@farang_nevesht
#فرنگ_نوشت
شیوه شگفت‌انگیز شمارش آرای دموکرات‌های آیوا
کل ایالت #آیوا تقسیم شده به بخش‌هایی مثل شهرستان‌های خودمان که بهش میگویند County. هر کدام از این شهرستان‌ها را هم تقسیم می‌کنند به کوچکترین واحد رسمی تقسیمات کشوری که گویا Precinct (حوزه رأی گیری) نام دارد.
در هر کدام از حوزه‌ها حزب #دموکرات یک سوله یا جایی شبیه آن اجاره می‌کند و مردم دعوت می‌شوند که فعل Caucusing را به جا بیاورند. چطور؟
روی زمین خط می‌کشند (یا کاری شبیه این)؛ میگویند آقایان خانم‌ها بروید داخل دایره خودتان بایستید! یک دایره هم می‌کشند برای کسانی که از قبل تصمیم‌شان را نگرفته‌اند. بعد می‌شمارند. اگر دایره نامزد شما کمتر از ۱۵درصد رأی داشته باشد، باید بی‌خیال کاندیدای خود شوید و زورکی بروید داخل دایره دیگری بایستید یا کلا عطای انتخابات مقدماتی را به لقایش ببخشید.
بعد از نیم ساعت که مشخص شد کدام کاندیداها دایره‌هاشان نیازی به پاک شدن ندارد، نیم ساعت دیگر وقت دارید بروید از کسانی که تصمیم نگرفته‌اند یا از تیم حریف با جر و بحث، چماق و هویج، اغفال و یا هر تاکتیک دیگری که بلدید یارگیری کنید. بعد از نیم ساعت دوباره باید در دایره خودتان بایستید؛ آن هم در دسته‌های پنج‌تایی که ما در کلاس دوم ابتدایی دیگر از این جور شمردن عبور کرده بودیم!
هر حوزه یک تعداد Delegate (نماینده) «متعهد» دارد. نماینده هم به اعضایی از حزب گفته می‌شود که بعدا می‌روند و در کمیته‌ای در سطح شهرستان [به نمایندگی از رای گیری امشب] به نامزدها رای می‌دهند. چطور؟ آن شب که شما در دایره ایستاده‌اید، بعد که شمارش مشخص شد، نماینده‌های متعهد حوزه به نسبت آدم‌های داخل هر دایره، تقسیم می‌شوند. چون این نماینده‌ها تعهد دارند، در مرحله بالاتر امانت را رعایت می‌کنند و به همان نامزدی که مقرر می‌شود رای می‌دهند. آنجا هم یک سری نماینده دیگر برای کل ایالت تعیین می‌شود که باز به نسبت نماینده‌های مرحله پایین‌تر تقسیم می‌شوند. این تعهد آنقدر سفت و سخت است که اصولا کسی منتظر نمی‌شود مرحله بالاتر برگزار شود و نتایج آن مرحله با حساب و کتاب سر راستی از همان تعداد آدم‌های هر دایره استخراج می‌شود. حالا چون شما به جای اینکه رأی بدهید باید تو یک دایره بایستید و ایستادن آن هم برای مدتی طولانی و بحث کردن با یک سری آدم سمج‌تر از خودتان بالاخره شما را خسته می‌کند، ممکن است دایره را ترک کنید تا مثلا بروید قضای حاجت! در این جور مواقع که شمارش‌ها مدام تغییر می‌کند، وقتی که نتایج نزدیک باشد، بین طرفدارها دعوا می‌شود. بالاخره مسوول محترم شمارش یک جایی خسته می‌شود و به سکه توی جیبش پناه می‌برد! یعنی با «شیر یا خط» تعیین می‌کند که نماینده‌ای که سرش دعواست را به کی بدهند.
ایالت آیوا ۴۴ نماینده متعهد دارد که بعدها در National Democratic Convention به نمایندگی از رای گیری قبلی رای می دهند. تا این لحظه نماینده‌های ایالتی به نسبت ۲۳ به ۲۱ بین #هیلاری_کلینتون و #برنی_سندرز (به ترتیب) تقسیم شده‌اند. انتخابات همین‌جا تمام نمی‌شود و هر ایالت یک سری Superdelegate / Soft Delgate هم دارد. این‌ها کی هستند؟
این‌ها معمولا رهبران حزبی هر ایالت هستند که برای #دموکرات‌ها شامل #فرماندار ایالت، نماینده #کنگره و #سناتور می‌شوند و البته فراتر از از ایالت اگر برویم شامل رهبران برجسته حزب و همچنین اعضای کمیته ملی حزب دموکرات هم می‌شوند. این جور از نماینده‌ها «متعهد» به نتیجه گیری از رای مردم نیستند، یعنی فارغ از اینکه شما در کدام دایره بایستید این‌ها روز آخر رأی خودشان را می‌دهند. می‌شود فعالیت این عزیزان را از طریق Endorsement های‌شان پیگیری کرد، چون معمولا به همانی که حمایت می‌کنند رأی می‌دهند. نامزد نهایی حزب دموکرات کسی‌ست که بتواند از 4763 نماینده باقی‌مانده، رأی 2382 نماینده را به جیب بزند. کلینتون فعلا 385 به 29 جلو است.
در ادامه فیلمی که در آن روند بخش اول (Caucusing) در ایالت #آیوا توضیح داده شده است به کانال ارسال می شود.
—------—
روایت های دست اول از تجربیات زیسته ساکنان فرنگ در کانال تلگرام فرنگ نوشت
https://telegram.me/joinchat/Abx14DvCMEWJX5rtprp0Hg
@farang_nevesht
#فرنگ_نوشت
شیوه شگفت‌انگیز شمارش آرای دموکرات‌های آیوا
کل ایالت #آیوا تقسیم شده به بخش‌هایی مثل شهرستان‌های خودمان که بهش میگویند County. هر کدام از این شهرستان‌ها را هم تقسیم می‌کنند به کوچکترین واحد رسمی تقسیمات کشوری که گویا Precinct (حوزه رأی گیری) نام دارد.
در هر کدام از حوزه‌ها حزب #دموکرات یک سوله یا جایی شبیه آن اجاره می‌کند و مردم دعوت می‌شوند که فعل Caucusing را به جا بیاورند. چطور؟
روی زمین خط می‌کشند (یا کاری شبیه این)؛ میگویند آقایان خانم‌ها بروید داخل دایره خودتان بایستید! یک دایره هم می‌کشند برای کسانی که از قبل تصمیم‌شان را نگرفته‌اند. بعد می‌شمارند. اگر دایره نامزد شما کمتر از ۱۵درصد رأی داشته باشد، باید بی‌خیال کاندیدای خود شوید و زورکی بروید داخل دایره دیگری بایستید یا کلا عطای انتخابات مقدماتی را به لقایش ببخشید.
بعد از نیم ساعت که مشخص شد کدام کاندیداها دایره‌هاشان نیازی به پاک شدن ندارد، نیم ساعت دیگر وقت دارید بروید از کسانی که تصمیم نگرفته‌اند یا از تیم حریف با جر و بحث، چماق و هویج، اغفال و یا هر تاکتیک دیگری که بلدید یارگیری کنید. بعد از نیم ساعت دوباره باید در دایره خودتان بایستید؛ آن هم در دسته‌های پنج‌تایی که ما در کلاس دوم ابتدایی دیگر از این جور شمردن عبور کرده بودیم!
هر حوزه یک تعداد Delegate (نماینده) «متعهد» دارد. نماینده هم به اعضایی از حزب گفته می‌شود که بعدا می‌روند و در کمیته‌ای در سطح شهرستان [به نمایندگی از رای گیری امشب] به نامزدها رای می‌دهند. چطور؟ آن شب که شما در دایره ایستاده‌اید، بعد که شمارش مشخص شد، نماینده‌های متعهد حوزه به نسبت آدم‌های داخل هر دایره، تقسیم می‌شوند. چون این نماینده‌ها تعهد دارند، در مرحله بالاتر امانت را رعایت می‌کنند و به همان نامزدی که مقرر می‌شود رای می‌دهند. آنجا هم یک سری نماینده دیگر برای کل ایالت تعیین می‌شود که باز به نسبت نماینده‌های مرحله پایین‌تر تقسیم می‌شوند. این تعهد آنقدر سفت و سخت است که اصولا کسی منتظر نمی‌شود مرحله بالاتر برگزار شود و نتایج آن مرحله با حساب و کتاب سر راستی از همان تعداد آدم‌های هر دایره استخراج می‌شود. حالا چون شما به جای اینکه رأی بدهید باید تو یک دایره بایستید و ایستادن آن هم برای مدتی طولانی و بحث کردن با یک سری آدم سمج‌تر از خودتان بالاخره شما را خسته می‌کند، ممکن است دایره را ترک کنید تا مثلا بروید قضای حاجت! در این جور مواقع که شمارش‌ها مدام تغییر می‌کند، وقتی که نتایج نزدیک باشد، بین طرفدارها دعوا می‌شود. بالاخره مسوول محترم شمارش یک جایی خسته می‌شود و به سکه توی جیبش پناه می‌برد! یعنی با «شیر یا خط» تعیین می‌کند که نماینده‌ای که سرش دعواست را به کی بدهند.
ایالت آیوا ۴۴ نماینده متعهد دارد که بعدها در National Democratic Convention به نمایندگی از رای گیری قبلی رای می دهند. تا این لحظه نماینده‌های ایالتی به نسبت ۲۳ به ۲۱ بین #هیلاری_کلینتون و #برنی_سندرز (به ترتیب) تقسیم شده‌اند. انتخابات همین‌جا تمام نمی‌شود و هر ایالت یک سری Superdelegate / Soft Delgate هم دارد. این‌ها کی هستند؟
این‌ها معمولا رهبران حزبی هر ایالت هستند که برای #دموکرات‌ها شامل #فرماندار ایالت، نماینده #کنگره و #سناتور می‌شوند و البته فراتر از از ایالت اگر برویم شامل رهبران برجسته حزب و همچنین اعضای کمیته ملی حزب دموکرات هم می‌شوند. این جور از نماینده‌ها «متعهد» به نتیجه گیری از رای مردم نیستند، یعنی فارغ از اینکه شما در کدام دایره بایستید این‌ها روز آخر رأی خودشان را می‌دهند. می‌شود فعالیت این عزیزان را از طریق Endorsement های‌شان پیگیری کرد، چون معمولا به همانی که حمایت می‌کنند رأی می‌دهند. نامزد نهایی حزب دموکرات کسی‌ست که بتواند از 4763 نماینده باقی‌مانده، رأی 2382 نماینده را به جیب بزند. کلینتون فعلا 385 به 29 جلو است.
در ادامه فیلمی که در آن روند بخش اول (Caucusing) در ایالت #آیوا توضیح داده شده است به کانال ارسال می شود.
—------—
روایت های دست اول از تجربیات زیسته ساکنان فرنگ در کانال تلگرام فرنگ نوشت
https://telegram.me/joinchat/Abx14DvCMEWJX5rtprp0Hg
@farang_nevesht
#فرنگ_نوشت
آیا می دانید پورتوریکو یک کشور مستقل نیست؟
#پورتوریکو (Puerto Rico) از نواحی غیرضمیمه به خاک #آمریکا به‌شمار می‌آید که تحت حاکمیت سیاسی ایالات متحده قرار دارد. جمعیت پورتوریکو سه میلیون و ۶۶۷ هزار نفر و زبان‌های رسمی آن اسپانیایی و انگلیسی است. پورتوریکو بیش از ۴۰۰ سال در کنترل #اسپانیا بود تا اینکه پس از شکست اسپانیا از آمریکا در سال 1898، این جزیره به کنترل ایالات متحده درآمد. نام پورتوریکو از زبان اسپانیایی گرفته شده و به معنای «بندر ثروتمند» است.
پورتوریکو کشور بلاتکلیفی است که نه از یک دولت ملی مستقل بهره‌مند می‌باشد و نه ایالتی از ایالت‌های آمریکا محسوب می‌شود.
جزیره پورتوریکو هم‌اکنون تحت حاکمیت سیاسی ایالات متحده آمریکا قرار دارد، #دلار آمریکا پول رایج آن است و شهروندانش با گذرنامه آمریکایی سفر می‌کنند؛ با این وجود مجمع‌الجزایر پورتوریکو در #سنا ی آمریکا #سناتور ندارد و تنها یک «نماینده بدون حق رای» در #کنگره ایالات متحده آمریکا دارد.
هرچند که ساکنان این جزیره شهروند آمریکا بشمار می‌آیند اما نمی‌توانند در #انتخابات ریاست جمهوری آمریکا شرکت کنند.
پورتوریکو یک کشور مستقل نیست و هیچ سفارتخانه‌ای در این کشور وجود ندارد و دفاتر دولتی سطح اول به همان صورتی که در دولت آمریکا تعریف شده در آن وجود ندارد. در جریان همه‌پرسی غیررسمی و غیر الزام‌آوری که در سال ۲۰۱۲ برگزار شد، بیش از نیمی از رای‌دهندگان پورتوریکویی‌تبار از وضعیت دوگانگی سیاسی این مجمع الجزایر ناراضی بوده و چیزی بیش از ۶۰ درصد آنان نیز خواهان آن بودند تا این کشور به عنوان پنجاه و یکمین ایالت آمریکا به رسمیت شناخته شود. آنان ایالتی شدن این کشور را حتی به خودمختاری کامل آن ترجیح دادند.
#قانون_اساسی آمریکا قدرت پذیرش ایالت جدید را به کنگره اعطا نموده اما کنگره تمایلی به الحاق پنجاه و یکمین ایالت به اتحادیه نداشته است. یکی از دلایل مهم مخالفت با این مساله نگرانی احزاب آمریکا از رای دادن مردم پورتوریکو به حزب مخالف شان در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا است.
محصولات پورتوریکو عبارت است از: شکر، قهوه، تنباکو، پنبه دانه، الوار، و درختان صنعتی و غیره. پرندگان اهلی و حیوانات شکاری بسیار دارد و ماهی نیز در سواحل آن فراوان است. صادرات پورتوریکو را عمدتاً فراورده‌های دارویی و لوازم الکترونیکی تشکیل می‌دهند. گردشگری و بانکداری نیز از جمله صنایع مهم در پورتوریکو می‌باشد.
—------—
https://telegram.me/joinchat/Abx14DvCMEWJX5rtprp0Hg
@farang_nevesht
آیا می دانید پورتوریکو یک کشور مستقل نیست؟
#پورتوریکو (Puerto Rico) از نواحی غیرضمیمه به خاک #آمریکا به‌شمار می‌آید که تحت حاکمیت سیاسی ایالات متحده قرار دارد. جمعیت پورتوریکو سه میلیون و ۶۶۷ هزار نفر و زبان‌های رسمی آن اسپانیایی و انگلیسی است. پورتوریکو بیش از ۴۰۰ سال در کنترل #اسپانیا بود تا اینکه پس از شکست اسپانیا از آمریکا در سال 1898، این جزیره به کنترل ایالات متحده درآمد. نام پورتوریکو از زبان اسپانیایی گرفته شده و به معنای «بندر ثروتمند» است.
پورتوریکو کشور بلاتکلیفی است که نه از یک دولت ملی مستقل بهره‌مند می‌باشد و نه ایالتی از ایالت‌های آمریکا محسوب می‌شود.
جزیره پورتوریکو هم‌اکنون تحت حاکمیت سیاسی ایالات متحده آمریکا قرار دارد، #دلار آمریکا پول رایج آن است و شهروندانش با گذرنامه آمریکایی سفر می‌کنند؛ با این وجود مجمع‌الجزایر پورتوریکو در #سنا ی آمریکا #سناتور ندارد و تنها یک «نماینده بدون حق رای» در #کنگره ایالات متحده آمریکا دارد.
هرچند که ساکنان این جزیره شهروند آمریکا بشمار می‌آیند اما نمی‌توانند در #انتخابات ریاست جمهوری آمریکا شرکت کنند.
پورتوریکو یک کشور مستقل نیست و هیچ سفارتخانه‌ای در این کشور وجود ندارد و دفاتر دولتی سطح اول به همان صورتی که در دولت آمریکا تعریف شده در آن وجود ندارد. در جریان همه‌پرسی غیررسمی و غیر الزام‌آوری که در سال ۲۰۱۲ برگزار شد، بیش از نیمی از رای‌دهندگان پورتوریکویی‌تبار از وضعیت دوگانگی سیاسی این مجمع الجزایر ناراضی بوده و چیزی بیش از ۶۰ درصد آنان نیز خواهان آن بودند تا این کشور به عنوان پنجاه و یکمین ایالت آمریکا به رسمیت شناخته شود. آنان ایالتی شدن این کشور را حتی به خودمختاری کامل آن ترجیح دادند.
#قانون_اساسی آمریکا قدرت پذیرش ایالت جدید را به کنگره اعطا نموده اما کنگره تمایلی به الحاق پنجاه و یکمین ایالت به اتحادیه نداشته است. یکی از دلایل مهم مخالفت با این مساله نگرانی احزاب آمریکا از رای دادن مردم پورتوریکو به حزب مخالف شان در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا است.
محصولات پورتوریکو عبارت است از: شکر، قهوه، تنباکو، پنبه دانه، الوار، و درختان صنعتی و غیره. پرندگان اهلی و حیوانات شکاری بسیار دارد و ماهی نیز در سواحل آن فراوان است. صادرات پورتوریکو را عمدتاً فراورده‌های دارویی و لوازم الکترونیکی تشکیل می‌دهند. گردشگری و بانکداری نیز از جمله صنایع مهم در پورتوریکو می‌باشد.
—------—
https://telegram.me/joinchat/Abx14DvCMEWJX5rtprp0Hg
@farang_nevesht