This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
مهاجرت به زبان ساده
#محمد_فاضلی
اگر ظرف و مظروف با هم بزرگ نشوند، مظروف، ظرف را ترک خواهد کرد. وقتی سه لیتر آب را در ظرفی با گنجایش دو لیتر بریزیم، یک لیتر سرریز میشود.
#مهاجرت
@DevelopmentSc
✔️ کانال «مدرسه توسعه»
#محمد_فاضلی
اگر ظرف و مظروف با هم بزرگ نشوند، مظروف، ظرف را ترک خواهد کرد. وقتی سه لیتر آب را در ظرفی با گنجایش دو لیتر بریزیم، یک لیتر سرریز میشود.
#مهاجرت
@DevelopmentSc
✔️ کانال «مدرسه توسعه»
👍47❤6💔4👏3😭1
سندرم «عطش مجازات»
در حال رانندگی هستید. ماشین کناری به اشتباه انحراف به چپ می کند و شما را در موقعیت خطرناکی قرار می‌دهد. در چنین موقعیتی کار درست این است که شما بهترین تصمیم را در کمترین زمان بگیرید و به بهترین شکل ممکن این اتفاق را مدیریت کنید. اما معمولا چه اتفاقی می‌افتد؟
شما قبل از اینکه حادثه را به خوبی پشت سر گذاشته باشید، یعنی حین دست و پنجه زدن برای حل مشکل، با عصبانیت شروع به بوق زدن های ممتد و فریاد کشیدن بر سر راننده خاطی می‌کنید. بدون شک مهمترین کار در آن زمان این است که کسی آسیب و صدمه ای نبیند، ولی حس نیاز به تنبیه طرف مقابل به ما اجازه منطقی فکر کردن نمی‌دهد. در این گونه موارد تمام فکر و ذکر ما این است که اشتباه طرف مقابل را با شدیدترین درجه ممکن و در کمترین زمان مجازات کنیم؛ حتی اگر به قیمت سلامتی خود ما تمام شود.
مادری، فرزند کوچک خودش را به پارک برده است. در حین پیاده روی کودک به زمین می‌خورد و گریه می‌کند. مادر بدون در نظر گرفتن این نکته که طبیعت کودک در این سن و سال زمین خوردن و گریه کردن است، برای اینکه حس نیاز به مجازات خودش را ارضا کند، بلافاصله بدون هیچ تحلیلی شروع به فریاد زدن بر سر طفل کوچک می‌کند.
در حال گفتگو با کارمندتان هستید. او در حال توضیح دلیل کاهش عملکرد کاری‌اش می‌باشد. با توجه به اینکه شما میل شدید و فوری به تنبیه این کارمند دارید، در همان دقایق اولیه گفتگو به جمع‌بندی و نتیجه مورد نظر خودتان رسیده‌اید و سایر توضیحات آن کارمند فایده‌ای برای او نخواهد داشت، چون شما از آن به بعد توجهی به دلایل شاید منطقی وی نخواهید کرد.
این مثال‌ها و مثال‌های بسیار زیاد دیگری که می‌توان مطرح نمود، بیانگر این است که خیلی از ما انسان‌ها در برابر اشتباهات افراد دیگر احساس نیاز شدید و فوری برای مجازات آنها داریم که به آن "سندرم عطش مجازات" گفته میشود.
بسیاری از روانشناسان معتقدند در کنار پاداش، بایستی از ابزار تنبیه نیز در زمان مناسب استفاده نمود. بهترین زمان تنبیه نیز فاصله کمی بعد از انجام کار اشتباه عنوان شده است تا تاثیر بیشتری در جلوگیری از بروز آن اشتباه در آینده داشته باشد. مفهوم عطش مجازات اما بسیار متفاوت است. در عطش مجازات ما به دنبال اصلاح رفتار فرد مقابل نیستیم، بلکه به دنبال ارضای حس نیاز خودمان به تنبیه و مجازات طرف مقابل هستیم.
#تصمیم‌گیری
@zistboommedia
@DevelopmentSc
✔️ کانال «مدرسه توسعه»
در حال رانندگی هستید. ماشین کناری به اشتباه انحراف به چپ می کند و شما را در موقعیت خطرناکی قرار می‌دهد. در چنین موقعیتی کار درست این است که شما بهترین تصمیم را در کمترین زمان بگیرید و به بهترین شکل ممکن این اتفاق را مدیریت کنید. اما معمولا چه اتفاقی می‌افتد؟
شما قبل از اینکه حادثه را به خوبی پشت سر گذاشته باشید، یعنی حین دست و پنجه زدن برای حل مشکل، با عصبانیت شروع به بوق زدن های ممتد و فریاد کشیدن بر سر راننده خاطی می‌کنید. بدون شک مهمترین کار در آن زمان این است که کسی آسیب و صدمه ای نبیند، ولی حس نیاز به تنبیه طرف مقابل به ما اجازه منطقی فکر کردن نمی‌دهد. در این گونه موارد تمام فکر و ذکر ما این است که اشتباه طرف مقابل را با شدیدترین درجه ممکن و در کمترین زمان مجازات کنیم؛ حتی اگر به قیمت سلامتی خود ما تمام شود.
مادری، فرزند کوچک خودش را به پارک برده است. در حین پیاده روی کودک به زمین می‌خورد و گریه می‌کند. مادر بدون در نظر گرفتن این نکته که طبیعت کودک در این سن و سال زمین خوردن و گریه کردن است، برای اینکه حس نیاز به مجازات خودش را ارضا کند، بلافاصله بدون هیچ تحلیلی شروع به فریاد زدن بر سر طفل کوچک می‌کند.
در حال گفتگو با کارمندتان هستید. او در حال توضیح دلیل کاهش عملکرد کاری‌اش می‌باشد. با توجه به اینکه شما میل شدید و فوری به تنبیه این کارمند دارید، در همان دقایق اولیه گفتگو به جمع‌بندی و نتیجه مورد نظر خودتان رسیده‌اید و سایر توضیحات آن کارمند فایده‌ای برای او نخواهد داشت، چون شما از آن به بعد توجهی به دلایل شاید منطقی وی نخواهید کرد.
این مثال‌ها و مثال‌های بسیار زیاد دیگری که می‌توان مطرح نمود، بیانگر این است که خیلی از ما انسان‌ها در برابر اشتباهات افراد دیگر احساس نیاز شدید و فوری برای مجازات آنها داریم که به آن "سندرم عطش مجازات" گفته میشود.
بسیاری از روانشناسان معتقدند در کنار پاداش، بایستی از ابزار تنبیه نیز در زمان مناسب استفاده نمود. بهترین زمان تنبیه نیز فاصله کمی بعد از انجام کار اشتباه عنوان شده است تا تاثیر بیشتری در جلوگیری از بروز آن اشتباه در آینده داشته باشد. مفهوم عطش مجازات اما بسیار متفاوت است. در عطش مجازات ما به دنبال اصلاح رفتار فرد مقابل نیستیم، بلکه به دنبال ارضای حس نیاز خودمان به تنبیه و مجازات طرف مقابل هستیم.
#تصمیم‌گیری
@zistboommedia
@DevelopmentSc
✔️ کانال «مدرسه توسعه»
👍59🤔6❤5😁1
انسان در جستجوی معنا
موقعیت هیچ دو انسانی در جهان، شبیه به هم نیست. پس هیچکس نمی‌تواند معنای زندگی را برای دیگری پیدا کند. هر انسان، باید معنای زندگی‌اش را خود پیدا کند و مسئولیت آن را نیز بپذیرد. اگر موفق شود، با وجود همه‌ی چالش‌ها و تهدیدها، به زندگی خویش ادامه خواهد داد.
کسی که به «چرایی» برای زندگی کردن دست پیدا کند با هر «چگونه‌ای» خواهد ساخت.
از کتاب «انسان در جستجوی معنا»، اثر «ویکتور فرانکل» که شاید یکی از بهترین و مناسب‌ترین کتاب‌ها برای کسانی باشد که از بی‌معنایی زندگی در رنج هستند.
#معنای_زندگی
#ویکتور_فرانکل
@DevelopmentSc
✔️ کانال «مدرسه توسعه»
موقعیت هیچ دو انسانی در جهان، شبیه به هم نیست. پس هیچکس نمی‌تواند معنای زندگی را برای دیگری پیدا کند. هر انسان، باید معنای زندگی‌اش را خود پیدا کند و مسئولیت آن را نیز بپذیرد. اگر موفق شود، با وجود همه‌ی چالش‌ها و تهدیدها، به زندگی خویش ادامه خواهد داد.
کسی که به «چرایی» برای زندگی کردن دست پیدا کند با هر «چگونه‌ای» خواهد ساخت.
از کتاب «انسان در جستجوی معنا»، اثر «ویکتور فرانکل» که شاید یکی از بهترین و مناسب‌ترین کتاب‌ها برای کسانی باشد که از بی‌معنایی زندگی در رنج هستند.
#معنای_زندگی
#ویکتور_فرانکل
@DevelopmentSc
✔️ کانال «مدرسه توسعه»
👍41❤6
قوانین هستی
#مصطفی_ملکیان
شش مورد از قوانین هستی (مراقب باشیم خلاف قوانین هستی چیزی طلب نکنیم!):
✔️ نمی‌توان همه مطلوب‌های اجتماعی فردی (علم، شهرت، ثروت، قدرت، منزلت) را با هم داشت. پیامد بهره‌مندی از یک یا دو مطلوب اجتماعی فردی، از دست دادن سایر مطلوبیت‌های اجتماعی فردی است.
✔️ تنوع و رنگارنگی جهان را بپذیرید. انتظار یکسان‌سازی نداشته باشید. هرگز نخواهید همگان مثل شما اندیشه، احساس و رفتار کنند.
✔️ هرگز نمی‌توان انتظارات همگان را برآورده کرد. نباید انتظار داشته باشید انتظارات همه‌ی مردم را برآورده کنید. چون در هر صورت عده‌ای، از شما ناراضی خواهند بود. یا بر اساس صرافت طبع (رضایت درونی) خود رفتار کنید و خودتان را قربانی دیگران نکنید و یا بر اساس انتظارات «دیگرانِ مهمتر خودتان» یعنی از بین مردم، گروهی را گزینش کنید (توصیه، عمل بر اساس صرافت طبع است).
✔️ انسان نمی‌تواند بدون خطا زندگی کند. چون بدون خطا زندگی کردن نیاز به شناخت و علم کامل دارد و ما آن را نداریم. لذا هیچوقت زندگی معصومانه را طلب نکنید.
✔️ تغییر ناگهانی که پایدار باشد، محال است. انتظار تغییر ناگهانی پایدار از خود و دیگران نداشته باشید. چون امکان ندارد. تغییر باید تدریجی باشد تا پایدار باشد.
✔️ هر فعلی، آثار و نتایج ناخواسته‌ای دارد که نه به جنبه‌های مثبت آن باید مغرور شد و توقع تقدیر و پاداش داشت و نه باید از جنبه‌های منفی آن مغموم شد و خود را سزاوار سرزنش و مجازات دانست.
#واقع‌بینی
@mostafamalekian
@DevelopmentSc
✔️ کانال «مدرسه توسعه»
#مصطفی_ملکیان
شش مورد از قوانین هستی (مراقب باشیم خلاف قوانین هستی چیزی طلب نکنیم!):
✔️ نمی‌توان همه مطلوب‌های اجتماعی فردی (علم، شهرت، ثروت، قدرت، منزلت) را با هم داشت. پیامد بهره‌مندی از یک یا دو مطلوب اجتماعی فردی، از دست دادن سایر مطلوبیت‌های اجتماعی فردی است.
✔️ تنوع و رنگارنگی جهان را بپذیرید. انتظار یکسان‌سازی نداشته باشید. هرگز نخواهید همگان مثل شما اندیشه، احساس و رفتار کنند.
✔️ هرگز نمی‌توان انتظارات همگان را برآورده کرد. نباید انتظار داشته باشید انتظارات همه‌ی مردم را برآورده کنید. چون در هر صورت عده‌ای، از شما ناراضی خواهند بود. یا بر اساس صرافت طبع (رضایت درونی) خود رفتار کنید و خودتان را قربانی دیگران نکنید و یا بر اساس انتظارات «دیگرانِ مهمتر خودتان» یعنی از بین مردم، گروهی را گزینش کنید (توصیه، عمل بر اساس صرافت طبع است).
✔️ انسان نمی‌تواند بدون خطا زندگی کند. چون بدون خطا زندگی کردن نیاز به شناخت و علم کامل دارد و ما آن را نداریم. لذا هیچوقت زندگی معصومانه را طلب نکنید.
✔️ تغییر ناگهانی که پایدار باشد، محال است. انتظار تغییر ناگهانی پایدار از خود و دیگران نداشته باشید. چون امکان ندارد. تغییر باید تدریجی باشد تا پایدار باشد.
✔️ هر فعلی، آثار و نتایج ناخواسته‌ای دارد که نه به جنبه‌های مثبت آن باید مغرور شد و توقع تقدیر و پاداش داشت و نه باید از جنبه‌های منفی آن مغموم شد و خود را سزاوار سرزنش و مجازات دانست.
#واقع‌بینی
@mostafamalekian
@DevelopmentSc
✔️ کانال «مدرسه توسعه»
👍31👏14❤2
لطفا همراهمان شوید!
🎥 لطفا ویدئوی پیوست را ببینید!
مطابق قانون فرزندان ما وارث ما نیستند.
امروز برای اصلاح این نابرابری تلاش میکنیم.
ما والدین فرزندپذیریم!
خانواده‌ای که نه با خون و ژن، که با دیداری عاشقانه و پذیرفتن کودکی که در این دنیا نفس می‌کشد پدید آمده است. نامش فرزندخواندگی‌ست اما ما می‌خوانیم «فرزند» نه بیشتر و نه کمتر!
کودکان ما قهرمانان کوچک ما هستند که در برابر ناملایمات ایستاده‌اند و با عشق قدم به قلبمان گذاشته‌اند. ما مانند دیگر والدین، آرزوها و نگرانی‌های فرزندانمان را با خود حمل میکنیم اما چیزهای دیگری هم هست...
فرزندان ما در قانون ارثیه سهمی ندارند! کودکانی که با جان و دل و عشق پرورانده می‌شوند اما پس از مرگِ والدین، تلخیِ نداشتن رابطه‌ی خونی سر باز می‌کند. چرا که دورترین وراث، حق بیشتری پیدا می‌کنند تا عزیزان جان ما!
سازمان بهزیستی سال‌ها در تلاش بوده به نفع فرزندخوانده راه‌حل‌هایی برای این مشکل پیدا کند، اما ما چه می‌خواهیم؟ سهم فرزندانمان از میراثمان! مانند تمام خانواده‌ها.
ما خواهان اصلاح قانون و خواهان به رسمیت شناخته شدن این رابطه‌ی عاشقانه‌ی والد فرزندی هستیم.
با امضای این کارزار ما را در این مهم یاری کنید و صدایمان باشید:
https://www.karzar.net/81030
#فرزندخواندگی
@farzandkhandeh
@DevelopmentSc
✔️ کانال «مدرسه توسعه»
🎥 لطفا ویدئوی پیوست را ببینید!
مطابق قانون فرزندان ما وارث ما نیستند.
امروز برای اصلاح این نابرابری تلاش میکنیم.
ما والدین فرزندپذیریم!
خانواده‌ای که نه با خون و ژن، که با دیداری عاشقانه و پذیرفتن کودکی که در این دنیا نفس می‌کشد پدید آمده است. نامش فرزندخواندگی‌ست اما ما می‌خوانیم «فرزند» نه بیشتر و نه کمتر!
کودکان ما قهرمانان کوچک ما هستند که در برابر ناملایمات ایستاده‌اند و با عشق قدم به قلبمان گذاشته‌اند. ما مانند دیگر والدین، آرزوها و نگرانی‌های فرزندانمان را با خود حمل میکنیم اما چیزهای دیگری هم هست...
فرزندان ما در قانون ارثیه سهمی ندارند! کودکانی که با جان و دل و عشق پرورانده می‌شوند اما پس از مرگِ والدین، تلخیِ نداشتن رابطه‌ی خونی سر باز می‌کند. چرا که دورترین وراث، حق بیشتری پیدا می‌کنند تا عزیزان جان ما!
سازمان بهزیستی سال‌ها در تلاش بوده به نفع فرزندخوانده راه‌حل‌هایی برای این مشکل پیدا کند، اما ما چه می‌خواهیم؟ سهم فرزندانمان از میراثمان! مانند تمام خانواده‌ها.
ما خواهان اصلاح قانون و خواهان به رسمیت شناخته شدن این رابطه‌ی عاشقانه‌ی والد فرزندی هستیم.
با امضای این کارزار ما را در این مهم یاری کنید و صدایمان باشید:
https://www.karzar.net/81030
#فرزندخواندگی
@farzandkhandeh
@DevelopmentSc
✔️ کانال «مدرسه توسعه»
Telegram
attach 📎
❤31👍9
ای کاش هرگز مسئول نشویم!
دیشب، برای خرید شیرخشک به داروخانه رفتم. هر نوزاد دارای سهمیه‌ی دو شیرخشک در هفته است. پدرها و مادرها صف کشیده بودند و با اوضاعی به هم ریخته، یکدیگر را هل می‌دادند تا کد ملی نوزاد خود را فریاد بزنند و سهمیه‌ی شیر خشک او را بگیرند. نوبت به من رسید و کارمند داروخانه با عصبانیت گفت: «یک عدد شیرخشک باقی مانده و آن هم ایرانی است. می‌خواهی؟» گرفتم و رفتم در ماشین نشستم. سایت را چک کردم. نوشته بود که سهمیه این هفته‌ام (هر دو شیرخشک) را دریافت کرده ام!
خسته و کلافه بودم. دلم گرفته بود. استارت را باز کردم که ماشین را روشن کنم. رادیو با صدایی بلند، زودتر روشن شد. مسئولی داشت می‌گفت: «من نمی‌دانم جوانان چرا از بچه‌دار شدن می‌ترسند؟ شهامت داشته باشید! نترسید!» بعد هم با صدای بلند می‌خندید و می‌گفت: «بچه‌دار شدن خیلی مهم است!»
بغض کرده بودم. این جمله‌ها برایم آشنا بود. خودم هم این‌ها را می‌گفتم. بچه دار شدن خیلی مهم است. اما یک چیز را انگار بسیاری از ما در هیچ جایگاهی درک نکردیم. اینکه بچه‌دار «شدن» مهمتر است یا بچه‌دار «ماندن»؟ مسئول شدن مهمتر است یا مسئول ماندن؟ شهروند شدن مهمتر است یا شهروند ماندن؟ همسر شدن مهمتر است یا همسر ماندن؟ کارمند داروخانه شدن مهمتر است یا کارمند داروخانه ماندن؟ استاد دانشگاه شدن مهمتر است یا استاد دانشگاه ماندن؟ دانشجو شدن مهمتر است یا دانشجو ماندن؟ و ...
تفاوت همه‌ی این‌ها را یک واژه مشخص می‌کند و آن هم «مسئولیت‌پذیری» است.
آغاز یک کار، ارزشمند است. اما ادامه دادن آن، مهمتر خواهد بود. انگار یاد گرفته‌ایم که ما فقط مسئول آغاز کار هستیم و ادامه‌ی آن دیگر به عهده ما نیست و خودبه‌خود پیش خواهد رفت. هرجا اهمیت «ادامه دادن» را درک نمی‌کنیم، شاید بهتر باشد که اصلا شروع نکنیم.
اگر اهمیت مراقبت از بچه‌ها و آموزش دیدن را درک نمی‌کنیم، شاید بهتر است اصلا بچه‌دار نشویم. اگر اهمیت مطالعه، تحقیق و به‌روز بودن در علم را نمی‌دانیم، بهتر است استاد دانشگاه نشویم. اگر اهمیت درس خواندن و تلاش کردن را نمی‌دانیم، چرا دانشجو می‌شویم؟ اگر نمی‌توانیم در صف، با آرامش و صبر، منتظر بمانیم بهتر است از خانه خارج نشویم. اگر نمی‌دانیم که در «رابطه» باید تلاش کنیم، گذشت داشته باشیم، گوش بدهیم، حرف بزنیم، اهمیت بدهیم و مراقبت کنیم، بهتر است رابطه‌ای را آغاز نکنیم. اگر اهمیت مسئولیت‌پذیری و پاسخگویی برای همه حرف‌ها و رفتارهایمان را نمی‌دانیم و اگر متوجه نیستیم که هر حرفی را نمی‌توانیم به زبان بیاوریم، ای کاش «هرگز مسئول نشویم!»
#مسئولیت_پذیری
#داستان_توسعه
@DevelopmentSc
✔️ کانال «مدرسه توسعه»
دیشب، برای خرید شیرخشک به داروخانه رفتم. هر نوزاد دارای سهمیه‌ی دو شیرخشک در هفته است. پدرها و مادرها صف کشیده بودند و با اوضاعی به هم ریخته، یکدیگر را هل می‌دادند تا کد ملی نوزاد خود را فریاد بزنند و سهمیه‌ی شیر خشک او را بگیرند. نوبت به من رسید و کارمند داروخانه با عصبانیت گفت: «یک عدد شیرخشک باقی مانده و آن هم ایرانی است. می‌خواهی؟» گرفتم و رفتم در ماشین نشستم. سایت را چک کردم. نوشته بود که سهمیه این هفته‌ام (هر دو شیرخشک) را دریافت کرده ام!
خسته و کلافه بودم. دلم گرفته بود. استارت را باز کردم که ماشین را روشن کنم. رادیو با صدایی بلند، زودتر روشن شد. مسئولی داشت می‌گفت: «من نمی‌دانم جوانان چرا از بچه‌دار شدن می‌ترسند؟ شهامت داشته باشید! نترسید!» بعد هم با صدای بلند می‌خندید و می‌گفت: «بچه‌دار شدن خیلی مهم است!»
بغض کرده بودم. این جمله‌ها برایم آشنا بود. خودم هم این‌ها را می‌گفتم. بچه دار شدن خیلی مهم است. اما یک چیز را انگار بسیاری از ما در هیچ جایگاهی درک نکردیم. اینکه بچه‌دار «شدن» مهمتر است یا بچه‌دار «ماندن»؟ مسئول شدن مهمتر است یا مسئول ماندن؟ شهروند شدن مهمتر است یا شهروند ماندن؟ همسر شدن مهمتر است یا همسر ماندن؟ کارمند داروخانه شدن مهمتر است یا کارمند داروخانه ماندن؟ استاد دانشگاه شدن مهمتر است یا استاد دانشگاه ماندن؟ دانشجو شدن مهمتر است یا دانشجو ماندن؟ و ...
تفاوت همه‌ی این‌ها را یک واژه مشخص می‌کند و آن هم «مسئولیت‌پذیری» است.
آغاز یک کار، ارزشمند است. اما ادامه دادن آن، مهمتر خواهد بود. انگار یاد گرفته‌ایم که ما فقط مسئول آغاز کار هستیم و ادامه‌ی آن دیگر به عهده ما نیست و خودبه‌خود پیش خواهد رفت. هرجا اهمیت «ادامه دادن» را درک نمی‌کنیم، شاید بهتر باشد که اصلا شروع نکنیم.
اگر اهمیت مراقبت از بچه‌ها و آموزش دیدن را درک نمی‌کنیم، شاید بهتر است اصلا بچه‌دار نشویم. اگر اهمیت مطالعه، تحقیق و به‌روز بودن در علم را نمی‌دانیم، بهتر است استاد دانشگاه نشویم. اگر اهمیت درس خواندن و تلاش کردن را نمی‌دانیم، چرا دانشجو می‌شویم؟ اگر نمی‌توانیم در صف، با آرامش و صبر، منتظر بمانیم بهتر است از خانه خارج نشویم. اگر نمی‌دانیم که در «رابطه» باید تلاش کنیم، گذشت داشته باشیم، گوش بدهیم، حرف بزنیم، اهمیت بدهیم و مراقبت کنیم، بهتر است رابطه‌ای را آغاز نکنیم. اگر اهمیت مسئولیت‌پذیری و پاسخگویی برای همه حرف‌ها و رفتارهایمان را نمی‌دانیم و اگر متوجه نیستیم که هر حرفی را نمی‌توانیم به زبان بیاوریم، ای کاش «هرگز مسئول نشویم!»
#مسئولیت_پذیری
#داستان_توسعه
@DevelopmentSc
✔️ کانال «مدرسه توسعه»
👍55😢17❤9🙏3💔3🕊2
زیبایی یعنی تو
#علی_ایمانی‌نسب🎤
🎧فایل صوتی ضمیمه شده است🎧
موضوع این پادکست، بازنگری درباره معیار زیبایی‌شناسی انسان و مسیر نادرستی است که ما انسان‌ها با تاثیر گرفتن از فضای مجازی در پیش گرفته‌ایم که باعث کاهش اعتماد به نفس زنان شده است.
#زن
#زیبایی
زمان= ۳:۳۰
حجم= ۵ مگابایت
#آوای_توسعه
@taninaava
@DevelopmentSc
✔️ کانال «مدرسه توسعه»
#علی_ایمانی‌نسب🎤
🎧فایل صوتی ضمیمه شده است🎧
موضوع این پادکست، بازنگری درباره معیار زیبایی‌شناسی انسان و مسیر نادرستی است که ما انسان‌ها با تاثیر گرفتن از فضای مجازی در پیش گرفته‌ایم که باعث کاهش اعتماد به نفس زنان شده است.
#زن
#زیبایی
زمان= ۳:۳۰
حجم= ۵ مگابایت
#آوای_توسعه
@taninaava
@DevelopmentSc
✔️ کانال «مدرسه توسعه»
Telegram
attach 📎
👍17❤6😍1
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
لذت یا معنا؟
برای آنکه به یک زندگی باکیفیت برسیم، سراغ معنا برویم یا لذت؟
چرا به زندگی بی‌رغبت می‌شویم؟
چرا زندگی برایمان، سطحی میشود؟
#لذت
#معنا
#علی_صاحبی
@DevelopmentSc
✔️ کانال «مدرسه توسعه»
برای آنکه به یک زندگی باکیفیت برسیم، سراغ معنا برویم یا لذت؟
چرا به زندگی بی‌رغبت می‌شویم؟
چرا زندگی برایمان، سطحی میشود؟
#لذت
#معنا
#علی_صاحبی
@DevelopmentSc
✔️ کانال «مدرسه توسعه»
👏25👍14❤3
نکات پیام‌های مجازی
#سهراب_آبتین
شبکه‌های پیام‌رسان مجازی با وجود همه‌ی مزایایی که در برقراری ارتباطات انسانی ایجاد کرده‌اند، اما به دلیل عدم مواجهه‌ی مستقیم افراد با یکدیگر و در نتیجه فقدان امکان انتقال لحن کلام و نیز عدم مشاهده‌ی زبان بدن و اندام‌ها، در چنین فضاهایی قابلیت تبادل و انتقال احساسات در عمل کاهش چشمگیری می‌یابند به طوری که ممکن است افراد را به سوء برداشت‌ها و قضاوت‌های نادرست از مخاطبین سوق دهد.
لذا در این متن، چند نکته به هنگام ارسال پیام در شبکه‌های مجازی با هدف آن که مشکلات این چنینی کمتر رخ دهند، توصیه می‌شوند:
۱) از ضمایر اشاره سوم شخص ( او، آنها، ایشان، آن، این، اینجا، آنجا) استفاده نکنیم و در عوض ترجیحا از نام آن اشخاص و اشیا استفاده کنیم. چنانچه ناچار به استفاده از چنین ضمایری هستیم بهتر است داخل پرانتز به نام شخص یا شیء یا مکان مورد نظر اشاره کنیم.
۲) زمانی که می‌خواهیم در یک گروه عمومی با تعدد حضور اشخاص و پیام‌ها، پاسخ پیام شخص بخصوصی را بدهیم از گزینه‌ی Reply به همان شخص استفاده کنیم تا مشخص شود مخاطب ما چه کسی و یا پیام ما در چه زمینه‌ای است.
۳) در گفتگو و بحث و یا سوال جواب‌های بین دو نفر که در گروه‌های مجازی صورت میگیرد، جای آنها پاسخگو نباشیم و اجازه دهیم خودشان پاسخ مستقیم به هم بدهند. البته اگر علاقمند به شرکت در بحث هستیم می‌توانیم با کسب اجازه از طرفین نظر خود را بیان کنیم.
۴) زمانی که می‌خواهیم پیام یا خبر جدیدی (مخصوصا خبرهای مهم) را در فضای چت، چه به صورت نوشتاری یا صوتی اعلام کنیم، در همان نوشتار یا صوت خبر را بدهیم و از گفتن جملاتی همچون “خبر مهمی دارم که در پیام بعدی می‌گویم” پرهیز کنیم، چون گیرنده پیام، ممکن است لحظات پر استرس و اضطرابی را تا گرفتن پیام بعدی طی کند.
۵) با استفاده مناسب از علامت‌های " . ؟ ! ، : " و نیز استیکرها و ایموجی‌ها، قابلیت درک پیام‌های خود را در فضای مجازی افزایش دهیم.
۶) پیش از ارسال متن، یک بار خودمان را جای شخص گیرنده بگذاریم و متن را بخوانیم و ارزیابی کنیم آیا از همه نظر برای او (شخص گیرنده) قابل درک هست و در صورت وجود هرگونه ابهامی، آن را به نحو مقتضی رفع کنیم.
۷) اگر در مورد مطلبی به طور خصوصی یا در گروه مجازی بحث و گفتگویی آغاز شد، شایسته است طرفین با ارسال پاسخ یا با نمایش عکس‌العمل مناسب مثل 👌🏻 یا 👍🏻 یا درج OK یا هر علامتی پس از دریافت پیام، طرف مقابل را از دیده و خوانده شدن پیام مطمئن سازند.
۸) اگر حین گفتگو پرسشی مطرح شد، تا جای ممکن آن را بی‌پاسخ نگذاریم و اگر موقعیت یا زمان پاسخ‌دهی نداریم حتما اعلام کنیم که در زمان مناسب پاسخ خواهم داد و از رها کردن سوال بی‌پاسخ اجتناب کنیم.
۹) چنانچه سوالی از کسی می‌پرسیم یا درخواستی از کسی داریم در صورت دریافت پاسخ، شایسته است با تشکر یا ارسال استیکرهای محبت آمیز 🙏🏻 یا ❤️ یا ... ضمن نشان دادن عکس‌العمل از محبت طرف مقابل تشکر کنیم. متقابلاً چنانچه سوال یا درخواستی از کسی دریافت کردیم شایسته است حداقل با ارسال استیکری نسبت به تایید دریافت آن اقدام کنیم و در اسرع وقت پاسخگو باشیم.
۱۰) چنانچه کلماتی وجود دارند که به صورت‌های مختلف نوشته و در نتیجه معانی مختلف خوانده و برداشت می‌شوند، با استفاده از عبارات جایگزین و یا استفاده از فتحه، ضمه و کسره، واژه صحیح مورد نظر را به مخاطب منتقل نماییم.
۱۱) از بیان جملات دو پهلوئی که بعضا برای درک بهتر احتیاج به لحن یا زبان بدن دارند در چت پرهیز کنیم، چرا که ممکن است موجب برداشت اشتباه و احتمالا سوء‌تفاهم و اختلاف گردد. شاید بتوان با بهره‌گیری از برخی استیکرها در بیان اینگونه مطالب در چت، از احتمال سوء برداشت کم کرد. و یا نهایتا در صورت لزوم با ارسال پیام صوتی به جای چت و استفاده از لحن، منظور را بهتر رساند.
۱۲)هنگام چت، اگر طرف مقابل پیام متنی می‌دهد، ترجیحا ما هم پاسخ را به صورت متنی بدهیم و‌حتی‌المقدور از ارسال پیام صوتی پرهیز کنیم، شاید موقعیت گوش دادن نداشته باشد. به خاطر داشته باشیم ارسال پیام صوتی همیشه برای فرستنده راحت‌تر است ولی لزوما شنیدن آن برای گیرنده همیشه راحت نیست و حتی اگر هم موقعیت شنیدن داشته باشد، زمان بیشتری را از شنونده میگیرد در قیاس با خواندن پیام متنی.
۱۳)هنگام ارسال مطلبی در چت چه بصورت خصوصی و چه در گروه‌های عمومی ابتدا ساعت را در نظر بگیریم و از ارسال مطالب در زمان‌های استراحت خودداری کنیم تا مزاحم آسایش و استراحت دیگران نشویم.
۱۴) در صورتیکه برای اولین بار با کسی آغاز به چت میکنیم، بهتر است در ابتدا با معرفی خود و دلیل ارسال پیام بطور خلاصه باب آشنایی را باز کنیم.
#فضای_مجازی
@DevelopmentSc
✔️ کانال «مدرسه توسعه»
#سهراب_آبتین
شبکه‌های پیام‌رسان مجازی با وجود همه‌ی مزایایی که در برقراری ارتباطات انسانی ایجاد کرده‌اند، اما به دلیل عدم مواجهه‌ی مستقیم افراد با یکدیگر و در نتیجه فقدان امکان انتقال لحن کلام و نیز عدم مشاهده‌ی زبان بدن و اندام‌ها، در چنین فضاهایی قابلیت تبادل و انتقال احساسات در عمل کاهش چشمگیری می‌یابند به طوری که ممکن است افراد را به سوء برداشت‌ها و قضاوت‌های نادرست از مخاطبین سوق دهد.
لذا در این متن، چند نکته به هنگام ارسال پیام در شبکه‌های مجازی با هدف آن که مشکلات این چنینی کمتر رخ دهند، توصیه می‌شوند:
۱) از ضمایر اشاره سوم شخص ( او، آنها، ایشان، آن، این، اینجا، آنجا) استفاده نکنیم و در عوض ترجیحا از نام آن اشخاص و اشیا استفاده کنیم. چنانچه ناچار به استفاده از چنین ضمایری هستیم بهتر است داخل پرانتز به نام شخص یا شیء یا مکان مورد نظر اشاره کنیم.
۲) زمانی که می‌خواهیم در یک گروه عمومی با تعدد حضور اشخاص و پیام‌ها، پاسخ پیام شخص بخصوصی را بدهیم از گزینه‌ی Reply به همان شخص استفاده کنیم تا مشخص شود مخاطب ما چه کسی و یا پیام ما در چه زمینه‌ای است.
۳) در گفتگو و بحث و یا سوال جواب‌های بین دو نفر که در گروه‌های مجازی صورت میگیرد، جای آنها پاسخگو نباشیم و اجازه دهیم خودشان پاسخ مستقیم به هم بدهند. البته اگر علاقمند به شرکت در بحث هستیم می‌توانیم با کسب اجازه از طرفین نظر خود را بیان کنیم.
۴) زمانی که می‌خواهیم پیام یا خبر جدیدی (مخصوصا خبرهای مهم) را در فضای چت، چه به صورت نوشتاری یا صوتی اعلام کنیم، در همان نوشتار یا صوت خبر را بدهیم و از گفتن جملاتی همچون “خبر مهمی دارم که در پیام بعدی می‌گویم” پرهیز کنیم، چون گیرنده پیام، ممکن است لحظات پر استرس و اضطرابی را تا گرفتن پیام بعدی طی کند.
۵) با استفاده مناسب از علامت‌های " . ؟ ! ، : " و نیز استیکرها و ایموجی‌ها، قابلیت درک پیام‌های خود را در فضای مجازی افزایش دهیم.
۶) پیش از ارسال متن، یک بار خودمان را جای شخص گیرنده بگذاریم و متن را بخوانیم و ارزیابی کنیم آیا از همه نظر برای او (شخص گیرنده) قابل درک هست و در صورت وجود هرگونه ابهامی، آن را به نحو مقتضی رفع کنیم.
۷) اگر در مورد مطلبی به طور خصوصی یا در گروه مجازی بحث و گفتگویی آغاز شد، شایسته است طرفین با ارسال پاسخ یا با نمایش عکس‌العمل مناسب مثل 👌🏻 یا 👍🏻 یا درج OK یا هر علامتی پس از دریافت پیام، طرف مقابل را از دیده و خوانده شدن پیام مطمئن سازند.
۸) اگر حین گفتگو پرسشی مطرح شد، تا جای ممکن آن را بی‌پاسخ نگذاریم و اگر موقعیت یا زمان پاسخ‌دهی نداریم حتما اعلام کنیم که در زمان مناسب پاسخ خواهم داد و از رها کردن سوال بی‌پاسخ اجتناب کنیم.
۹) چنانچه سوالی از کسی می‌پرسیم یا درخواستی از کسی داریم در صورت دریافت پاسخ، شایسته است با تشکر یا ارسال استیکرهای محبت آمیز 🙏🏻 یا ❤️ یا ... ضمن نشان دادن عکس‌العمل از محبت طرف مقابل تشکر کنیم. متقابلاً چنانچه سوال یا درخواستی از کسی دریافت کردیم شایسته است حداقل با ارسال استیکری نسبت به تایید دریافت آن اقدام کنیم و در اسرع وقت پاسخگو باشیم.
۱۰) چنانچه کلماتی وجود دارند که به صورت‌های مختلف نوشته و در نتیجه معانی مختلف خوانده و برداشت می‌شوند، با استفاده از عبارات جایگزین و یا استفاده از فتحه، ضمه و کسره، واژه صحیح مورد نظر را به مخاطب منتقل نماییم.
۱۱) از بیان جملات دو پهلوئی که بعضا برای درک بهتر احتیاج به لحن یا زبان بدن دارند در چت پرهیز کنیم، چرا که ممکن است موجب برداشت اشتباه و احتمالا سوء‌تفاهم و اختلاف گردد. شاید بتوان با بهره‌گیری از برخی استیکرها در بیان اینگونه مطالب در چت، از احتمال سوء برداشت کم کرد. و یا نهایتا در صورت لزوم با ارسال پیام صوتی به جای چت و استفاده از لحن، منظور را بهتر رساند.
۱۲)هنگام چت، اگر طرف مقابل پیام متنی می‌دهد، ترجیحا ما هم پاسخ را به صورت متنی بدهیم و‌حتی‌المقدور از ارسال پیام صوتی پرهیز کنیم، شاید موقعیت گوش دادن نداشته باشد. به خاطر داشته باشیم ارسال پیام صوتی همیشه برای فرستنده راحت‌تر است ولی لزوما شنیدن آن برای گیرنده همیشه راحت نیست و حتی اگر هم موقعیت شنیدن داشته باشد، زمان بیشتری را از شنونده میگیرد در قیاس با خواندن پیام متنی.
۱۳)هنگام ارسال مطلبی در چت چه بصورت خصوصی و چه در گروه‌های عمومی ابتدا ساعت را در نظر بگیریم و از ارسال مطالب در زمان‌های استراحت خودداری کنیم تا مزاحم آسایش و استراحت دیگران نشویم.
۱۴) در صورتیکه برای اولین بار با کسی آغاز به چت میکنیم، بهتر است در ابتدا با معرفی خود و دلیل ارسال پیام بطور خلاصه باب آشنایی را باز کنیم.
#فضای_مجازی
@DevelopmentSc
✔️ کانال «مدرسه توسعه»
👏19👍13🙏2🍓1
تئوری انتخاب
اگر افراد می‌توانستند یاد بگیرند که آنچه برای من خوب است لزومی ندارد برای دیگران هم خوب باشد، آنگاه دنیای شاد و خوشایندتری می‌داشتیم.
تئوری انتخاب، کتابی که به ما می‌آموزد که دنیای مطلوب من، اساس و شالود‌ی زندگی من است و نه اساس و شالوده‌ی زندگی دیگران.
#تئوری_انتخاب
#ویلیام_گلاسر
@DevelopmentSc
✔️ کانال «مدرسه توسعه»
اگر افراد می‌توانستند یاد بگیرند که آنچه برای من خوب است لزومی ندارد برای دیگران هم خوب باشد، آنگاه دنیای شاد و خوشایندتری می‌داشتیم.
تئوری انتخاب، کتابی که به ما می‌آموزد که دنیای مطلوب من، اساس و شالود‌ی زندگی من است و نه اساس و شالوده‌ی زندگی دیگران.
#تئوری_انتخاب
#ویلیام_گلاسر
@DevelopmentSc
✔️ کانال «مدرسه توسعه»
👍42👏7❤5😢1
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
جاودانگی؛ آری یا خیر؟
میچیو کاکو (فیزیکدان مشهور آمریکایی-ژاپنی، از بنیانگذاران نظریه ریسمان و نظریه کوانتومی میدان):
ما به خاطر اشتباهاتی که در سلول‌ها، ژن‌ها و هورمون‌ها رخ می‌دهد، می‌میریم. تجمع این خطاها، دلیل مرگ ماست. اکنون اما با مهندسی ژنتیک می‌توانیم این اشتباهات را تصحیح کنیم. این می‌تواند به معنای افزایش طول عمر باشد و ما می‌توانیم به عمر جاودانه فکر کنیم.
ایلان ماسک (از بزرگترین ثروتمندان جهان و علاقه‌مند به سرمایه‌گذاری در پروژه‌های پیشرفت):
به نظرم نیاز نیست تلاش کنیم تا انسان‌ها خیلی زیاد عمر کنند. این باعث میشود که جامعه به جلو حرکت نکند. چون اکثر انسان ها تفکرات خود را تغییر نمیدهند و فقط می‌میرند. بنابراین، اگر آنها نمیرند، در ایده‌ها و تفکرات قدیمی گیر می‌افتند و جامعه پیشرفت نخواهد کرد.
#علم
#جاودانگی
@DevelopmentSc
✔️ کانال «مدرسه توسعه»
میچیو کاکو (فیزیکدان مشهور آمریکایی-ژاپنی، از بنیانگذاران نظریه ریسمان و نظریه کوانتومی میدان):
ما به خاطر اشتباهاتی که در سلول‌ها، ژن‌ها و هورمون‌ها رخ می‌دهد، می‌میریم. تجمع این خطاها، دلیل مرگ ماست. اکنون اما با مهندسی ژنتیک می‌توانیم این اشتباهات را تصحیح کنیم. این می‌تواند به معنای افزایش طول عمر باشد و ما می‌توانیم به عمر جاودانه فکر کنیم.
ایلان ماسک (از بزرگترین ثروتمندان جهان و علاقه‌مند به سرمایه‌گذاری در پروژه‌های پیشرفت):
به نظرم نیاز نیست تلاش کنیم تا انسان‌ها خیلی زیاد عمر کنند. این باعث میشود که جامعه به جلو حرکت نکند. چون اکثر انسان ها تفکرات خود را تغییر نمیدهند و فقط می‌میرند. بنابراین، اگر آنها نمیرند، در ایده‌ها و تفکرات قدیمی گیر می‌افتند و جامعه پیشرفت نخواهد کرد.
#علم
#جاودانگی
@DevelopmentSc
✔️ کانال «مدرسه توسعه»
👍37🤔3😁1🙊1
جاودانه شدن، برای انسان خوب است یا نه؟ چرا؟
Anonymous Poll
20%
جاودانگی خوب است
57%
جاودانگی خوب نیست
23%
نمی‌دانم
🤔6🤷♂3
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
ما مدرسه نرفته‌ایم!
مدرسه زمانی مدرسه خواهد بود که ما در آن موارد زیر را می‌آموزیم:
✔️ مالیات چیست؟
✔️ چگونه درآمد داشته باشیم؟
✔️ چگونه خرج کردن پول را مدیریت کنیم؟
✔️ چگونه کارهای بانکی را انجام دهیم؟
✔️ چگونه آشپزی کنیم؟
✔️ چگونه تغذیه مناسب داشته باشیم؟
✔️ چگونه با «نه شنیدن» کنار بیاییم؟
✔️ چگونه «تنهایی» را مدیریت کنیم؟
✔️ چگونه خود را دوست داشته باشیم؟
✔️ چگونه رابطه‌ای را آغاز کنیم؟
✔️ چگونه از روابط مراقبت کنیم؟
✔️ چگونه در مصاحبه شغلی شرکت کنیم؟
✔️ چگونه برای خرید خانه برنامه‌ریزی کنیم؟
✔️ چگونه در شرایط سخت، خود را سرپا نگه داریم؟
با نگاه به آنچه باید می‌آموختیم و مرور آنچه آموختیم، می‌توان گفت: «ما مدرسه نرفته‌ایم!»
#مدرسه
@DevelopmentSc
✔️ کانال «مدرسه توسعه»
مدرسه زمانی مدرسه خواهد بود که ما در آن موارد زیر را می‌آموزیم:
✔️ مالیات چیست؟
✔️ چگونه درآمد داشته باشیم؟
✔️ چگونه خرج کردن پول را مدیریت کنیم؟
✔️ چگونه کارهای بانکی را انجام دهیم؟
✔️ چگونه آشپزی کنیم؟
✔️ چگونه تغذیه مناسب داشته باشیم؟
✔️ چگونه با «نه شنیدن» کنار بیاییم؟
✔️ چگونه «تنهایی» را مدیریت کنیم؟
✔️ چگونه خود را دوست داشته باشیم؟
✔️ چگونه رابطه‌ای را آغاز کنیم؟
✔️ چگونه از روابط مراقبت کنیم؟
✔️ چگونه در مصاحبه شغلی شرکت کنیم؟
✔️ چگونه برای خرید خانه برنامه‌ریزی کنیم؟
✔️ چگونه در شرایط سخت، خود را سرپا نگه داریم؟
با نگاه به آنچه باید می‌آموختیم و مرور آنچه آموختیم، می‌توان گفت: «ما مدرسه نرفته‌ایم!»
#مدرسه
@DevelopmentSc
✔️ کانال «مدرسه توسعه»
👍63👏6❤4
بگو چگونه تنهایی می‌کنی تا بگویم چگونه عشق می‌ورزی!
اگر نتوانیم نشستن کنار تنهاییمان را تاب بیاوریم، رابطه‌هایمان را هم تاب نمی‌آوریم. برای یافتن و ساختن یک رابطه‌ی اصیل و صمیمانه نخست باید خوب سرخورده و ناامید و پریشان شویم.
سرخورده از اینکه همه‌ی نیازها و زخم‌هایمان با عشق و دوست داشته شدن پاسخ میگیرد و ترمیم میشود.
ناامید از اینکه آنجا کسی هست که عمیقاً و همیشه ما را درک می‌کند، می‌فهمد، مراقبت می‌کند.
پریشان از اینکه او روزی سرزده می‌آید عشق می‌آورد و نجاتمان می‌دهد.
باید مأیوس شویم تا از روی انکار حقیقتِ زندگی و از روی «محرومیت و نیازمندی» در جستجوی رابطه نباشیم و آنچه که باید نخست در درونمان جستجو کنیم را از دیگری نخواهیم.
این یأس و سرخوردگی با تاب آوردن تنهاییمان آغاز میشود. تاب آوردنی که با خودش اضطراب می‌آورد؛ اضطرابی که با هیچ رابطه‌ای از بین نمی‌رود و می‌گوید تو نمی‌توانی در دیگری آمیخته شوی، با دیگری نجات یابی و از دیگری شفا یابی.
ما با هم ولی از یکدیگر جداییم و همیشه فاصله‌ای هست. فاصله‌ای که می‌گوید با خودت آمیخته شو. خود نجات‌بخشت را پیدا کن. شفا آنجاست.
اگر بتوانیم نشستن کنارِ «تنهاییمان» را تاب بیاوریم، آنوقت رابطه‌هایی اصیل، عمیق و صمیمانه را می‌سازیم.
@metaphortherapy
@DevelopmentSc
✔️ کانال «مدرسه توسعه»
اگر نتوانیم نشستن کنار تنهاییمان را تاب بیاوریم، رابطه‌هایمان را هم تاب نمی‌آوریم. برای یافتن و ساختن یک رابطه‌ی اصیل و صمیمانه نخست باید خوب سرخورده و ناامید و پریشان شویم.
سرخورده از اینکه همه‌ی نیازها و زخم‌هایمان با عشق و دوست داشته شدن پاسخ میگیرد و ترمیم میشود.
ناامید از اینکه آنجا کسی هست که عمیقاً و همیشه ما را درک می‌کند، می‌فهمد، مراقبت می‌کند.
پریشان از اینکه او روزی سرزده می‌آید عشق می‌آورد و نجاتمان می‌دهد.
باید مأیوس شویم تا از روی انکار حقیقتِ زندگی و از روی «محرومیت و نیازمندی» در جستجوی رابطه نباشیم و آنچه که باید نخست در درونمان جستجو کنیم را از دیگری نخواهیم.
این یأس و سرخوردگی با تاب آوردن تنهاییمان آغاز میشود. تاب آوردنی که با خودش اضطراب می‌آورد؛ اضطرابی که با هیچ رابطه‌ای از بین نمی‌رود و می‌گوید تو نمی‌توانی در دیگری آمیخته شوی، با دیگری نجات یابی و از دیگری شفا یابی.
ما با هم ولی از یکدیگر جداییم و همیشه فاصله‌ای هست. فاصله‌ای که می‌گوید با خودت آمیخته شو. خود نجات‌بخشت را پیدا کن. شفا آنجاست.
اگر بتوانیم نشستن کنارِ «تنهاییمان» را تاب بیاوریم، آنوقت رابطه‌هایی اصیل، عمیق و صمیمانه را می‌سازیم.
@metaphortherapy
@DevelopmentSc
✔️ کانال «مدرسه توسعه»
❤20👍6👎1👏1😍1
خداحافظ آفریقا
#حامد_وحدتی‌نسب🎤
#اسماعیل_میرفخرایی🎤
🎧فایل صوتی ضمیمه شده است🎧
ما انسان‌ها چه بودیم و چه شدیم؟
روایت شیرین و داستانی از تاریخ پرماجرای انسان از شش میلیون سال پیش تا کنون در پادکست جذاب «خداحافظ آفریقا» شنیدنی است.
لینک تمام اپیزودها
#تاریخ_انسان
زمان= ۳۹:۵۰
حجم= ۳۸ مگابایت
#آوای_توسعه
@GooodByeAfrica
@DevelopmentSc
✔️ کانال «مدرسه توسعه»
#حامد_وحدتی‌نسب🎤
#اسماعیل_میرفخرایی🎤
🎧فایل صوتی ضمیمه شده است🎧
ما انسان‌ها چه بودیم و چه شدیم؟
روایت شیرین و داستانی از تاریخ پرماجرای انسان از شش میلیون سال پیش تا کنون در پادکست جذاب «خداحافظ آفریقا» شنیدنی است.
لینک تمام اپیزودها
#تاریخ_انسان
زمان= ۳۹:۵۰
حجم= ۳۸ مگابایت
#آوای_توسعه
@GooodByeAfrica
@DevelopmentSc
✔️ کانال «مدرسه توسعه»
Telegram
attach 📎
😍9👍5🙏3❤1🙊1
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
عشق و بلوغ
اگر آدم‌ها را به «خوب مطلق» و «بد مطلق» دسته‌بندی کنیم، روابط را با عشق آغاز میکنیم و در نهایت از همدیگر متنفر می‌شویم. همه‌ی آدم‌های جهان، مجموعه‌ای از خوبی‌ها و بدی‌ها هستند. هیچکس خوب مطلق و هیچکس بد مطلق نیست.
بلوغ، توانایی فهم این نکته است که هیچ قهرمان یا گناهکاری وجود ندارد. همه‌ی ما مجموعه‌ای پیچیده از خوبی‌ها و بدی‌ها هستیم.
عشق، تحسین نقاط قوت و تحمل نقاط ضعف کسی است که دوستش داریم.
#عشق
#بلوغ
#آلن_دوباتن
@DevelopmentSc
✔️ کانال «مدرسه توسعه»
اگر آدم‌ها را به «خوب مطلق» و «بد مطلق» دسته‌بندی کنیم، روابط را با عشق آغاز میکنیم و در نهایت از همدیگر متنفر می‌شویم. همه‌ی آدم‌های جهان، مجموعه‌ای از خوبی‌ها و بدی‌ها هستند. هیچکس خوب مطلق و هیچکس بد مطلق نیست.
بلوغ، توانایی فهم این نکته است که هیچ قهرمان یا گناهکاری وجود ندارد. همه‌ی ما مجموعه‌ای پیچیده از خوبی‌ها و بدی‌ها هستیم.
عشق، تحسین نقاط قوت و تحمل نقاط ضعف کسی است که دوستش داریم.
#عشق
#بلوغ
#آلن_دوباتن
@DevelopmentSc
✔️ کانال «مدرسه توسعه»
👍43❤11👏3
جملات کلیشه‌ای یا حیاتی؟
بعضی جملات و حرف‌ها را آنقدر تکرار کرده‌ایم و شنیده‌ایم که با شنیدنشان احساس کلافگی میکنیم. اما شاید این جمله‌ها آنقدر که مهم بوده‌اند تکرار شده‌اند و به مرور، حواسمان نیست که به مفهوم عمیقشان فکر کنیم.
@DevelopmentSc
✔️ کانال «مدرسه توسعه»
بعضی جملات و حرف‌ها را آنقدر تکرار کرده‌ایم و شنیده‌ایم که با شنیدنشان احساس کلافگی میکنیم. اما شاید این جمله‌ها آنقدر که مهم بوده‌اند تکرار شده‌اند و به مرور، حواسمان نیست که به مفهوم عمیقشان فکر کنیم.
@DevelopmentSc
✔️ کانال «مدرسه توسعه»
❤28👍12👏4🤔2💔1
عوارض حداکثرگرایی!
#یاسر_عرب
کافی بود در کودکی لیوانی بشکند یا در نوجوانی خطایی سر زند. اولین جمله واکنشی این بود «الان میام می‌کشمت!» کشتنِ لفظی بالاترین واکنش بود برای پیش پا افتاده ترین اتفاقات. از سینمای فیلم فارسی که دعوا سر یک کفتر طوقی مساوی بود با کشیدن چاقو و گذاشتن‌اش توی قلب رفیق قدیمی! تا دهه شصت و بازنمایی رزمندگانی که تا آخرین قطره خون می‌جنگیدند همه چیز حداکثری بود. در چنین جامعه‌ای جای تعجب نداشت که موی دانش آموز باید در حداکثر کوتاهی خود اش می بود (2/4) و درس نخواندن حداکثر تنبیه (فلک کردن دانش آموز سر صف مقابل 400 کودک از همان محله ی زندگی) را به همراه داشته باشد! درس خوان کسی بود که "همه" ی نمرات اش بیست باشد و اینچنین ما به "وسواس 20" در کارنامه دچار می شدیم. حتی یک 19/5 هم می توانست بکارتِ کارنامه ی ما را لکه دار کند!
اسطوره‌هایمان فرقی نداشت وارداتی باشد (بروسلی) یا صادراتی (نرمیان) تاریخی باشد (رستم) یا معاصر (جمشید آریا) "تمام" دشمنان باید شکست می خوردند. پیروزی نسبی معنی نداشت و "نابودی کامل" سرنوشت محتوم حریفان بود. برای هر دستاوردی حداکثر ایستادگی لازم بود. ما باید "تا آخرین نفس" می‌جنگیدیم. دهه شصت حتی شهدا هم ناقص و کامل داشتند. شهیدِ واقعی کسی بود که با گلوله‌ای در قلب یا سر اش کشته شده، اما شهید واقعی تر! کسی که جنازه اش پودر و خاکستر شده باشد.
فارغ از اسطوره ها، اسوه های ما هم حداکثری بودند. حضرت علی (ع) برای ما شخصیتی بازنمایی می شد که هر شب هزار رکعت نماز می‌خواند. خانواده اش 3 روز افطار نمی‌کردند الا به آب و حضرت زهرا (س) مقابل کور هم حجاب داشت. یک جامعه ی حداکثری در تبادل فرهنگی با ائمه، دوازده امام اول اش امام حسین (ع) بود. امام حسینی که رفتار حداکثری‌اش در ده روز پایانی عمر مهم است (و از آن ده روز هم عاشورا) نه باقی.. خوب برای آن امامِ حداکثری هم خوانشی حداکثری و عزاداری حداکثری لازم بود. دو ماه تمام. با انواع و اقسام زنجیر و قمه و لطمه زنی، و رفتارهای حداکثری دیگر در عزاداری. ما دیسکورس علم را هم حداکثری می‌فهمیدیم فرزند فلان عالم گفته بود «پدر من می‌خواهم مثل شما بشوم» و پدر در جواب گفته بود «هیچی نخواهی شد! من می‌خواستم امام صادق (ع) بشوم و شدم این! تو می‌خواهی مثل من بشوی؟ پس هیچی نخواهی نشد!»
در زیست حداکثری کوه نورد واقعی کسی بود که اورست را فتح کند. اندیشمند کمتر از انیشتن/ پرفسور حسابی آنچنان دندانگیر نبود! عارف واقعی باید کرامتی می‌داشت که در توان بشر عادی نباشد. همه چیز در قله!
ما باید هنگام عشق ورزی چون مجنون هست و نیست را برای معشوق می باختیم! جامعه‌ای که من در آن بزرگ می‌شدم پر بود از بازنمایی قله های ادب، پیشانی‌های مبارزه با استکبار، ته قدرت بدنی، و عندِ عرفان، یا ته اعتیاد! و آخرِ رفیق بازی و ... گویا هر میانه‌ای، در راه مانده‌ای ناقص بود.
شما ردِ این فضا، تربیت، و جامعه، و روش حداکثری را اگر بگیرید می‌بینید که این یادداشت باید صد صفحه‌ای باشد. در مورد علل تولید این جامعه‌ی حداکثری سخن بسیار است اما اگر به سراغ ساده‌ترین عوارضِ آن برویم چه خواهیم دید؟ آدمهایی ناراضی! بعد یک عمر زندگی با تکالیفِ حداکثری که وقتی وارد جامعه شده و حقوق‌شان را مطالبه می کنند با پاسخ حداقلی مواجه می‌شوند! (مثلا حداکثر زحمت‌اش را کشیده و حداکثر تحصیلات را دارد ولی حداقل کار در خور شان گیرش نمیاید)
او در این زیست جهانِ صفر و صدی وقتی به صد نمی‌رسد، دائم خود را صفر می‌پندارد. چرا که باز چشم‌اش به حداکثر داشته‌های دیگران است! اینگونه آدمهایی تربیت شدند که نمی‌نویسند چون می‌دانند ویکتور هوگو نیستند. و خطر نمی کنند چون می‌پندارند حداکثر تلاش‌شان به حداقل مطالبات نخواهد انجامید. پر هم بیراه نیست! مگر نه اینکه در حافظه تاریخ معاصر پدران‌شان حداکثر هزینه را برای انقلاب 57 پرداخته اند و بسیاری شعارهای حداکثری دادند اما حالا حسرت حداقلِ روزهای قبل انقلاب را می‌خورند!؟ اینگونه است که این نسل دائم حداکثر توقع را از رخدادهای پیرامونی دارند و جهان اما،،، یک رئالیته‌ی محض و پر از ایراد تحویل آنها می‌دهد!
من در چنین سنتی رشد کردم و با همین شیوه حداکثری، خود و بسیاری دیگر را به دردسر انداختم! اما این روزها تلاش می‌کنم در مقابل این ایده‌آل گرایی (که نام زیبای آرمانگرایی روی آن گذاشته‌ایم) تفکر انتقادی‌ام را رشد دهم. بنابراین کم و بیش مراقبم برای مقابله با این حداکثر گرایی حداکثر تلاشم را نکنم!
#در_ستایش_معمولی_بودن
@yaser_arab57
@DevelopmentSc
✔️ کانال «مدرسه توسعه»
#یاسر_عرب
کافی بود در کودکی لیوانی بشکند یا در نوجوانی خطایی سر زند. اولین جمله واکنشی این بود «الان میام می‌کشمت!» کشتنِ لفظی بالاترین واکنش بود برای پیش پا افتاده ترین اتفاقات. از سینمای فیلم فارسی که دعوا سر یک کفتر طوقی مساوی بود با کشیدن چاقو و گذاشتن‌اش توی قلب رفیق قدیمی! تا دهه شصت و بازنمایی رزمندگانی که تا آخرین قطره خون می‌جنگیدند همه چیز حداکثری بود. در چنین جامعه‌ای جای تعجب نداشت که موی دانش آموز باید در حداکثر کوتاهی خود اش می بود (2/4) و درس نخواندن حداکثر تنبیه (فلک کردن دانش آموز سر صف مقابل 400 کودک از همان محله ی زندگی) را به همراه داشته باشد! درس خوان کسی بود که "همه" ی نمرات اش بیست باشد و اینچنین ما به "وسواس 20" در کارنامه دچار می شدیم. حتی یک 19/5 هم می توانست بکارتِ کارنامه ی ما را لکه دار کند!
اسطوره‌هایمان فرقی نداشت وارداتی باشد (بروسلی) یا صادراتی (نرمیان) تاریخی باشد (رستم) یا معاصر (جمشید آریا) "تمام" دشمنان باید شکست می خوردند. پیروزی نسبی معنی نداشت و "نابودی کامل" سرنوشت محتوم حریفان بود. برای هر دستاوردی حداکثر ایستادگی لازم بود. ما باید "تا آخرین نفس" می‌جنگیدیم. دهه شصت حتی شهدا هم ناقص و کامل داشتند. شهیدِ واقعی کسی بود که با گلوله‌ای در قلب یا سر اش کشته شده، اما شهید واقعی تر! کسی که جنازه اش پودر و خاکستر شده باشد.
فارغ از اسطوره ها، اسوه های ما هم حداکثری بودند. حضرت علی (ع) برای ما شخصیتی بازنمایی می شد که هر شب هزار رکعت نماز می‌خواند. خانواده اش 3 روز افطار نمی‌کردند الا به آب و حضرت زهرا (س) مقابل کور هم حجاب داشت. یک جامعه ی حداکثری در تبادل فرهنگی با ائمه، دوازده امام اول اش امام حسین (ع) بود. امام حسینی که رفتار حداکثری‌اش در ده روز پایانی عمر مهم است (و از آن ده روز هم عاشورا) نه باقی.. خوب برای آن امامِ حداکثری هم خوانشی حداکثری و عزاداری حداکثری لازم بود. دو ماه تمام. با انواع و اقسام زنجیر و قمه و لطمه زنی، و رفتارهای حداکثری دیگر در عزاداری. ما دیسکورس علم را هم حداکثری می‌فهمیدیم فرزند فلان عالم گفته بود «پدر من می‌خواهم مثل شما بشوم» و پدر در جواب گفته بود «هیچی نخواهی شد! من می‌خواستم امام صادق (ع) بشوم و شدم این! تو می‌خواهی مثل من بشوی؟ پس هیچی نخواهی نشد!»
در زیست حداکثری کوه نورد واقعی کسی بود که اورست را فتح کند. اندیشمند کمتر از انیشتن/ پرفسور حسابی آنچنان دندانگیر نبود! عارف واقعی باید کرامتی می‌داشت که در توان بشر عادی نباشد. همه چیز در قله!
ما باید هنگام عشق ورزی چون مجنون هست و نیست را برای معشوق می باختیم! جامعه‌ای که من در آن بزرگ می‌شدم پر بود از بازنمایی قله های ادب، پیشانی‌های مبارزه با استکبار، ته قدرت بدنی، و عندِ عرفان، یا ته اعتیاد! و آخرِ رفیق بازی و ... گویا هر میانه‌ای، در راه مانده‌ای ناقص بود.
شما ردِ این فضا، تربیت، و جامعه، و روش حداکثری را اگر بگیرید می‌بینید که این یادداشت باید صد صفحه‌ای باشد. در مورد علل تولید این جامعه‌ی حداکثری سخن بسیار است اما اگر به سراغ ساده‌ترین عوارضِ آن برویم چه خواهیم دید؟ آدمهایی ناراضی! بعد یک عمر زندگی با تکالیفِ حداکثری که وقتی وارد جامعه شده و حقوق‌شان را مطالبه می کنند با پاسخ حداقلی مواجه می‌شوند! (مثلا حداکثر زحمت‌اش را کشیده و حداکثر تحصیلات را دارد ولی حداقل کار در خور شان گیرش نمیاید)
او در این زیست جهانِ صفر و صدی وقتی به صد نمی‌رسد، دائم خود را صفر می‌پندارد. چرا که باز چشم‌اش به حداکثر داشته‌های دیگران است! اینگونه آدمهایی تربیت شدند که نمی‌نویسند چون می‌دانند ویکتور هوگو نیستند. و خطر نمی کنند چون می‌پندارند حداکثر تلاش‌شان به حداقل مطالبات نخواهد انجامید. پر هم بیراه نیست! مگر نه اینکه در حافظه تاریخ معاصر پدران‌شان حداکثر هزینه را برای انقلاب 57 پرداخته اند و بسیاری شعارهای حداکثری دادند اما حالا حسرت حداقلِ روزهای قبل انقلاب را می‌خورند!؟ اینگونه است که این نسل دائم حداکثر توقع را از رخدادهای پیرامونی دارند و جهان اما،،، یک رئالیته‌ی محض و پر از ایراد تحویل آنها می‌دهد!
من در چنین سنتی رشد کردم و با همین شیوه حداکثری، خود و بسیاری دیگر را به دردسر انداختم! اما این روزها تلاش می‌کنم در مقابل این ایده‌آل گرایی (که نام زیبای آرمانگرایی روی آن گذاشته‌ایم) تفکر انتقادی‌ام را رشد دهم. بنابراین کم و بیش مراقبم برای مقابله با این حداکثر گرایی حداکثر تلاشم را نکنم!
#در_ستایش_معمولی_بودن
@yaser_arab57
@DevelopmentSc
✔️ کانال «مدرسه توسعه»
👏59👍16❤4🙏1
در باب حکمت زندگی
هنگامی که سقراط چشمش به اشیاء تجملی افتاد که برای فروش چیده بودند، گفت:
«چه فراوان است آنچه بدان نیازی ندارم»
#کتاب
#آرتور_شوپنهاور
@DevelopmentSc
✔️ کانال «مدرسه توسعه»
هنگامی که سقراط چشمش به اشیاء تجملی افتاد که برای فروش چیده بودند، گفت:
«چه فراوان است آنچه بدان نیازی ندارم»
#کتاب
#آرتور_شوپنهاور
@DevelopmentSc
✔️ کانال «مدرسه توسعه»
👏40👍16❤3👎1
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
قهرمان انسانیت
امیلیا، شمشیرباز ایتالیایی (سمت راست تصویر) سه امتیاز از حریف هموطن خود عقب هست که در همین لحظه پای حریف او می‌پیچد و به زمین می‌افتد!
امیلیا به دلیل مصدومیت حریف می‌توانست امتیازهای عقب‌افتاده را جبران کند و پیروز شود. اما تا پایان مسابقه، به سمت حریف خود حرکت نکرد.
امیلیا بازی شمشیربازی را باخت تا قهرمان انسانیت باشد.
#انسانیت
@DevelopmentSc
✔️ کانال «مدرسه توسعه»
امیلیا، شمشیرباز ایتالیایی (سمت راست تصویر) سه امتیاز از حریف هموطن خود عقب هست که در همین لحظه پای حریف او می‌پیچد و به زمین می‌افتد!
امیلیا به دلیل مصدومیت حریف می‌توانست امتیازهای عقب‌افتاده را جبران کند و پیروز شود. اما تا پایان مسابقه، به سمت حریف خود حرکت نکرد.
امیلیا بازی شمشیربازی را باخت تا قهرمان انسانیت باشد.
#انسانیت
@DevelopmentSc
✔️ کانال «مدرسه توسعه»
❤55👏13👍4😢1😭1
باید هدف ما، تنها، اصلاح خویشتن باشد!
#مصطفی_ملکیان
اگر خودم را اصلاح کردم، اطرافیان و جامعه‌ی من، به میزانی که تحت تأثیر من‌اند، وضع بهتری پیدا می‌کنند. نتیجه‌ی موفقیت در اصلاح خودم این است که درد و رنج کسانی که زندگی‌شان تحت تأثیر من است، کاهش می‌یابد. یگانه راه کاهش درد و رنج بشر، همین است. هدف من باید اصلاح خودم باشد. نتیجه‌ی توفیق در این کار، بهتر شدن وضع جامعه به همان نسبت است.
بهترین راه برای بهبود وضع جامعه، این است که هدفم بهبود بخشیدن به جامعه نباشد. هدفم باید این باشد که من زندگی خوش‌تر، خوب‌تر و ارزشمند‌تری داشته باشم. ترجمه‌ی این نگاه در عالَم اجتماع و سیاست این است: «بهترین راه مبارزه‌‌ی سیاسی-اجتماعی این است که هر کسی کاری را که به عهده گرفته است، خوب انجام دهد.»
اصلاحِ خود، هدف است و اصلاح جامعه، نتیجه. من به همان اندازه‌ای که اگر معلم‌ام معلم خوبیام و اگر نجّارم، نجار خوبیام و اگر مکانیکم، مکانیک خوبیام، در اصلاح جامعه‌ام سهم دارم.
فساد در جامعه یا ناشی از این است که کسانی عهده‌دار کاری شده‌اند که آگاهی و اطلاع لازم را ندارند، یا مطابق آگاهی و علم‌شان، عمل نمی‌کنند. یا کاری را که بلد نیستند بر عهده می‌گیرند یا کاری را که بر عهده‌گرفتند چنان که بلدند انجام نمیدهند. همه‌ی فسادها از درون خودِ ماست و هر یک از ما فرعونی در درون داریم که برخی مجال پیدا کرده‌اند و برخی نه.
#تغییر
@mostafamalekian
@DevelopmentSc
✔️ کانال «مدرسه توسعه»
#مصطفی_ملکیان
اگر خودم را اصلاح کردم، اطرافیان و جامعه‌ی من، به میزانی که تحت تأثیر من‌اند، وضع بهتری پیدا می‌کنند. نتیجه‌ی موفقیت در اصلاح خودم این است که درد و رنج کسانی که زندگی‌شان تحت تأثیر من است، کاهش می‌یابد. یگانه راه کاهش درد و رنج بشر، همین است. هدف من باید اصلاح خودم باشد. نتیجه‌ی توفیق در این کار، بهتر شدن وضع جامعه به همان نسبت است.
بهترین راه برای بهبود وضع جامعه، این است که هدفم بهبود بخشیدن به جامعه نباشد. هدفم باید این باشد که من زندگی خوش‌تر، خوب‌تر و ارزشمند‌تری داشته باشم. ترجمه‌ی این نگاه در عالَم اجتماع و سیاست این است: «بهترین راه مبارزه‌‌ی سیاسی-اجتماعی این است که هر کسی کاری را که به عهده گرفته است، خوب انجام دهد.»
اصلاحِ خود، هدف است و اصلاح جامعه، نتیجه. من به همان اندازه‌ای که اگر معلم‌ام معلم خوبیام و اگر نجّارم، نجار خوبیام و اگر مکانیکم، مکانیک خوبیام، در اصلاح جامعه‌ام سهم دارم.
فساد در جامعه یا ناشی از این است که کسانی عهده‌دار کاری شده‌اند که آگاهی و اطلاع لازم را ندارند، یا مطابق آگاهی و علم‌شان، عمل نمی‌کنند. یا کاری را که بلد نیستند بر عهده می‌گیرند یا کاری را که بر عهده‌گرفتند چنان که بلدند انجام نمیدهند. همه‌ی فسادها از درون خودِ ماست و هر یک از ما فرعونی در درون داریم که برخی مجال پیدا کرده‌اند و برخی نه.
#تغییر
@mostafamalekian
@DevelopmentSc
✔️ کانال «مدرسه توسعه»
👍55❤4👏3