برای فرزندان خود، باغبان باشیم یا نجار؟

#مجتبی_شکوری
#سروش_صحت

#تربیت
#کودک
#آوای_توسعه

زمان= ۸:۳۰
حجم= ۳ مگابایت

@DevelopmentSc

اهمیت شکست

قدر شکست‌هایمان را بدانیم...

#مارک_زاکربرگ

#شکست
#موفقیت

@DevelopmentSc

سخاوت کن که سرهای بخیلان
نمی‌زیبد مگر در پای پیلان

#عطار

#سخاوت
#مهربانی
#نسل_پشتیبان
#از_طبیعت_بیاموزیم

@DevelopmentSc

امید در بن‌بست

گاهی بعضی از ما انسان‌ها بنا به دلایلی کاملا موجه مانند شرایط بسیار دشوار، مشکلات متعدد، محیط نامساعد، عدم همکاری اطرافیان و ... به بن‌بست می‌رسیم.

در این بن‌بست به ناچار تصمیم می‌گیریم که هیچ کاری نکنیم. چون در این وضعیت تودرتو، هر کاری خودش به یک گره دیگر تبدیل می‌شود.

هیچ کاری نکردن شاید برای مدتی، راهکار خوبی باشد، اما نباید همین مسئله خود تبدیل به یک رویه‌ی بلندمدت شود.

ما تا زنده هستیم، کارهایی هرچند کوچک می‌توانیم انجام دهیم. کافی است که استانداردهای کمال‌گرایانه را کنار بگذاریم و به آنچه هم‌اکنون برایمان ممکن است بپردازیم (هرچند کاری کوچک) و به گام‌های بزرگ‌تر، امیدوار بمانیم.

#امید
#آینده
#تلاش

@DevelopmentSc

🟢 یک درس‌آموخته‌ از کسی که ادعای درس‌پس‌دادن ندارد! 🟢

#محمد_درویش

1️⃣ برای اینکه از ازدحام در شعبه‌های بانک بکاهیم، لازم نیست بر تعداد شعبه‌ها بیافزاییم! بل کافیه تا بستری فراهم کنیم تا از دلیل حضور فیزیکی مشتریان در باجه‌ها کاسته شود.

2️⃣ برای اینکه ترافیک را کاهش دهیم، لازم نیست بر تعداد بزرگ‌راه‌ها و تونل‌ها بیافزاییم! کافی است تنها انتخاب شهروندان، خودرو شخصی نباشد.

3️⃣ برای اینکه مُبلغ مذهب خویش باشیم، لازم نیست فراگیری آداب دینی را اجباری کنیم! کافی است آدم روادار، صادق، مهربان و همراهی باشیم.

4️⃣ برای آنکه یار را در تور عشق اندازی، خودت را تحمیل نکن و شتابان به سویش نزدیک نشو! بستری فراهم کن تا بسویت بیاید.

5️⃣ ممکن است همیشه آسان‌ترین راه، بهترین راه نباشد؛ گاه به جای پریدن در آب و نجات در آب افتادگان، بهتر است بستری فراهم کنیم تا آدم‌ها در آب نیفتند!

6️⃣ استاد عبدالحسین وهابزاده، بنیانگذار مدارس طبیعت در ایران همواره می‌گفت: بعد از بیست سال تدریس و حضور در دانشگاه، دریافتم اگر فقط رفتار کودکان را تماشا کنم، بیشتر می‌آموزم!

#درس_آموخته‌های_کودکان

@darvishnameh
@DevelopmentSc

با کودکان درباره رفتار با غریبه‌ها حرف بزنیم

#کودک
#غریبه
#آموزش
#پدر_مادر

@DevelopmentSc

خوبِ شخصی، بدِ اجتماعی

#احسان_معصومی

هرچیزی که در سطح شخصی خوب باشد، لزوماً در سطح اجتماعی خوب نیست.

اگر در خانه خود، «سیگار کشیدن» را ممنوع کنید خیلی خوب است، اما یک کشور نمی‌تواند و نباید «سیگار کشیدن» را ممنوع کند. حوزه شخصی با حوزه اجتماعی فرق دارد.

برای هر کدام از ما «قناعت» یک ویژگی بسیار خوب است، اما نمی‌توان آن را برای یک جامعه توصیه کرد. زیرا آنگاه با جامعه‌ای مواجه خواهیم شد که انگیزه‌ای برای تولید ندارد.

یک شخص ممکن است بسیار ریسک‌پذیر باشد و همین ویژگی عامل موفقیتش محسوب شود، اما ریسک‌پذیری بالا در سطح یک جامعه ممکن است به بی‌ثباتی تبدیل شود.

ماجرای باورها و اعتقادات مذهبی و سنتی نیز همین است. مذهب ممکن است به زندگی هر شخص معنا بدهد. سنت می‌تواند برای یک خانواده کارکرد داشته باشد. اما همین‌ها ممکن است در زندگی شخص و خانواده‌ی دیگری بی‌معنا و بی‌کارکرد باشند. بنابراین، نمی‌توان از جامعه انتظار اعتقاد مشترک را داشت.

هر کسی این اختیار را دارد که بر مبنای سنت و باورهای خود، مثلاً با کسی ازدواج کند که فردی مؤمن باشد. اما نمی‌توان این نسخه را برای یک جامعه تجویز کرد.

منبع الهام‌بخش برای اداره‌ی زندگی یک شخص ممکن است ایمان باشد، اما نمی‌توان یک جامعه را صرفاّ بر مبنای ایمان اداره کرد و به توسعه دست یافت. اساس اداره جامعه‌ای که در فرآیند توسعه حرکت می‌کند، کارآمدی است.

توسعه‌ی یک جامعه بر مبنای قواعد به‌روز، روشن، علمی و جامعه‌شناسانه پیش می‌رود؛ آن هم زمانی که این قواعد، مورد توافق همه باشد.

اگر به دنبال توسعه هستیم، باید توان تشخیص و تفکیک حوزه‌های شخصی و اجتماعی را داشته باشیم.

#سنت
#مدرنیته
#فردیت
#جامعه

@DevelopmentSc

ضرورت احراز رأی اکثریت در بارهٔ حجاب

اینکه هر موضوعی بخصوص موضوعات تخصصی را در جوامعی مثل جامعهٔ ما نمی‌توان به رفراندوم گذاشت، حرف نادرستی نیست، اما برای فیصله‌دادن به برخی اختلافات اجتماعی در سطح ملی، بعضاً راهی جز مراجعه مستقیم به رأی عموم وجود ندارد.

یکی از مسائلی که در جامعهٔ ما تفرقه‌برانگیز شده است، موضوع اختیاری یا اجباری بودن حجاب بانوان است.

در بین سران حکومت یک عده بر این باورند که چون از نگاه فقیهان حجاب واجب شرعی است، پس باید از هر طریقی که شده از جمله از راه اعمال زور و مجازات، تک تک زنان کشور را مجبور به رعایت آن کرد حتی اگر این مسئله انسجام جامعه را از هم بگسلد و موجبات بی‌ثباتی سیاسی و اجتماعی فراگیر شود.

در مواجهه با صاحبان چنین طرزفکری طبعاً نمی‌توان از رفراندوم سخن گفت چرا که آنان با بی‌پروایی، اصولاً ارزشی برای رأی مردم و جلب رضایت آنان قائل نیستند و زور و قدرت فیزیکی را مبنای مشروعیت می‌دانند.

در مقابل اینها اما مسئولانی هم یافت می‌شوند که الزام بانوان به پوشش شرعی را نه صرفاً بنا به وجه متشرعانهٔ آن، بلکه به دلیل وجود قانونی در کشور در این باره ضروری می‌شمرند.
با این طیف از مسئولان قاعدتاً می‌توان بر مبنای فلسفهٔ فیصله‌بخش رفراندوم احتجاج کرد.

همه‌ می‌دانیم که مشروعیت هر قانونی به رأی و نظر اکثریت مردم یک جامعه است و رأی و نظر اکثریت جامعه هم امر ثابت و لایتغیری نیست و به مرور زمان تغییر می‌کند.

در حال حاضر، افراد بسیاری معتقدند که اکثریت ایرانی‌ها مدافع اختیاری شدن حجاب هستند. از سوی دیگر، مسئولان حکومتی اصرار دارند که اکثریت مردم همچنان از اجباری بودن حجاب بانوان حمایت می‌کنند.

راه پایان دادن به این اختلاف که جامعه را به سمت تفرقه و دوپارگی می‌کشاند، چیست؟ یکی از راه‌‌ها نظرسنجی علمی است، اما متأسفانه شیرازهٔ اعتماد در کشور ما چنان از هم گسیخته، که هیچ کدام از طرف‌های یک منازعهٔ سیاسی یا اجتماعی حاضر به پذیرش نتایج نظرسنجی‌های مغایر علائق خود نیستند.

بنابراین، فقط راه رفراندوم برای حل نهایی این اختلاف قابل تصور است.

اگر در یک رفراندوم عادلانه و آزاد اکثریت قاطعی از مردم ایران به لزوم اجباری بودن حجاب رأی دهند، در آن صورت مدافعان حجاب اختیاری باید بپذیرند که در این جامعه در اقلیتند و لاجرم باید برخی موازین را حداقل در دوایر دولتی رعایت کنند، اما اگر اکثریت قاطعی از مردم نظرشان بر اختیاری بودن حجاب بود، در آن صورت حکومت باید به آن تمکین کند و دست از سر روسری بانوان بردارد.

نادیده گرفتن این احتجاج قهراً معنایی جز روگردانی از مردم و توسل فزاینده به زور ندارد.

#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad
@DevelopmentSc