آهای آیندگان!

#برتولت_برشت

آهای آیندگان!
شما که از دل توفانی بیرون می‌جهید
که ما را بلعیده است.
وقتی از ضعف‌های ما حرف می‌زنید
یادتان باشد
از زمانه سخت ما هم چیزی بگویید.
به یاد آورید که ما بیش از کفش‌هامان کشور عوض کردیم.
و نومیدانه میدان‌های جنگ را پشت سر گذاشتیم،
آنجا که ستم بود و اعتراضی نبود.
این را خوب می‌دانیم:
حتی نفرت از حقارت نیز
آدم را سنگدل می‌کند.
حتی خشم بر نابرابری هم
صدا را خشن می‌کند.
آخ، ما که خواستیم زمین را برای مهربانی مهیا کنیم
خود نتوانستیم مهربان باشیم.
اما شما وقتی به روزی رسیدید
که انسان یاور انسان بود
درباره ما
با رأفت داوری کنید!

#شعر
#انسانیت

@DevelopmentSc
✔️ کانال «مدرسه توسعه»

زنده باد کاتالونیا

کوبیدن بر طبل جنگ، تمامِ نفرت‌پراکنی‌ها، جیغ‌ودادها و دروغ‌ها دربارۀ اهمیت جنگ، از طرف کسانی صادر می‌شوند که خودشان بیرون از میدانِ جنگ خواهند ماند. (صفحه ۴۱)

#کتاب
#جورج_ارول

@AmirTafreshi
@DevelopmentSc
✔️ کانال «مدرسه توسعه»

چرا کارکنان خوب استعفا می‌دهند و کارکنان بد ترفیع می‌گیرند؟

#لیز_رایان

کسانی که دچار ترس هستند معمولا دور و بر خود را با آدم‌های مثل خودشان پر می‌کنند. البته منطق اقتصادی ایجاب می‌کند که نه‌تنها برای جایگاه‌های مدیریتی، بلکه برای همه جایگاه‌ها، شایسته‌ترین گزینه را انتخاب کنید. اما گاهی سازمان‌ها خلاف این منطق عمل می‌کنند.

بزرگ‌ترین ترس مدیران ترسو چیست؟ آنها از اینکه کسب‌وکارشان شکست بخورد نمی‌ترسند چون به راحتی می‌توانند شکست را توجیه کنند یا بهانه‌تراشی کنند. می‌توانند بگویند: «تقصیر هیات مدیره بود یا سقوط ارزش سهام باعث شکستمان شد.» هر بهانه‌ای می‌توانند بیاورند. اما آنها یک ترس بزرگ‌تر دارند. بزرگ‌ترین ترس آنها این است که از طرف یکی از کارکنانشان به چالش کشیده شوند یا دستشان جلوی کارکنان رو شود. حس خودخواهی در آنها غالب است.

در سازمان‌های مبتنی بر ترس، کارکنان بی‌کفایت به جایگاه‌های مهم راه پیدا می‌کنند چون این افراد نمی‌توانند مدیر را به چالش بکشند، پس تهدید محسوب نمی‌شوند. در یک محیط کاری مسموم، بهترین کاری که می‌توانی انجام دهی این است که تهدید به حساب نیایی. انگار این یکی از مهم‌ترین شرایط استخدام است.

اگر به محیط‌های مبتنی بر ترس دقت کنی، می‌بینی که اعضای ارشد، ظاهرا به موفقیت کسب‌وکار اهمیت می‌دهند چون دائما درباره‌اش حرف می‌زنند اما در عمل، تنها چیزی که برایشان مهم است، حفظ جایگاه قدرتشان است. آنها ترجیح می‌دهند کسب‌وکارشان به خاک سیاه بنشیند، اما هرگز به اشتباهات یا نارسایی‌های خود اعتراف نکنند.

در شرکت‌هایی که دارای فرهنگ سالم هستند، افراد درباره مشکلات مذاکره می‌کنند. مدیران می‌دانند که کارکنان هوشمند، قرار نیست همیشه با آنها موافقت کنند. اختلاف نظر یک امر طبیعی است و ممکن است هنگام تصمیم‌گیری‌های مهم مدیریتی، بعضی از کارکنان با آنها مخالفت کنند اما این مدیران، هرگز راه مذاکره را نمی‌بندند. آنها کسی را به خاطر اظهار نظر مخالف، سرزنش نمی‌کنند چون می‌دانند یک مذاکره سالم و سازنده، به نفع سازمان و به ضرر رقیبانشان است.

اما در سازمان‌های ناسالم، هیچ مذاکره‌ای صورت نمی‌گیرد. هیچ اختلاف نظری وجود ندارد. اگر اطاعت نکنید، اخراج می‌شوید و وقتی احساس می‌کنید طاقتتان تمام شده و دیگر نمی‌توانید شرایط نابسامان را تحمل کنید، به ناچار سازمان را ترک می‌کنید.

#گفتگو
#خلاقیت
#مدیریت

@gahname_modir
@DevelopmentSc
✔️ کانال «مدرسه توسعه»

اینجا سوئیس است!

اینجا سوئیس است. کشوری که به روستاهایش می‌نازد. همه‌‌ی زیرساخت‌ها و امکانات رفاهی را با حفظ هویت روستایی فراهم کرده تا با افتخار بگویند: «سوئیس کشوری روستایی است»

ما با روستاهایمان چه کرده‌ایم؟

✔️ سدسازی و غرق کردن طبیعت و هویت روستاها؛

✔️ ایجاد اختلاف بسیار زیاد بین شهر و روستا از لحاظ توسعه؛

✔️ رأی دادن به نماینده‌هایی که در مجلس، روستایمان را به شهر تبدیل می‌کنند؛

@ruralwomenissues
@DevelopmentSc
✔️ کانال «مدرسه توسعه»

من انسانم، اختیارم آرزوست!

#عرفان_نظرآهاری

ماندن پشت هزار و یک در بسته اندوه می‌آورد، بیچارگی می‌آورد، خشم می‌آورد؛ و خشم و اندوه و بیچارگی که به هم بیامیزد جنون می‌آورد.

اختیار را که از آدم  بگیرند یعنی  انسانیتش را از او‌ گرفته‌اند، قیمتی‌ترین دارایی‌اش را و انسانی که انسانیتش از او ستانده شود، دیگر چه فرق می‌کند با خشت و‌ خاک و‌ خاکستر؟

عشق را باید تعارف کرد. معرفت را باید تعارف کرد. دین را هم باید تعارف کرد. یکی بر می‌دارد، یکی هم بر نمی‌دارد.

هر چیز قشنگی که اجباری بشود، زشت می‌شود. بهشتی که کشان‌کشان آدم را به آن ببرند، دیگر جهنم است.

آدم‌ها انسانیت را باید انتخاب کنند. عشق را باید انتخاب کنند. خدا و دین و پیغمبر را باید انتخاب کنند.

هیزم اجبارها روی هم که تلنبار بشود، انبار باروت حسرت  و حرمان است. کبریتِ غضبِ «زندگی‌ام کو»، یک روز این هیزم‌ها را شعله‌ور می‌کند.

ما الان آنجاییم؛ کنار تل هیزم اجبارها، کنار زندگی‌های نزیسته‌ای که دارند دود می‌شوند،
کنار فریاد من انسانم، اختیارم آرزوست.

#حق_انتخاب

@hooreechannel
@DevelopmentSc
✔️ کانال «مدرسه توسعه»

‍ ما کودکان را آزرم‌ نوشیم

#محسن_رنانی🎤

🎧 لطفا فایل صوتی پیوست را بشنوید!

«انجمن مکران برای کودکان» توسط جوانان امیدوار و علاقه‌مند و مسئولیت‌پذیر شهر کوچک سیریک در استان هرمزگان راه‌اندازی شده است.

کسانی که در زمینه‌ی آموزش کودک کار می‌کنند، هرگز کار خود را دست کم نگیرند. آزرم، به معنای لطف، مهربانی و نرمی در گفتار است. ما به کودکان، لطف و مهربانی و نرمی گفتار را نمی‌آموزیم، بلکه با رفتار خود به آنها این توانایی‌ها را می‌نوشانیم. ما کودکان را آزرم نوشیم (مکران).

به جای آنکه اصرار داشته باشیم که کودکان، «انسان‌ کامل» باشند، تلاش کنیم تا آنها «کاملا انسان» باشند.

#کودک
#آموزش

زمان= ۱۴:۲۹
حجم= ۱۱ مگابایت

#آوای_توسعه
@Renani_Mohsen
@DevelopmentSc
✔️ کانال «مدرسه توسعه»

داستان دنیا از نگاه مولانا

باز گردد عاقبت آن در؟ بلی
رخ نماید یار سیمین‌بر؟ بلی...

داستان دنیا کمدی است؛ تراژدی نیست!

#شعر
#مولانا

@DevelopmentSc
✔️ کانال «مدرسه توسعه»

بیایید انقلاب کنیم!

#مجتبی_شکوری

سؤال: چطور یک کِرِم ضدپیری بفروشیم؟
پاسخ: آدم‌ها را نگران ایام پیری کنیم.

سؤال: چطور بیمه بفروشیم؟
پاسخ: آدم‌ها را برای همه‌چیز نگران کنیم.

سؤال: چطور از جراحی زیبایی پول در بیاوریم؟
پاسخ: به آدم‌ها مدام این حس را القا کنیم که صورت و اندامت خوب نیست.

سؤال: چطور اقتصاد سرمایه‌داری را زنده نگه داریم؟
پاسخ: رضایت را از بین ببریم.

ما باید همیشه ناراضی باشیم تا چرخ‌های اقتصاد سرمایه‌داری بچرخند. در زمانه‌ی ما، آرام بودن و راضی بودن به یک اقدام انقلابی تبدیل شده است. اگر ما بتوانیم با وجود همه‌ی نقص‌ها و آسیب‌پذیری‌هایی که داریم، خودمان و دیگران را دوست داشته باشیم، یک کنش انقلابی علیه چرخ‌های خردکننده‌ی نظام سرمایه‌داری انجام داده‌ایم.

#پذیرش

@DevelopmentSc
✔️ کانال «مدرسه توسعه»

دوربین مداربسته

#فردین_علیخواه

هم‌وطن عزیز، کاسب محترم، خیلی خوب است که محل کسب شما به دوربین مداربسته مجهز است. ولی خواهش می‌کنم فیلم پدران، مادران یا جوانانی که به‌شکل پنهانی از مغازه یا فروشگاهتان چیزی برمی‌دارند و در جیب یا کیف یا زیر چادرشان می‌گذارند را در شبکه‌های اجتماعی منتشر نکن!

اگر نمی‌توانی در مقابل وسوسه‌ی انتشار آن مقاومت کنی خواهش می‌کنم چهره‌ی آن‌ها را کاملا محو کن. انتشار چهره‌ی آنان نه‌تنها منصفانه نیست بلکه ظالمانه است. تو با انتشار این فیلم که شاید اولین سرقت آنان از سر ناچاری باشد، آنان را به سنگین‌ترین مجازات محکوم کرده‌ای، قبل از آنکه با دادگاه و قاضی مواجه شوند.

لحظه‌ای را تصور کن که فرزندان آن مادر یا پدر در شبکه‌های اجتماعی فیلم والدین خود را به‌هنگام دزدی در فروشگاه ببینند! تو از این موضوع خوشحال می‌شوی؟

@DevelopmentSc
✔️ کانال «مدرسه توسعه»

استبداد هشتگ‌ها

#احسان_عبدی‌پور

این فشارهای روزنامه‌نگارانه که بر شاعران زمانه آوردیم، چه دستاوردی داشت؟ کاش توده ایران می‌گفت از «ما» بگو، اما دقیقا می‌گویند «مثل ما» بگو، روی شابلون ما کلمه بچین و هشتگ ما را بزن!

استبدادِ هشتگ چرا باید دامان کسی را بگیرد که «کلمه» در دستش رقص شیواتری می‌کند؟

فیلم کامل گفتگو در کانال یوتیوب آزاد

#هشتگ

@azadsocial
@DevelopmentSc
✔️ کانال «مدرسه توسعه»

اجازه بدهید درختان پیر شوند!

تحقیقی که در مجله نیچر منتشر شده است نشان می‌دهد جنگل‌ها با پیر شدن، حجم عظیمی از کربن را ذخیره می‌کنند. از این نظر باید تلاش کنیم تا جنگل‌ها اجازه‌ی پیر شدن پیدا کنند.

بر اساس این مطالعه، با تحقق این موضوع به مقابله با پیامدهای تغییر اقلیم کمک بزرگی می‌کنیم.

با اجازه دادن به درختان موجود روی کره زمین برای پیرشدن، می‌توان ۲۲۶ گیگا تن کربن جذب کرد که معادل ۵۰ برابر مقدار گازهای گلخانه‌ای تولید شده در آمریکا در سال ۲۰۲۲ است.

نکته جالب توجه این است که کاشت درختان تازه برای بهبود این شرایط کمک چندانی نمی‌کند.

تنوع زیستی ایران

#محیط_زیست

@Iranbio_ir
@DevelopmentSc
✔️ کانال «مدرسه توسعه»

صندلی‌های تایتانیک

#ایمان_فانی🎤

🎧 لطفا فایل صوتی پیوست را بشنوید!

چرا لازم است تا آخرین لحظه، صندلی‌ها را بر عرشه‌ی تایتانیک مرتب کنیم؟

امیدهای بلندپروازانه‌مان در زندگی بر باد رفته است. الان دیگر می‌دانیم که شغلمان چندان شکوفا نخواهد شد. روابطمان همواره با چالش روبرو خواهد بود. دوره زیبایی‌مان دیگر گذشته است. جسممان از این‌جا به بعد شکار امراض تحقیرآمیز است. جامعه خودش را درست نمی‌کند. پیشرفت‌های سیاسی جدی خیلی نامحتمل است. این کشتی غرق خواهد شد!

ما درگیر یک فاجعه‌ایم ولی بعضی راه‌های سپری کردن زمان، از بقیه بهترند. در این شرایط، فکر کردن و تلاش کردن برای نظم و ترتیب دادن به صندلی‌های کشتی در حال غرق شدن، احمقانه نیست. بلکه قدم منطقی ارزشمندی است و شاید فراخوانی برتر از این وجود ندارد.

|مدرسه زندگی فارسی|

#پذیرش

زمان= ۶:۰۵
حجم= ۶ مگابایت

#آوای_توسعه

@JameahiBehtarBesazim
@DevelopmentSc
✔️ کانال «مدرسه توسعه»

رابطه‌ی ما با اشیاء

#محمد_فاضلی

ماهیت ما بیشتر از آنچه فکر می‌کنیم با اشیاء اطراف خود و چیدمان آنها تعریف می‌شود. «من با اینترنت»، تعریفی متفاوت با «من بدون اینترنت» دارد. «من با گوشی»، ماهیت متفاوتی با «من بدون گوشی» دارد.

ما به لحاظ جامعه‌شناختی فقط شبکه‌ای از انسان‌ها نیستیم، بلکه شبکه‌ای ازانسان و اشیاء هستیم. ما به بازسازی نظم احتیاج‌ داریم تا دسترسی به شبکه اشیاء برایمان تسهیل شود. این نظم از عوامل مهم شادکامی انسان امروز است.

چراغ راهنمایی که روی ثانیه سه قفل می‌شود، زباله‌ای که از کف خیابان جمع نمی‌شود و جاده‌ای که تعمیر نمی‌شود، آشفتگی و بی‌نظمی اشیاء اطراف ماست که ما را ناشادکام می‌کنند.

#نظم

@joreah_journal
@DevelopmentSc
✔️ کانال «مدرسه توسعه»

‍ فضای مجازی، چقدر مجازی است؟

#محمدباقر_بهاردار

📷 لطفاً تصویر پیوست را ببینید!

حدود سی سال پیش، زمانی که ارتباطات مجازی خیلی جدید و در عین حال مقدماتی بود، یک تصویر کارتونی توی یک روزنامه در خارج از کشور دیدم که گربه‌ای پشت کامپیوتر نشسته و سگی پشت سر او بود. گربه می‌گفت: «خوبیش به اینه که طرف مقابل نمیدونه ما سگ و گربه هستیم!» این گفته در ذهن من ماند و می‌بینم که تا به امروز هم در مورد فضای مجازی صادق است.

نام فضای مجازی را اولین بار ویلیام گیبسون (نویسنده‌ی علمی-تخیلی) نزدیک به چهل سال پیش با همان مفهوم «غیرواقعی» به کار برد. قبل از آن، این نام در تصاویر درس فیزیک مورد استفاده داشت.

اگرچه این فضا با نفوذ در زندگی مردم، کم و بیش واقعی‌تر می‌شود، ولی ویژگی مجازی خود را در بسیاری اوقات حفظ کرده و حتی واقعی جلوه دادن غیرواقعی‌ها بسیار تقویت شده است. کسی که در حال تحمل درد شدیدی است، با فرستادن صورتک خنده، می‌تواند شادی خود را القا کند و یا زمانی که مطلبی را در دل تمسخر می‌کند با صورتک چشمان گریان، حس همدردی را به خود جلب کند. بگذریم از پیشرفت‌های جدید فریب چشم و ذهن، چون هولوگرام.

امروزه با محدود شدن ارتباط‌های فیزیکی و حتی تلفنی، فهم حس واقعی طرف مقابل بسیار مشکل‌تر شده، و محدود شده‌ایم به نوشته‌ها، تصاویر ثابت، و کلیپ‌ها که برای یکدیگر می‌فرستیم. ظاهرا تفکر و حال خود را با دیگران در میان می‌گذاریم و چه بسا که همین پیام‌ها باعث سوء برداشت گیرنده، القاء شخصیت غیرواقعی فرستنده و ایجاد اختلاف در روابط می‌شود.

حتما همه‌ی ما این تجربه را داشته‌ایم که پیامی را به حالت طنز و با حال خوب نوشته‌ایم و طرف مقابل، پیام ما را به طعنه و با لحنی عصبانی دریافت کرده است (یا برعکس). ما مقصر این بدفهمی‌ها نیستیم. این‌ها محدودیت فضای مجازی است که از قضا به هدف بهبود روابط، ساخته شد!

چه باید کرد؟ به نظر من اگر شخص را از قبل می‌شناسیم، تا حد امکان شناخت قبلی خود را در هضم نوشته به کار ببریم و یادمان باشد که افراد در زمان‌های متفاوت، ممکن است با احساس متفاوت بنویسند و نوشته، نمایانگر همه‌ی شخصیت او نیست. و اگر نمی‌شناسیم او را، بیاد بیاوریم گفته‌ی آن گربه را که در آغاز نوشتم.

#فضای_مجازی

@DevelopmentSc
✔️ کانال «مدرسه توسعه»

زندگی یا انسان؟

#آلن_دوباتن

همه، «یک زندگی بهتر داشتن» را می‌خواهند. تعداد بسیار کمی از ما به دنبال «یک انسان بهتر بودن» هستیم.

#انسانیت
#نقل_قول

@DevelopmentSc
✔️ کانال «مدرسه توسعه»