یه برنامه نویسی ایرانی هشت سال وقت گذاشت تا یه زبان برنامه نویسی بر پایه c بنویسه که بشه فارسی نوشتش و خیلی وایرال شده.
➖➖➖➖➖➖

👉 @FaraCoding | فراکد

💡 «سانسور شده‌ترین موبایل جهان»: تلفن‌های هوشمند کره شمالی چه امکاناتی دارند؟

شاید باورش سخت باشد، اما تلفن‌های هوشمند راه‌شان را به «کره شمالی» هم باز کرده‌اند. البته که موبایل‌های کره شمالی تفاوت‌های فراوان با گوشی‌های آشنا به چشم ما دارند؛ آنها «سانسور شده‌ترین تلفن‌های جهان» هستند و آنقدر تغییر کرده‌اند که دیگر اصلا «گوشی شخصی» به حساب نمی‌آیند!

این موبایل‌ها قرار نبوده هیچوقت جلوی چشم بقیه آدم‌های جهان قرار بگیرند، اما در یک بررسی کم‌سابقه، یوتیوبری به نام MrWhosetheboss به سراغ دو مورد از همین گوشی‌ها رفته و نشان داده که زندگی دیجیتال ساکنین کره شمالی چه شکل و شمایلی دارد.

در این ویدیو، دو گوشی قاچاقی ساخت کره شمالی زیر ذره‌بین می‌روند: یکی از موبایل‌ها، مدلی ساده و ارزان با برند «Haeyang» است و دیگری یک گوشی پرچمدار به نام «سم‌تائه‌سونگ ۸» که شباهت زیادی به نام «سامسونگ» دارد. جالب‌تر اینکه عبارت «سامسونگ» در کره‌ای به معنی «سه ستاره» است و عبارت «سم‌تائه‌سونگ» به معنی «سه ستاره‌ی بزرگ»!

این موبایل‌ها نه‌تنها به بقیه دنیا (مثلا خدمات گوگل یا پیام‌رسان‌های معمولی) دسترسی ندارند، بلکه عملاً ابزارهایی تمامیت‌خواهانه برای نظارت دائمی شهروندان هستند. در واقع اگر برایتان سوال شده که «چه می‌شود اگر کنترل تمام سیستم عامل دست یک دولت باشد؟»، این گوشی‌ها همان پاسخی هستند که دنبالش می‌گردید!

تایپ کردن برخی عبارات مثل «کره جنوبی» درون موبایل عملا غیرممکن است و کلمه «کره جنوبی» به صورت خودکار به «کشور دست‌نشانده» تبدیل می‌شود. حتی اگر از عبارات دیگر استفاده کنید هم مجددا نام این کشور به شکل چند ستاره در می‌آید. اصطلاحات مدرن‌تر یا اشارات به فرهنگ «کی‌پاپ» (K-Pop) در کره جنوبی هم سانسور می‌شوند تا به شهروندان یادآوری شود استفاده از این کلمات ممنوع است.

گوشی‌ها اندروید ۱۰ و ۱۱ را اجرا می‌کنند (آخرین نسخه در جهان، اندروید ۱۶ است) و ده‌ها برنامه پیش‌فرض، با لوگوهایی آشنا روی آن‌ها نصب شده‌ است. برای مثال برنامه‌ای که لوگویی کاملا مشابه «گوگل مپس» دارد، یک اپلیکیشن نقشه متفاوت و بومی را باز می‌کند که فقط حاوی نقشه کره شمالی است و نه هیچ جای دیگر جهان.

یکی دیگر از نکات برجسته، عدم دسترسی تلفن‌ها به «اینترنت واقعی» است. ساکنین کره شمالی فقط به یک شبکه داخلی بسته یا «اینترانت» وصل می‌شوند که پر شده از سایت‌های تایید شده دولتی. حتی ساعت هم تحت کنترل دولت است و نمی‌توان منطقه زمانی یا تاریخ را تغییر داد. همه‌چیز قفل شده تا ارتباط با دنیای بیرون ممکن نباشد.

این تلفن‌ها در ظاهر شبیه به موبایل‌های اندرویدی معمولی‌اند و برنامه‌هایی مثل مرورگر، تقویم، دوربین و اپ پخش موسیقی دارند، اما بیشتر آن‌ها تقلبی‌اند و کاربر را در یک محیط مصنوعی و کنترل‌شده نگه می‌دارند. بعضی اپ‌ها اصلا باز نمی‌شوند، برخی هم فقط تبلیغ نشان می‌دهند!

از جمله برنامه‌های در دسترس می‌شود به بازی‌های مجاز دولتی، برنامه‌ای برای استریم فیلم‌های روسی و هندی و همین‌طور زندگی‌نامه سیاستمداران کره شمالی اشاره کرد. می‌خواهید برنامه‌ای جدید نصب کنید؟ هیچ مشکلی نیست، فقط لازم است به صورت حضوری به یکی از فروشگاه‌های دولتی بروید و مجوز رسمی هم در دست داشته باشید!

وقتی نوبت به موضوع «نظارت» می‌رسد، دولت کره شمالی پا را فراتر هم می‌گذارد. این موبایل‌ها صرفا شما را «محدود» نمی‌کنند، بلکه دقیقا ثبت می‌کنند که «می‌خواستید چه کنید».

هر بار که یکی از برنامه‌ها را باز می‌کنید، گوشی در سکوت از صفحه اسکرین‌شات می‌گیرد. این تصاویر روی گوشی ذخیره می‌شوند و به مرور آرشیوی کامل از فعالیت‌های روزانه کاربر می‌سازند.

بعضی قابلیت‌ها هم به کل از کار افتاده‌اند. مثلا با فشردن دکمه Wi-Fi هیچ اتفاقی نمی‌افتد، بلوتوث تقریبا بی‌استفاده شده و گرچه موبایل‌ها «فایل منیجر» دارند، اما هیچ دسترسی مفیدی به فایل‌های واقعی نمی‌دهند.

خلاصه‌اش می‌شود اینکه در کره شمالی «تلفن به‌ظاهر هوشمند» پیدا می‌شود، اما چیزی به اسم «گوشی شخصی» وجود ندارد!

برای تماشای ویدیوی کامل این بررسی در یوتیوب (که حدودا ۲۰ دقیقه است)، روی لینک زیر کلیک کنید:
https://youtu.be/3olqrQtjPfc

✍️ شایان ضیایی

#حریم_خصوصی
#سواد_دیجیتال

نوشدارو را در تلگرام دنبال کنید:
💡 @NooshDaroo_web