داستان اعتیاد

محققان در آزمایشی، مغز خرگوش را از دوپامین خالی کردند. پس از آن، خرگوش‌ها فقط زمانی حاضر به غذا خوردن بودند که غذا در دهان آنها قرار می‌گرفت. اما اگر غذا را حتی در فاصله‌ی بیست سانتی‌متری از آنها قرار می‌دادند، خرگوش‌ها به سمت غذا حرکت نمی‌کردند؛ تا زمانی که از گرسنگی می‌مردند.

این آزمایش به ما می‌گوید که دوپامین، اساسی‌ترین نقش را در حرکت ما به سمت چیزهایی که نیاز داریم ایفا می‌کند.

هر بار که ما فعالیتی لذت‌بخش انجام می‌دهیم، از مصرف مواد قندی گرفته تا بازی‌های کامپیوتری و موبایلی، مواد مخدر، کار و استفاده از فضای مجازی، دوپامین ترشح می‌شود. هرچه بیشتر دوپامین ترشح می‌شود، ما بیشتر به ادامه‌ی آن فعالیت‌ها نیاز پیدا می‌کنیم. و این، داستان اعتیاد است.

حدود پنجاه تا شصت درصد اعتیاد، ریشه‌ی ژنتیک دارد. افرادی که پدر یا مادر یا پدربزرگ یا مادربزرگ درگیر انواع اعتیاد دارند، احتمال اعتیادشان بیشتر است.

@DevelopmentSc
✔️ کانال «مدرسه توسعه»

زمان از دست‌رفته...

نگران زمان از دست‌رفته در دوران افسردگی و ناامیدی نباشید. این دوره، ارزش زمانی که پس از افسردگی در اختیار خواهید داشت را دوچندان می‌کند.

انسانی که از دوران رنج بیرون می‌آید، خراش‌هایی دیده است که او را پخته می‌کند و اکنون، او برای انجام کارهایی آماده است که کمتر کسی می‌تواند انجام دهد.

از کتاب «دلایلی برای زنده ماندن»
اثر «مت هیگ»

@DevelopmentSc
✔️ کانال «مدرسه توسعه»

تو مجموع‌ترین مردمانی

#عرفان_نظرآهاری

هیچکس نمی‌تواند کسی را که تا ته تنهایی رفته است، بترساند. همه ترس‌ها از تنها شدن است، همه ترس‌ها از تنها ماندن است، آدم‌ها از ترس تنهایی ست که تن می‌دهند  به هر خفت و خواری به هر قصه و غصه.

اما در انتهای تنهایی شجاعتیست که تنها، تنهایان آن را به دست می‌آورند. در نهایت تنهایی، جماعتی ایستاده اند که تو را انتظار می‌کشند، جمعیتی از خودت که تو را به پیشواز می‌آیند و به تو خوشامد می‌گویند، ورودت را به جهانی با هزاران مردمان که هر کدام برایت از جان خبری می‌آورند و از دل پیامی.

روزی که خویش را یافتی دیگر هرگز تنها نخواهی ماند و از آن پس کیست که تو را بترساند از تنهایی، که تو مجموع ترین مردمانی.


@erfannazarahari
@DevelopmentSc
✔️ کانال «مدرسه توسعه»

سندروم اعتیاد به شبه‌تصمیم

#مجتبی_لشکربلوکی

معشوقی زیبا اما بی‌رحم را لحظه‌ای تصور کنید! چون زیباست و جذاب، نمی‌شود از خیرش گذشت و چون بی‌رحم است بودن با او آسان نیست. برخی از اصول تفکر استراتژيک مانند آن معشوقند چرا که در عین جذاب بودن، خشن و سختند.

اما یکی از آن اصول زیبا و خشن:

اگر همه چیز مهم باشد، پس هیچ چیز مهم نیست! شما باید دست به انتخاب بزنید!


زمانی می‌توانید ادعا کنید که یک تصمیم گرفته‌اید که مشخصا بگویید از میان گزینه‌های مختلف، کدام گزینه‌ها را کنار گذاشته‌اید و کدام گزینه را انتخاب کرده‌اید وگرنه اگر به هر طریقی از زیر بار انتخاب در برویم، ما به جای تصمیم، «شبه‌تصمیم» گرفته‌ایم. چرا شبه‌تصمیم برای ما جذاب‌تر است، چون تصمیم دردناک است. ممکن است بپرسید واقعاً انتخاب دردناک است؟ جواب این است که خود انتخاب نه! ولی کنار گذاشتن گزینه‌های مختلف دردناک است. به همین دلیل است که بسیاری از ما به «شبه‌تصمیم» روی می ‌آوریم و آنقدر تکرار و عادت می‌کنیم که به آن معتاد می‌شویم.


سوال: اصلا چرا ما باید دست به انتخاب بزنیم و چرا نمی‌شود چند گزینه را با هم داشت؟ جواب: چون منابع ما محدودند. حالا ممکن است یک سوال هوشمندانه دیگر بپرسید اگر منابع ما نامحدود باشد چه؟ اگر بی‌نهایت پول و امکانات داشتیم چه؟ جواب این است: زمان و توان ما که محدود است. بنابراین باید دست به انتخاب بزنیم و مهم‌تر از اینکه چه چیزی را انتخاب می‌کنیم، باید بگوییم که چه چیزی را انتخاب نمی‌کنیم و کنار می‌گذاریم وگرنه در دام «شبه‌تصمیم» می‌افتیم. بگذارید برای شما در سه حوزه زندگی شخصی، سازمانی و کشورداری مثال بزنم.


مثال از زندگی شخصی:

حمید می تواند هم دکتری بگیرد و استاد دانشگاه شود. هم می تواند برود به یک شرکت بین المللی و تبدیل شود به یک مشاور بین المللی که هر فصل در یک کشور به سر ببرد. وی نمی تواند هر دو را انتخاب کند. عضویت هیات علمی دانشگاه یعنی حضور منظم در یک دانشگاه و پژوهش های عمیق که با دومی نمی خواند. شما باید انتخاب کنید! عالی می شود اگر هر دو کار را انجام داد اما معمولا ترکیب گزینه هایی که ذاتا مانعه الجمع هستند باعث می شود که هم استاد ناکارآمد و غیرروزآمدی باشیم و هم مشاوری خسته و آشفته فکر. از این جا مانده و از آن جا رانده. حمید علی رغم جذابیت های فراوان دانشگاه و پرستیژ هیات علمی و مقالات متعدد علمی، آن را کنار گذاشت و رفت که دور دنیا را بچرخد.


مثال از حوزه سازمان:

شما می‌توانید هم برای طبقه متوسط محصول تولید کنید و هم برای طبقه مرفه. برای هر دو فرصت بازار وجود دارد اما برای این کار لازم دارید که دو تصویر ایجاد کنید. دو کانال فروش متعدد را همزمان ایجاد کنید. در دو جغرافیای متعدد همزمان حضور داشته باشید. همه این‌ها امکان‌پذیر است اما دست کم در کوتاه‌مدت/میان‌مدت به خاطر محدودیت سرمایه‌تان باید دست به انتخاب بزنید.به این فکر کنید که چرا بیک با اینکه می‌تواند وارد بخش مرفه و لوکس بازار شود این کار را نمی‌کند؟


مثال از حوزه کشورداری:

از بین همه کشورهای دنیا شما نمی‌توانید با همه یکسان برخورد کنید اگر بگویید که همه کشورها مهم هستند یعنی هیچکدام از کشورها مهم نیست. چه باید کرد؟ باید بر اساس اهداف تجاری-اقتصادی و ملاحظات سیاسی-فرهنگی معیارهایی را تعیین کرد. مثلا بدیهی است که رابطه ما با عمان (به عنوان یکی از معدود کشورهای عربی دارای رابطه همیشگی خوب) نمی‌تواند برابر رابطه ما با بحرین باشد. یا مثلا حساب دو کشور هندوستان و چین که با هم یک سوم جمعیت دنیا را دارند با بلژیک که به اندازه تهران جمعیت دارد نمی‌تواند برابر باشد. البته دقت کنید که برای جواب به این سوال فقط نباید به جمعیت نگاه کرد بلکه معیارهای مختلف را باید مدنظر قرار داد و در نهایت کشورهایی که بیشترین تناسب با آن معیارها را دارند انتخاب کرد.


تجویز راهبردی:

باید دست به انتخاب‌های دردناک بزنیم. انتخاب دردناک نشانه این است که یک تصمیم واقعی گرفته‌ایم وگرنه این که بخواهیم در همه‌چیز عالی باشیم یک رویای بیهوده بیش نیست. به جای آن که در دام کلی‌گویی و جامعیت (همه گزینه‌ها باهم) بیفتیم بهترین روش این است که گزینه‌های مانعه‌الجمع را شناسایی کنید، ارزش‌ها و اهداف خود را به معیار تبدیل کنید، گزینه‌ای را انتخاب کنید که بیشترین امتیاز را می‌آورد و به خاطر بسپاریم هیچ گزینه‌ای نیست که در همه معیارها بالاترین امتیاز را داشته باشد. آنان که شبه‌تصمیم می‌گیرند مانند آن است که همزمان بخواهند دو خرگوش را دنبال کنند. بر گزینه برتر تمرکز کنید و گزینه‌های دیگر را کنار بگذارید حتی اگر دردناک باشد.

@DevelopmentSc
✔️ کانال «مدرسه توسعه»

«ونیز» پر از توریست‌هایی است که به کبوترهای ایتالیایی غذا می‌دهند، ولی به کبوترهای شهر خودشان، محل نمی‌گذارند!

از کتاب «جزء از کل»
اثر «استیو تولتز»

@DevelopmentSc
✔️ کانال «مدرسه توسعه»

من زندگی می‌کنم!

#مصطفی_ملکیان

بعد از اينكه بودا از آيين هندو منشعب شد و دين جديد بنا نهاد، بزرگان آيين هندو و مرتاضان هندو نزد او آمدند.

يكی گفت من بر آب راه می‌روم و ديگری گفت من طی‌الارض می‌كنم و ديگری گفت فلان و بهمان و بعد رو كردند به بودا و گفتند تو چه می‌توانی بكنی؟

بودا گفت: «من كاری می‌توانم بكنم كه هيچ كدام از شما نمی‌توانيد بكنيد و آن اينكه وقتی غذا می‌خورم فقط غذا می‌خورم، وقتی استراحت می‌كنم فقط استراحت می‌كنم و وقتی سخن می‌گويم فقط سخن می‌گويم.»

@mostafamalekian
@DevelopmentSc
✔️ کانال «مدرسه توسعه»