حتی در شهرها و حتی با سرعت بسیار پایین ماشین، در صندلی مخصوص (که نوع آن بر اساس سن و قد کودک تعیین می شود) بنشینند و کمربندشان بسته باشد. این #قانون فقط روی کاغذ نیست و کافی است که #پلیس یا مثلا همکار آلمانی تان شما را در حال رعایت نکردن آن ببینند!
🔸پی نوشت دو: در نزدیک چهار سالی که در آلمان زندگی کرده ام، تا به حال کسی را در ماشینی که چرخش می چرخد، بچه به بغل ندیده ام!
#آلمان 🇩🇪 @tick_idea
@Farang_nevesht
__
🔸روایت خاطرات و تجربه های جالب و مفید ساکنان خارج از کشور در کانال #فرنگ_نوشت
t.iss.one/joinchat/AAAAADvCMEXIOV_h2NmojA