🟢 یک درس‌آموخته‌ از کسی که ادعای درس‌پس‌دادن ندارد! 🟢

#محمد_درویش

1️⃣ برای اینکه از ازدحام در شعبه‌های بانک بکاهیم، لازم نیست بر تعداد شعبه‌ها بیافزاییم! بل کافیه تا بستری فراهم کنیم تا از دلیل حضور فیزیکی مشتریان در باجه‌ها کاسته شود.

2️⃣ برای اینکه ترافیک را کاهش دهیم، لازم نیست بر تعداد بزرگ‌راه‌ها و تونل‌ها بیافزاییم! کافی است تنها انتخاب شهروندان، خودرو شخصی نباشد.

3️⃣ برای اینکه مُبلغ مذهب خویش باشیم، لازم نیست فراگیری آداب دینی را اجباری کنیم! کافی است آدم روادار، صادق، مهربان و همراهی باشیم.

4️⃣ برای آنکه یار را در تور عشق اندازی، خودت را تحمیل نکن و شتابان به سویش نزدیک نشو! بستری فراهم کن تا بسویت بیاید.

5️⃣ ممکن است همیشه آسان‌ترین راه، بهترین راه نباشد؛ گاه به جای پریدن در آب و نجات در آب افتادگان، بهتر است بستری فراهم کنیم تا آدم‌ها در آب نیفتند!

6️⃣ استاد عبدالحسین وهابزاده، بنیانگذار مدارس طبیعت در ایران همواره می‌گفت: بعد از بیست سال تدریس و حضور در دانشگاه، دریافتم اگر فقط رفتار کودکان را تماشا کنم، بیشتر می‌آموزم!

#درس_آموخته‌های_کودکان

@darvishnameh
@DevelopmentSc

با کودکان درباره رفتار با غریبه‌ها حرف بزنیم

#کودک
#غریبه
#آموزش
#پدر_مادر

@DevelopmentSc

خوبِ شخصی، بدِ اجتماعی

#احسان_معصومی

هرچیزی که در سطح شخصی خوب باشد، لزوماً در سطح اجتماعی خوب نیست.

اگر در خانه خود، «سیگار کشیدن» را ممنوع کنید خیلی خوب است، اما یک کشور نمی‌تواند و نباید «سیگار کشیدن» را ممنوع کند. حوزه شخصی با حوزه اجتماعی فرق دارد.

برای هر کدام از ما «قناعت» یک ویژگی بسیار خوب است، اما نمی‌توان آن را برای یک جامعه توصیه کرد. زیرا آنگاه با جامعه‌ای مواجه خواهیم شد که انگیزه‌ای برای تولید ندارد.

یک شخص ممکن است بسیار ریسک‌پذیر باشد و همین ویژگی عامل موفقیتش محسوب شود، اما ریسک‌پذیری بالا در سطح یک جامعه ممکن است به بی‌ثباتی تبدیل شود.

ماجرای باورها و اعتقادات مذهبی و سنتی نیز همین است. مذهب ممکن است به زندگی هر شخص معنا بدهد. سنت می‌تواند برای یک خانواده کارکرد داشته باشد. اما همین‌ها ممکن است در زندگی شخص و خانواده‌ی دیگری بی‌معنا و بی‌کارکرد باشند. بنابراین، نمی‌توان از جامعه انتظار اعتقاد مشترک را داشت.

هر کسی این اختیار را دارد که بر مبنای سنت و باورهای خود، مثلاً با کسی ازدواج کند که فردی مؤمن باشد. اما نمی‌توان این نسخه را برای یک جامعه تجویز کرد.

منبع الهام‌بخش برای اداره‌ی زندگی یک شخص ممکن است ایمان باشد، اما نمی‌توان یک جامعه را صرفاّ بر مبنای ایمان اداره کرد و به توسعه دست یافت. اساس اداره جامعه‌ای که در فرآیند توسعه حرکت می‌کند، کارآمدی است.

توسعه‌ی یک جامعه بر مبنای قواعد به‌روز، روشن، علمی و جامعه‌شناسانه پیش می‌رود؛ آن هم زمانی که این قواعد، مورد توافق همه باشد.

اگر به دنبال توسعه هستیم، باید توان تشخیص و تفکیک حوزه‌های شخصی و اجتماعی را داشته باشیم.

#سنت
#مدرنیته
#فردیت
#جامعه

@DevelopmentSc

ضرورت احراز رأی اکثریت در بارهٔ حجاب

اینکه هر موضوعی بخصوص موضوعات تخصصی را در جوامعی مثل جامعهٔ ما نمی‌توان به رفراندوم گذاشت، حرف نادرستی نیست، اما برای فیصله‌دادن به برخی اختلافات اجتماعی در سطح ملی، بعضاً راهی جز مراجعه مستقیم به رأی عموم وجود ندارد.

یکی از مسائلی که در جامعهٔ ما تفرقه‌برانگیز شده است، موضوع اختیاری یا اجباری بودن حجاب بانوان است.

در بین سران حکومت یک عده بر این باورند که چون از نگاه فقیهان حجاب واجب شرعی است، پس باید از هر طریقی که شده از جمله از راه اعمال زور و مجازات، تک تک زنان کشور را مجبور به رعایت آن کرد حتی اگر این مسئله انسجام جامعه را از هم بگسلد و موجبات بی‌ثباتی سیاسی و اجتماعی فراگیر شود.

در مواجهه با صاحبان چنین طرزفکری طبعاً نمی‌توان از رفراندوم سخن گفت چرا که آنان با بی‌پروایی، اصولاً ارزشی برای رأی مردم و جلب رضایت آنان قائل نیستند و زور و قدرت فیزیکی را مبنای مشروعیت می‌دانند.

در مقابل اینها اما مسئولانی هم یافت می‌شوند که الزام بانوان به پوشش شرعی را نه صرفاً بنا به وجه متشرعانهٔ آن، بلکه به دلیل وجود قانونی در کشور در این باره ضروری می‌شمرند.
با این طیف از مسئولان قاعدتاً می‌توان بر مبنای فلسفهٔ فیصله‌بخش رفراندوم احتجاج کرد.

همه‌ می‌دانیم که مشروعیت هر قانونی به رأی و نظر اکثریت مردم یک جامعه است و رأی و نظر اکثریت جامعه هم امر ثابت و لایتغیری نیست و به مرور زمان تغییر می‌کند.

در حال حاضر، افراد بسیاری معتقدند که اکثریت ایرانی‌ها مدافع اختیاری شدن حجاب هستند. از سوی دیگر، مسئولان حکومتی اصرار دارند که اکثریت مردم همچنان از اجباری بودن حجاب بانوان حمایت می‌کنند.

راه پایان دادن به این اختلاف که جامعه را به سمت تفرقه و دوپارگی می‌کشاند، چیست؟ یکی از راه‌‌ها نظرسنجی علمی است، اما متأسفانه شیرازهٔ اعتماد در کشور ما چنان از هم گسیخته، که هیچ کدام از طرف‌های یک منازعهٔ سیاسی یا اجتماعی حاضر به پذیرش نتایج نظرسنجی‌های مغایر علائق خود نیستند.

بنابراین، فقط راه رفراندوم برای حل نهایی این اختلاف قابل تصور است.

اگر در یک رفراندوم عادلانه و آزاد اکثریت قاطعی از مردم ایران به لزوم اجباری بودن حجاب رأی دهند، در آن صورت مدافعان حجاب اختیاری باید بپذیرند که در این جامعه در اقلیتند و لاجرم باید برخی موازین را حداقل در دوایر دولتی رعایت کنند، اما اگر اکثریت قاطعی از مردم نظرشان بر اختیاری بودن حجاب بود، در آن صورت حکومت باید به آن تمکین کند و دست از سر روسری بانوان بردارد.

نادیده گرفتن این احتجاج قهراً معنایی جز روگردانی از مردم و توسل فزاینده به زور ندارد.

#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad
@DevelopmentSc

یک آزمون عادلانه برای همه؟

باید بتوانید از آن درخت بالا بروید!

این تصویر، خلاصه‌ی دیدگاه غالب بر نظام آموزشی و حتی فرهنگی کشور ماست.

در چنین بستری، وجود منحصر به فرد و ارزشمند هر نفر از ما زیر تیغ استانداردهای شبیه‌سازی و یکسان‌سازی نابود می‌شود.

همه ما همان‌گونه که هستیم، زیباییم و در آنچه استعداد داریم، خواهیم درخشید.

نظام آموزشی زمانی توسعه‌یافته خواهد بود که تفاوت‌ها را کشف کند و پرورش دهد و فرهنگ جامعه زمانی غنی خواهد بود که ظرفیت پذیرش این تفاوت‌ها را داشته باشد.

#آموزش
#فرهنگ
#تفاوت_زیباست

@DevelopmentSc

زیبایی در نقص‌ها و شکست‌هاست

هنر ژاپنی کینتسوگی

#مجتبی_شکوری

#شکست
#نقص
#کینتسوگی

@DevelopmentSc

دیکتاتور کیست؟

#محمدباقر_بهاردار

طبق تعریف، «دیکتاتور» یا «خود رأی» کسی است که رفتارش نشان می‌‌دهد تنها خودش درست فکر و عمل می‌کند. این شخص هرجا احساس قدرت کند آن را اعمال خواهد کرد. حدودی از دیکتاتوری در وجود همه ما هست. باید مواظب باشیم.

جالب است که بعضی در مواردی دیکتاتور هستند و در موارد دیگر نه. این خصلت، زن و مرد و بچه و بزرگ هم ندارد.

مثلاً یک بچه ممکن است به علت برخورد اشتباه پدر و مادر، دیکتاتور شده باشد. دیده‌اید بچه‌ای در خیابان یا در جمع، درخواستی دارد و اگر مادر یا پدر به خواستش عمل نکنند، قشقرقی به پا می‌کند تا آن‌ها مجبور شوند به خواستش عمل کنند؟ این بچه دیکتاتوری را تمرین می‌کند.

یا آقایی در محیط کار با بالادست یا با مشتری خضوع و خشوع می‌کند ولی وقتی به خانه می‌رود، جایی که احساس قدرت می‌کند، روی مبل دراز می‌کشد و درخواست یک لیوان آب می‌کند. وای به وقتی که مثلاً خواهرش به او بگوید برو خودت بردار. اینجا می‌شود محل قدرت‌نمایی و آقا دیکتاتوری‌اش را نشان می‌دهد، می‌خواهد ثابت کند که او رئیس است.

یا بزرگ‌ترهای خانواده که میخواهند کسی روی حرفشان حرف نزند و بخاطر بزرگ‌تر بودنشان بقیه به حرف آن‌ها عمل کنند. البته مسئولیت خراب شدن کار را هم به عهده نمی‌گیرند.

مثالی زیبا از دیکتاتوری سنتی در فیلم «برادران لیلا» مشهود است. در این فیلم دیکتاتورِ خانواده، منافع خود را به منافع فرزندان ترجیح می‌دهد و حاضر به پذیرفتن شرایط اقتصادی و اجتماعی روز نیست. زمانی که فشار افراد خانواده جهت در نظر گرفتن وضع اسفبار آنان زیاد می‌شود، او لجبازتر می‌شود. زمانی که دیگر دیر شده (و قیمت‌ها بیش از توان آن‌ها بالا رفته)، حاضر به دادن کمی امتیاز می‌شود که کارساز نیست. دیکتاتور تحمل از دست دادن قدرت را ندارد و با تمام وجود در نگهداری قدرت کوشاست. در نهایت و بعد از روبرو شدن با خشم غیر قابل کنترل دخترش، دق‌مرگ می‌شود.

موضوع دیکتاتوری، در سطوح بالای جامعه بسیار بدتر و عواقبش برای آحاد مردم بیشتر است.

در سطح خودمان دیکتاتور نباشیم.

#دیکتاتوری

@DevelopmentSc

چه توصیه‌ای به جوان‌ترها دارید؟

اگر شما عزیزان هم توصیه‌ای دارید در کامنت‌ها بنویسید لطفاً🌹

#تجربه
#توصیه
#جوانی

@DevelopmentSc

گر ما مقصریم، تو دریای رحمتی!

خاطره‌ای از فریدون مشیری

در طبقه دوم منزلی که بنده زندگی می‌کنم، آپارتمانی هست که همسایه‌ی محترم دیگری در آن زندگی می‌کند. یک شب، بنده که به خانه آمدم تا ماشینم را در گاراژ بگذارم، دیدم مهمان‌های همسایه‌ی محترم، ماشین‌های خود را ردیف گذاشته‌اند جلوی خانه و از قرار معلوم، دسته‌جمعی با میزبان رفته‌اند شمیران. من هم ناچار ماشینم را بردم پارکینگ و نامه‌ای نوشتم و جلوی یکی از ماشین‌ها گذاشتم به این مضمون:

«امیدوارم که امشب به شما خوش گذشته باشد! اگر شما ماشینتان را چند متر جلوتر گذاشته بودید، من مجبور نبودم که چند کیلومتر تا پارکینگ بروم.
ارادتمند: "فریدون مشیری"

صبح که از منزل بیرون آمدم، دیدم یکی از مهمان‌ها - که خطاط معروفی هست و نامشان استاد بوذری است از قرار جزو مهمان‌ها بوده - با خط‌ خوش، نامه‌ای نوشته و به در منزل من چسبانده بود.

او نوشته بود: آقای مشیری،
در پاسخ مرقومه‌ی عالی:
«گر ما مقصّریم، تو دریای رحمتی!»
و در خاتمه به عرض می‌رساند، اطاعت می‌کنم؛ چرا که «از جان دوست‌تر دارند، جوانان سعادتمند، پندِ پیرِ دانا را!»

من هم برای ایشان نامه‌ای نوشتم؛ البته منظوم و به این شرح:

هنوز خطِ خوش ِ تو، نوازش بَصَر است
هنوز مستی این جام جانفزا به سَر است

فضای سینه‌ام از نامه‌ی تو باغ گل است
هوای خانه‌ام، از خامه‌ی تو مُشک ِ تَر است

تو را به «خطِّ» تو می‌بخشم، ای خجسته قلم
که آنچه در بَرِ من جلوه می‌کند، هنر است

جواب خطّ تو را هم به شعر خواهم گفت
اگرچه خطّ تو از شعر من قشنگ تر است:
 
به این هنر که تو کردی، دلم اسیر تو شد
هنوز ذوق و هنر، دام و دانه‌ی بشر است

شبی ز راه محبّت بیا به خانه‌ی ما
ببین که دیده‌ی مشتاقِ شاعری، به در است...

#فریدون_مشیری
#ادب
#هنر
#فرهنگ

@DevelopmentSc

باور یا کارآمدی؟

انتخاب افراد بر اساس «کارآمدی»، چه تفاوتی با انتخاب آن‌ها بر مبنای «باور و عقیده» دارد؟

#محمد_فاضلی

#کارآمدی
#باور
#گزینش

@fazeli_mohammad
@DevelopmentSc

هیچ چیز به ارزش زندگی نیست

#آندره_مالرو
#سروش_صحت

#زندگی
#واقعیت

@DevelopmentSc

شاید که چو وابینی، خیر تو در این باشد

#محمدباقر_بهاردار

این دستکش را دیدم که در پیاده رو افتاده و متوجه گیاهی شدم که بین انگشت‌هایش سبز شده است.

به نظرم بذر گیاه در شروع رشد بوده که دستکش روی آن افتاده و گیاه از این اتفاق ناخواسته استفاده کرده و راهی بین انگشتان آن برای رشدش پیدا کرده است.

حالا که به نور افتاب رسیده، وجود دستکش کمکش می‌کند که پایین ساقه‌اش کمتر آفتاب خورده، خاک پای آن دیرتر خشک شده و در نتیجه، ماندگاری گیاه بیشتر شود. 

گاهی می‌شود مشکلات و تهدیدها را به موقعیت‌ها و فرصت‌هایی برای مانایی و زندگی بهتر تبدیل کنیم.

#تهدید
#فرصت
#زندگی

@DevelopmentSc

خاک‌ریزهای درخشان

دو زندانی از پشت میله‌ها بیرون را می‌نگریستند... یکی گل و لای را می‌دید و دیگری ستارگان را....

رویارویی با سختی‌ها را به فرزندان خود بیاموزیم.

#نگرش
#آیین_زندگی
#دیل_کارنگی
#آوای_توسعه

گوینده:
#یلدا_موثقی

حجم= ۳/۵۵ مگابایت
زمان= ۲:۲۷

@sociology_1
@DevelopmentSc

تفاوت زیباست

اگر اصرار داشته باشیم که آدم‌ها را به چیزی که خودمان می‌خواهیم تبدیل کنیم، حتی اگر موفق شویم، دیگر دوستشان نخواهیم داشت.

#تفاوت_زیباست
#پذیرش
#رابطه

@DevelopmentSc

اینان فرزندان شما نیستند!

#جبران_خلیل_جبران

اینان فرزندان اشتیاق و حیاتند،
ساکن خانه‌های فردا...
جایی که زیستن در آنها برای ما امکان‌پذیر نیست.

از ما جدا خواهند شد، آن‌گونه که ما از نیاکانمان جدا شدیم، آن‌گونه که تیر از کمان جدا می‌شود.
ولی دیده‌اید که هرچه کمان بیشتر خم می‌شود، تیر دورتر می‌پرد؟
هرچقدر در برابر رشد فرزندانمان بیشتر خم شویم آن‌ها به قله‌های بلندتری می‌رسند.

و اگر تیر به هدف بخورد، با این که از کمان جدا شده است، نمی‌گویند خودبه‌خود به هدف خورده است و یار کمان نیست. نه او همواره یار کمان است و اگر به هدف بخورد می‌گویند کمان‌دار خوب پرتاب کرده است...

#استقلال
#پدر_مادر
#نسل_پشتیبان
#آوای_توسعه

زمان= ۰:۴۵
حجم= ۷۲۷ کیلوبایت

@DevelopmentSc

درد رهایی‌بخش

برنه براون نویسنده کتاب «شجاعت در برهوت» می‌گوید اگر تنفر را کنار بگذاریم درد خواهیم کشید؛ البته دردی که رهایی‌بخش است. او برای توضیح حرفش، به نامه‌ای مهم اشاره می‌کند.

مردی در نوامبر ۲۰۱۵ همسرش را در یک حمله‌ی تروریستی از دست می‌دهد. او که فرزند کوچکی داشته است، نامه‌ای خطاب به تروریست‌هایی که آن‌ها را نمی‌شناسد، می‌نویسد. در ادامه نامه را می‌خوانیم:

«شب جمعه، زندگی انسانی استثنایی، عشق زندگی من و مادر پسرم را دزدیدید؛ اما نفرت مرا تصاحب نخواهید کرد. نمی‌دانم چه کسانی هستید و نمی‌خواهم بدانم. شما روح‌های مرده‌اید.

اگر خدایی که کورکورانه برایش آدم می‌کشید، ما را خلق کرده باشد، هر گلوله‌ای که به بدن همسرم شلیک کردید، زخمی بر قلب آن خدا خواهد بود. بنابراین، نه! اجازه نمی‌دهم تنفرم از شما، خشنودتان کند. این چیزی است که شما می‌خواهید؛ اما اگر به خشم شما با نفرت پاسخ دهم، دچار همان جهلی می‌شوم که شما در آن غرق شده‌اید.

شما می‌خواهید بترسم، همشهری‌هایم را با شک و تردید ببینم و آزادی‌ام را به‌پای امنیت قربانی کنم. اما شما شکست خورده‌اید. من تغییر نخواهم کرد. ما دو نفریم، من و پسرم. اما ما از تمام ارتش‌های دنیا قوی‌تریم.

به هر حال، زمان بیشتری ندارم که برای شما تلف کنم. چرا که باید ملویل (نام پسرش) را ببینم که دارد از خواب بیدار می‌شود. او فقط هفده ماهش است. مثل هر روز غذایش را می‌خورد. مثل هر روز بازی خواهیم کرد و همه‌ی زندگی این پسر کوچک با شاد بودن و آزادی به جنگ شما خواهد آمد. چونکه نفرت او را هم نمی‌توانید برانگیزانید.»

از کتاب «شجاعت در برهوت»

#امنیت
#آزادی
#شجاعت_در_برهوت
#برنه_براون

@DevelopmentSc

راز پایداری یک ازدواج ۶۴ ساله❤️❤️

"It's a part of life"

«این بخشی از زندگیه»

این عبارت را در کشورهای انگلیسی‌زبان بسیار می‌شنویم. کاربرد فراوان این عبارت در بخش‌های مختلف زندگی، نماد انفعال نیست. نماد واقع‌بینی است. جامعه‌ای توسعه‌یافته خواهد بود که اعضایش از یک سو، به دنبال اصلاح و تغییر همه‌چیز به طور کمال‌گرایانه نباشند و از سوی دیگر، خود را در حل تمام مشکلات ناتوان نبینند.

یک انسان سلامت و یک جامعه‌ی سالم نگاهش به مسائل، مطلق نیست. پدیده‌ها را صفر یا صد نمی‌بیند. در زندگی شخصی و اجتماعی مسائلی وجود دارند که بنا به هر دلیلی، حل نمی‌شوند یا حل شدنشان بسیار زمان‌بر است. باید آنها را پذیرفت و گفت «این بخشی از زندگیه» و روی مسائلی تمرکز کرد که توانایی تلاش برای حل آن‌ها را داریم.

#واقع‌بینی
#رابطه
#ازدواج
#نماد_توسعه

@DevelopmentSc