مدتی بود قصد نوشتن یه کمپوننت رو داشتم تو Xamarin Forms

خب مسائل مختلفی رو آدم درگیر می شه موقع نوشتن یه کمپوننت. مخصوصا بحث Binding، ایزوله کردن مسائل داخلی کمپوننت از بیرون (Encapsulation) و خیلی موارد دیگه.

وقتی نوشتم اش، گفتم ببینیم این موارد پیچیده مثل
Template Binding، Content Presentor و Control Template و ... که توی Xaml هستن از کی به وجود اومدن؟

همون کدم رو بردم توی WPF ورژن .NET 4.6.1 و دیدم با کمی تغییرات Syntax ای کار کرد! نسخه .NET رو بردم عقب و عقب تر تا رسیدم به .NET 3 و دیدم باز هم کار کرد! خیلی جالبه که طراحی سال 2005 الی 2006 تیمی (یعنی ۱۲ الی ۱۳ سال پیش) اونقدر خوب، متین و منطقی بوده که هنوز هم معتبره و به خوبی کار می کنه.

وقتی این رو قیاس می کنم با Knockout، Angular JS و Angular و ... که در طول این سالها سعی کردن این موارد مربوط به Binding و کمپوننت نویسی رو درست کنن و این حجم از تغییرات و سعی و خطا رو داشتن و این رو قیاس می کنم با Xaml و عمق کاری که اون تیم کرده که الآن روی Android / iOS / Windows و اخیرا وب هم داره جواب می ده، به ارزش معماری اصولی و درست پی می برم. به این که ارزش کار یه تیم با یه تیم دیگه چقدر فرق می کنه. از Prism می گذرم که ۱۰ سال پیش ارائه شده و تفکر عمیق اش هنوز لنگه ای پیدا نکرده.

بزودی مجموعه کمپوننت های UI مون مبتنی بر Xamarin Forms رو ریلیز می کنیم روی GitHub در کنار تمامی کارهای دیگه ای که برای Xamarin Forms انجام دادیم و شروع به ایجاد مطالب آموزشی می کنیم براشون. اون موقع می تونید ببیند که چه کرده این Xaml ! (-;

مهندس یاسر مرادی @ysmoradi

https://xamarin-persian.ir

@xamarin_persian_ir

توی SQL نمیشه Id یک جدول رو رندوم گذاشت.یکی از مشکلاتی که برامون پیش میومد این بود که معمولا وقتی میخوایم برای یوزر هامون یک کد بسازیم که نظم خاصی نداشته باشه تا هرکس نتونه با یک حلقه و رکوئست به سرور همه ی دیتا ها رو دریافت کنه.
خلاصه یک راهی که اول به ذهن میرسه اینه که یک کد رندوم جنریت کنید و یوز هاتون موقع ثبت نام اون کد رو برای خودشون توی دیتابیس داشته باشن بعدش هم چک میکنین که کد تکراری نباشه خوب این یک مشکلی داره و اون اینه که وقتی تعداد یوزر ها بره بالا احتمال تکراری بودن کد های رندوم ساخته شده هم میره بالا.
روش بعدی اینه که یک کد سه یا چهار رقمی رو به عنوان پسورد توی جدول یوزر بذارید و همیشه با ای دی یوزر جمع یا کم یا ... کنید و یک عدد جدید بدست بیارید.
یک روش دیگه هم هست اینه که از تابعی که من زدم استفاده کنید آی دی یوزر همراه با یک پسورد (بدون اینکه پسورد در دیتابیس ذخیره باشه) به این تابع میدید و خروجی یک عدد میگیرید که میتونید به عنوان کد توی دیتابیس برای یوزر ذخیره کنید و به وسیله ی کدی که ذخیره کردید + پسوردتون میتونید آی دی یوزر رو بدست بیارید بدون اینکه کوئری زده باشید.

        /// <summary>
        /// یک آی دی از شما میگیرد و یک عدد رندوم یونیک به شما بر میگرداند
        /// </summary>
        /// <param name="id"></param>
        /// <param name="password"></param>
        /// <returns></returns>
        public static int CompressRandomUniqId(int id, int password)
        {
            var array1 = BitConverter.GetBytes(id);
            var array2 = BitConverter.GetBytes(password);
            List<byte> resultArray = new List<byte>();

            resultArray.Add(array1[1]);
            resultArray.Add(array1[3]);
            resultArray.Add(array1[0]);
            resultArray.Add(array1[2]);

            for (int i = 0; i < resultArray.Count; i++)
            {
                resultArray[i] -= array2[i];
            }
            return BitConverter.ToInt32(resultArray.ToArray(), 0);
        }

        /// <summary>
        /// یک عدد رندوم از شما میگیرد و با پسورد عدد واقعی ای دی را به شما بر میگرداند
        /// </summary>
        /// <param name="id"></param>
        /// <param name="password"></param>
        /// <returns></returns>
        public static int ExtractRandomUniqId(int id, int password)
        {
            var array1 = BitConverter.GetBytes(id);
            var array2 = BitConverter.GetBytes(password);
            List<byte> resultArray = new List<byte>();

            for (int i = 0; i < array1.Length; i++)
            {
                array1[i] += array2[i];
            }

            resultArray.Add(array1[2]);
            resultArray.Add(array1[0]);
            resultArray.Add(array1[3]);
            resultArray.Add(array1[1]);

           
            return BitConverter.ToInt32(resultArray.ToArray(), 0);
        }

این کد هیچوقت عدد تکراری به شما بر نمی گردونه و حتی از کلاس رندوم هم استفاده نمی کنه فقط با یه سری جمع و تفریق و جابجایی بایت ها داره یک عدد جدید به شما میده انگار که یک جدول داشته باشید که Id ش اتوماتیک ساخته بشه ولی از 1 شروع نشه بلکه رندوم شروع بشه

✅آموزش مهارت های کاربردی و مورد نیاز بازارکار
✅بهره گیری ازمجربترین اساتید
✅معرفی واستخدام نفرات برتر پس ازپایان دوره

📌جهت کسب اطلاعات بیشتر وثبت نام به سایت مراجعه کنید.
@edu_atitec

دوستان عزیز توی دوره ی بعدی قرار هست کلاس آموزش زامارین یا سی شارپ پیشرفته بذارم اگر دوست داشتید شرکت کنید در سایت ثبت نام کنید (مشهد)

📌پروژه نهایی دانشجویان دوره #سی_شارپ و #wpf
"ساخت مدیا پلیر با تکنولوژی wpf"
برای همه دانشجویان این دوره آرزوی موفقیت های بیشتری در این زمینه داریم 😊
@edu_atitec

آموزش سیگنالگو قسمت سوم، ساخت یک سرور ساده http و تست با مرورگر و postman و signalgotest

https://www.aparat.com/v/GXPHU

آیا تا به حال به این فکر کردید که راه های راحت تری برای برنامه نویسی سمت سرور حتی راحت تر از asp.net core و WCF و SignalR و انواع وب سرویس ها وجود داشته باشه که سرعت برنامه نویسی شما و تمیز بودن کد های سمت سرور یا کلاینت شما و قابل دسترسی بودن راحت تر کدهای شما با امکانات بی نهایت رو برای شما فراهم کنه؟
سیگنالگو یک ابزار متن باز (Open Source) با تجربه چندین سال تست و توسعه داده شده این امکانات رو برای شما فراهم میکنه تا بتونید سریع، راحت، تمیز کد بزنید و درگیر خیلی از مسائل دیگه که نیازی بهش ندارید نشید.اگر فقط یکبار با سیگنالگو سرور بسازید و از امکاناتش با خبر بشید دیگه سمت پروژه های دیگه برای بنویسی سمت سرور نخواهید رفت.
یک سرور سیگنالگو هم میتونه روی iis هاست بشه و هم اینکه خودش در قالب یک console نقش iis رو بازی کنه.

در نسخه ی جدید سیگنالگو میتوانید از طریق Validation ها بدون کد زدن به کلاینت بفهمانید که مقادیری را پر نکرده یا اشتباه وارد کرده است.یا میتوانید برخی مقادیر را اتوماتیک پر کنید قبل از اینکه تابع شما صدا زده شود، مثلا همیشه در دیتابیس یک فیلدی با عنوان CreatedDateTime دارید که زمان ساخت سطر را در آن ذخیره میکنید ولی هر بار مجبورید کد بزنید مثلا user.Date = DateTime.Now با اعتبار سنجی در سیگنالگو دیگه نیازی به کد زدن برای مقادیر از پیش تعیین شده نیست (در مواردی که نیاز به پیچیدگی بیشتر هست برای مقادیر پیشفرض کاربردی خواهد بود)

مجازی ساز IOS که در نسخه های جدید ویژوال استادیو اضافه شده به شما اجازه میده تا تست رو در ویندوز انجام بدید

استفاده از interface ها باعث تمیز بودن کد ها میشه، ولی اگر برنامه نویس استفاده ی به موقع از اینترفیس ها رو ندونه، علاوه بر اینکه باعث کثیف شدن کد ها و کلاس ها میشه بلکه باعث پیچیده تر و زیاد شدن کد ها و در نهایت حتی نیاز به ریفکتور برای از بین بردن interface ها خواهد داشت. هرگز interface ای تولید نکنید تا زمانی که کلاس دومی وجود نداره که از اون interface ارث ببره و استفاده کنه.ضمن اینکه ارث بری خودش دلیل بر استفاده از interface نیست.interface ها زمانی خوب هستند که استفاده ی بی اندازه ی شرط ها و casting رو از شما بگیرن و باعث بشن کد کمتری بزنید نه اینکه کدهاتون بجای اینکه کمتر بشه بیشتر بشه اگر اینطور بود راه رو اشتباه انتخاب کردید.

یکی از دلایلی که توی پانزده سال تجربه کاری نتونستم با جاوا اسکریپت انس پیدا کنم، خیلی داینامیک بودنش هست، یعنی شما میگی var ali بعدش هرچی تو این بریزی مشکلی نداره.
مشکلات داینامیک بودن زبان:
1.عدم توانایی داکیومنت بندی دقیق یعنی برنامه نویس بعدی که میاد کدهارو بخونه (تازه در صورتی که برنامه نویسان جاوا اسکریپت زحمت داکیومنت گذاری بکشن 😆) داکیومنت رو که میخونه نمیتونه خوب متوجه بشه باز باید نگاه دقیق تری به کد ها بندازه تا بفهمه چی به چیه.
2.عدم تشخیص پروپتری های ابجکت ها توسط IDE ها.
3.عدم دیباگ دقیق و تلف کردن وقت الکی برای فهم باگ، این مشکل وقتی بزرگتر و پیچیده تر و بیشتر میشه که کد های جاوا اسکریپت بیشتری برای پروژه زده باشید.
4.کند نویسی به دلیل دقیق و تمیز نبودن زبان، شاید بتونید بدلیل داینامیک بودن زبان سریع کد بزنید ولی ده برابر وقت بیشتری باید بذارید تا باگ ها و مشکلاتتون رو رفع کنید.

جاوا اسکریپت الان دیگه تبدیل شده به یک زبان سطح پایین، با اومدن تایپ اسکریپت و سی شارپ به سمت کلاینت وب سایت ها جاوا اسکریپت داره محبوبیتش رو از دست میده و تبدیل میشه به یک زبان سطح پایین، همانطور که ما با زبان سی شارپ کار میکنیم و بعد از کامپایل تبدیل میشه به IL الان شما میتونید با تایپ اسکریپت که خیلی دقیق و تمیز تر از جاوا اسکریپت هست کد بزنید و هنگام کامپایل تبدیل میشه به جاوا اسکریپت.
خلاصه اینکه برنامه نویسان حرفه ای با جاوا اسکریپت کار نمی کنن، چون اونا هم میخوان سریع و دقیق کد بزنن و هم طوری بتونن داکیومنت بزنن که بدون توضیحات برای برنامه نویسان دیگه قابل خواندن باشه.

سمپل های زیر به مثال های سیگنالگو برای شروع کننده ها اضافه شده:
1.Blazor
2.Angular
3.Asp.net MVC
4.Asp.net Core
5.C# Full
با افزونه SignalGo میتوانید بدون هیچ کدی سمت کلاینت انگولار و blazor یا سی شارپ همه ی سرویس ها و مدل های لازم رو بسازید.هرچه سریعتر کار با سیگنالگو رو شروع کنید از برنامه نویس های دیگه در توسعه ی اپلیکیشن هاتون جلوتر و سریعتر خواهید بود اگر با زبان دیگه ای کار میکنید و میخواهید اتوماتیک کد های سمت کلاینت برای شما هم ساخته شود که سیگنالگو در حال حاضر ساپورت نمی کند با @Ali_Visual_Studio تماس بگیرید:

https://github.com/SignalGo/signalgo-samples

چرا سیگنالگو؟
https://barnamenevisan.org/Articles/Article6938.html

دات نت Core در مقابل node js در حالی که node js هزار درخواست در ثانیه رو جواب میداد Net Core به بیست هزار درخواست در ثانیه تونست پاسخ بده:

https://customers.microsoft.com/de-de/story/raygun

آیا تا بحال به این فکر کردید که اپلیکیشن سرور و کلاینت شما پروتکل های مختلفی را ساپورت کنند؟ مثلا Http WebSocket OneWay Duplex Https وکلاینت شما اگر در اتصال با هر یک از پروتکل ها با مشکل مواجه شد براحتی بتوانید پروتکل ارتباطی آن را تغییر دهید؟ مثلا در همین تلگرام در بخش پروکسی ها پروتکل های مختلفی از جمله Socks و Http و MTProxy ساپورت میشود.
در نسخه ی جدید سیگنالگو شما براحتی میتوانید پروتکل ارتباطی اپلیکیشن خود را تغییر دهید بدون اینکه کد اضافه ای بزنید.همانطور که می دانید تمامی کلاس های سرویس های سیگنالگو برای کلاینت اتوماتیک ساخته میشوند مثلا کلاس Http جدا ساخته میشود و کلاس پروتکل Signalgo و Oneway جدا ساخته میشوند.در حالی که همه ی اینها از یک اینترفیس ارث برده اند، شما به عنوان برنامه نویس کلاینت در همه جا از اینترفیس و توابع آن استفاده میکنید و هر وقت لازم بود میتوانید پروتکل مورد نظر را جایگزین کنید و بدون هیچ تغییراتی در اپلیکیشن و کدهای خود میبینید که کاربران براحتی با پروتکل جدید ارتباط برقرار کرده و کار خواهند کرد.