🔳 علینقی مشایخی؛ استاد مدیریت دانشگاه صنعتی شریف، دانشآموخته دانشگاه امآیتی: برای حاکمیت، «توسعه» در اولویت نیست
@naghdeandisheh
@commn_develop
@naghdeandisheh
@commn_develop
🔳 شانزدهمین همایش روابطعمومی الکترونیک بهمن ۱۴۰۲ برگزار میشود.
🔳 پژوهشگران میتوانند تا تاریخ ۱۵ دی ۱۴۰۲، نسبت به ارسال اصل مقاله خود به آدرس الکترونیکی [email protected] اقدام کنند.
🔳 شرکتکنندگان در این همایش عضو باشگاه مدیریت ارتباطات یونسکو ایران خواهند شد.
🔳 علاقهمندان میتوانند جهت کسب اطلاعات بیشتر این همایش با شماره تلفن ۰۲۱۸۸۳۵۶۲۱۱ تماس حاصل کنند.
https://cmmagazine.ir/?p=8895
@prconference
@commn_develop
🔳 پژوهشگران میتوانند تا تاریخ ۱۵ دی ۱۴۰۲، نسبت به ارسال اصل مقاله خود به آدرس الکترونیکی [email protected] اقدام کنند.
🔳 شرکتکنندگان در این همایش عضو باشگاه مدیریت ارتباطات یونسکو ایران خواهند شد.
🔳 علاقهمندان میتوانند جهت کسب اطلاعات بیشتر این همایش با شماره تلفن ۰۲۱۸۸۳۵۶۲۱۱ تماس حاصل کنند.
https://cmmagazine.ir/?p=8895
@prconference
@commn_develop
Communication & Development
Photo
🔳 محمد صنعتی؛ روان پزشک: فناوریهای نوین ممکن است مانعی برای شکلگیری تفکر باشد. انسان باید برای نواندیشی جهان خود را به پرسش بگیرد.
@naghdeandisheh
@commn_develop
@naghdeandisheh
@commn_develop
آينده آموزش مهندسي در عصر شكوفايي هوش مصنوعي
🗓دوشنبه:27 شهريورماه
⏰14:30 تا 16:00
💬 https://www.skyroom.online/ch/ias/engineering
https://t.iss.one/webinars_course
@commn_develop
🗓دوشنبه:27 شهريورماه
⏰14:30 تا 16:00
💬 https://www.skyroom.online/ch/ias/engineering
https://t.iss.one/webinars_course
@commn_develop
📚 ششمین «سمینار سواد رسانهای و اطلاعاتی» با محور اصلی «دستور کار جمعی جهانی» در روز چهارشنبه مورخ 3 آبان 1402، مصادف با روز جهانی توسعه اطلاعات، برگزار میشود.
💬 https://mil.ut.ac.ir/
@commn_develop
💬 https://mil.ut.ac.ir/
@commn_develop
اکران ونقد فیلم سینمایی The Social Dilemma (معضل اجتماعی) | با حضور مسعود کوثری؛ عضو هیئت علمی دانشگاه تهران
📚 معضل اجتماعی (The Social Dilemma) فیلم داکیودرام (ترکیبی از مستند و درام) امریکایی است. کارگردانی این فیلم را که در سال ۲۰۲۰ ساخته شده، راجف اورلووسکی بر عهده داشت. موضوع این فیلم بر پدیدههای نوظهور شبکههای اجتماعی و آسیبهایی که به جامعه وارد کرده اند، متمرکز شده است. معضل اجتماعی برای نخستین بار در تاریخ ۲۶ ژانویه ۲۰۲۰ در جشنواره فیلم ساندس ۲۰۲۰ اکران شد.
📆 زمان: سه شنبه چهارم مهر ماه ۱۴۰۲
📍مکان: سالن ۲ پردیس سینمایی چارسو
@noupia_hub
@commn_develop
📚 معضل اجتماعی (The Social Dilemma) فیلم داکیودرام (ترکیبی از مستند و درام) امریکایی است. کارگردانی این فیلم را که در سال ۲۰۲۰ ساخته شده، راجف اورلووسکی بر عهده داشت. موضوع این فیلم بر پدیدههای نوظهور شبکههای اجتماعی و آسیبهایی که به جامعه وارد کرده اند، متمرکز شده است. معضل اجتماعی برای نخستین بار در تاریخ ۲۶ ژانویه ۲۰۲۰ در جشنواره فیلم ساندس ۲۰۲۰ اکران شد.
📆 زمان: سه شنبه چهارم مهر ماه ۱۴۰۲
📍مکان: سالن ۲ پردیس سینمایی چارسو
@noupia_hub
@commn_develop
هادی خانیکی در گفتوگو با آگاهی نو از روزنامهنگاری میگوید:
از کیهان تا آیین | روزنامهنگاری به منزله روشنفکری
کتاب نامه، آگاهینو - شماره اول بهار ١۴٠٢
گفتوگو از سرگه بارسقیان
📚 «ورود من به جهان روزنامهنگاری و بیش از چهل سال زیستن در آن، پنجرهها و افقهایی به زندگی در دیگر جهانها گشوده است که هنوز خاطرهها و آرزوهای برآمده از آن حتی جهان زیست سرطانی مرا معنادار، گفتوگویی و برانگیزنده کنش معطوف به امید میکند. من در این جهان بیش از آنکه مؤثر باشم، تاثیرپذیر بودهام.»
📚 هادی خانیکی اوایل تیر ۱۴۰۱ این را نوشت؛ در آخرین لحظههای عبور از پنجمین خان شیمیدرمانی. روزنامهنگاری که ۴۰ سال پس از ورود به شورای سردبیری کیهان و آغاز روزنامهنگاری حرفهای و پس از سالها تدریس به عنوان استاد علوم ارتباطات و روزنامهنگاری علمی، همچنان گفتوگوکننده است؛ از گفتوگو با معمر قذافی تا گفتوگو با سرطان پانکراس.
📚 از خانیکی چریک سیانور زیر زبان تا خانیکی آکادمیک با زبان گفتوگو؛ از خانیکی دانشجو که دستاندرکار نشریه دستنویس «باران» در شیراز بود تا خانیکی استاد و سردبیر نشریات «رسانه»، «نامه فرهنگ»، «دفتر دانش»، «آیین» و «آیین گفتوگو».
📚 گفتوگو با خانیکی سیر و سفری است در روزنامهنگاری ۴ دهه اخیر؛ با روزنامهنگاری که به تعبیر خود کنکور ایدهها برگزار میکرد اما روزنامهنگار تاسیسی است؛ از راهاندازی و مشارکت در تاسیس در روزنامهها و ماهنامهها و سالنامههای مطبوعاتی تا نشریات تخصصی و دانشگاهی.
💬 متن کامل را اینجا بخوانید...
@hadikhaniki
@commn_develop
از کیهان تا آیین | روزنامهنگاری به منزله روشنفکری
کتاب نامه، آگاهینو - شماره اول بهار ١۴٠٢
گفتوگو از سرگه بارسقیان
📚 «ورود من به جهان روزنامهنگاری و بیش از چهل سال زیستن در آن، پنجرهها و افقهایی به زندگی در دیگر جهانها گشوده است که هنوز خاطرهها و آرزوهای برآمده از آن حتی جهان زیست سرطانی مرا معنادار، گفتوگویی و برانگیزنده کنش معطوف به امید میکند. من در این جهان بیش از آنکه مؤثر باشم، تاثیرپذیر بودهام.»
📚 هادی خانیکی اوایل تیر ۱۴۰۱ این را نوشت؛ در آخرین لحظههای عبور از پنجمین خان شیمیدرمانی. روزنامهنگاری که ۴۰ سال پس از ورود به شورای سردبیری کیهان و آغاز روزنامهنگاری حرفهای و پس از سالها تدریس به عنوان استاد علوم ارتباطات و روزنامهنگاری علمی، همچنان گفتوگوکننده است؛ از گفتوگو با معمر قذافی تا گفتوگو با سرطان پانکراس.
📚 از خانیکی چریک سیانور زیر زبان تا خانیکی آکادمیک با زبان گفتوگو؛ از خانیکی دانشجو که دستاندرکار نشریه دستنویس «باران» در شیراز بود تا خانیکی استاد و سردبیر نشریات «رسانه»، «نامه فرهنگ»، «دفتر دانش»، «آیین» و «آیین گفتوگو».
📚 گفتوگو با خانیکی سیر و سفری است در روزنامهنگاری ۴ دهه اخیر؛ با روزنامهنگاری که به تعبیر خود کنکور ایدهها برگزار میکرد اما روزنامهنگار تاسیسی است؛ از راهاندازی و مشارکت در تاسیس در روزنامهها و ماهنامهها و سالنامههای مطبوعاتی تا نشریات تخصصی و دانشگاهی.
💬 متن کامل را اینجا بخوانید...
@hadikhaniki
@commn_develop
Medium
روزنامهنگاری به منزله روشنفکری
دکترهادی خانیکی در گفتوگو با آگاهی نو از روزنامهنگاری میگوید: از کیهان تا آیین — کتاب نامه اگاهی نو شماره اول بهار ١۴٠٢
Communication & Development
تحلیل نشانه شناختی.pdf
نشانه شناسی عکس خبری.pdf
820.9 KB
بازخوانی مقاله -2
نشانهشناسی عکس خبری
📚راوی: علیرضا عمادالدین
🔳عکس علاوه بر خصلت ارجاع دهنده و بازنمایی، از قابلیت بیانگرایانه نیز برخوردار است. از آنجا که هر چیزی، غیر از آنچه هست عمل کند، میتواند نشانه باشد، پس عکس را میتوان به مثابه متنی نشانهای دانست که دلالتهای متعددی را در عرض تفسیر و تاویل و فهم مخاطب قرار میدهد.
🔳 مدیران رسانه باید خود را ملزم به خوانش چندین و چندباره تصاویر کنند، که بتوانند از پس درک معناهای پنهانی عکس برآیند. مخاطب نیز با ارتقای سواد رسانهای و افزایش سواد بصری خود، به درک بهتر و جامعتری از تصویر خبری برسد.
@commn_develop
نشانهشناسی عکس خبری
📚راوی: علیرضا عمادالدین
🔳عکس علاوه بر خصلت ارجاع دهنده و بازنمایی، از قابلیت بیانگرایانه نیز برخوردار است. از آنجا که هر چیزی، غیر از آنچه هست عمل کند، میتواند نشانه باشد، پس عکس را میتوان به مثابه متنی نشانهای دانست که دلالتهای متعددی را در عرض تفسیر و تاویل و فهم مخاطب قرار میدهد.
🔳 مدیران رسانه باید خود را ملزم به خوانش چندین و چندباره تصاویر کنند، که بتوانند از پس درک معناهای پنهانی عکس برآیند. مخاطب نیز با ارتقای سواد رسانهای و افزایش سواد بصری خود، به درک بهتر و جامعتری از تصویر خبری برسد.
@commn_develop
با پروفسور علی اکبر جلالی (پدر فناوری اطلاعات ایران)
در وبینار آموزشی؛
" کاربرد هوش مصنوعی در توسعه تفکر اقتصادی جوانان "
| جمعه 5 آبان 1402 - 18:00
{همراه با اعطای گواهی معتبر حضور در دوره به زبان انگلیسی}
جهت ثبت نام و کسب اطلاعات بیشتر کلیک کنید.
@Erooidad
@commn_develop
در وبینار آموزشی؛
" کاربرد هوش مصنوعی در توسعه تفکر اقتصادی جوانان "
| جمعه 5 آبان 1402 - 18:00
{همراه با اعطای گواهی معتبر حضور در دوره به زبان انگلیسی}
جهت ثبت نام و کسب اطلاعات بیشتر کلیک کنید.
@Erooidad
@commn_develop
تعداد رسانههای مجوزدار در ایران
در ایران، مجوز
▪️٣٣٨ «روزنامه»
▪️١٣٢١ «فصلنامه»
▪️٨٢٩ «هفتهنامه»
▪️۵٣٣١ «سایت خبری»
وجود دارد.
🔳 ایران کشوری است که ١٠ هزار و ٨۴۴ رسانه دارد، اما سرانه مطالعه روزانه در ایران بیش تر از ۱۶ دقیقه نیست.
@JournalistsClub1
@commn_develop
در ایران، مجوز
▪️٣٣٨ «روزنامه»
▪️١٣٢١ «فصلنامه»
▪️٨٢٩ «هفتهنامه»
▪️۵٣٣١ «سایت خبری»
وجود دارد.
🔳 ایران کشوری است که ١٠ هزار و ٨۴۴ رسانه دارد، اما سرانه مطالعه روزانه در ایران بیش تر از ۱۶ دقیقه نیست.
@JournalistsClub1
@commn_develop
آن مرد یک رسانه بود
✍ محمدرضا اسلامی، استاد دانشگاه پلیتکنیک کالیفرنیا
🔳 میتوان نشست و ناامید بود. می توان به آسانی گفت «کار از کار گذشته و هیچ تلاشی فایده ندارد». میتوان با این قبیل جملات خیال خود را راحت کرد. اما افرادی هم هستند که همت و وقت خود را مصروف تولید محتوی/آگاهی در جامعه می کنند و از پای نمی نشینند.
🔳 محمد فاضلی بعد از آنکه از دانشگاه بیرون آمد، از پا ننشست و وقت را مصروف تولید محتوی کرد، صد قسمت پادکست محصول آن تلاش است(اینجا). صد قسمت از پادکستهای دغدغه ایران منتشر شد. صد قسمت محتوا، گفتگو، صحبت و هم اندیشی پیرامون مطالب مختلف که ستون فقرات آنها یک چیز است: «دغدغه ایران».
🔳 در گروه همکاران سابق برج میلاد شاهد بودم که پادکستها یک به یک به اشتراک گذاشته می شد و برداشتم این بود که هنوز ضربان نبض جامعه (یا حداقل بخشی از جامعه اهل مطالعه) این است که «آگاهی» را «می نوشد» آگاهی را «نشر» می دهند. آگاهی را دست به دست به دیگران می رساند. در گروه تلگرامی دیگر اوضاع همین بود.
تحلیل فرد به مثابه رسانه:
◾️ «فرد به مثابه رسانه» از مختصات ایران ما و امکان ویژه دنیای جدید ماست. بیایید کمی در این مورد تامل کنیم:
▪️یک اتفاقی در جامعه ایرانی در حال رخ دادن است که مشابه اش را نمی توان در آمریکا یا ژاپن مشاهده کرد: در ایران بر خلاف بسیاری کشورها، افرادی هستند که از خارج از جریان اصلی رسانه ای (Mainstream) دارند با مردم حرف می زنند و دست کم بخشی از مردم حرفهای آنها را دنبال می کنند. یعنی جامعه یک بخشی از جریان اندیشه ورزی را “جدی” گرفته.
▪️دست کم تجربه شخصی من این است که در آمریکا چنین نیست. یعنی نسل جوان آمریکایی برایش افرادی مانند دکتر سروش یا دکتر رنانی یا دکتر غنی نژاد وجود خارجی ندارد. اگر مثلا فرید زکریایی هست به واسطه شبکه سی.ان.ان است و متقابلا چهره های فاکس نیوزی در سمت دیگر. یعنی افراد مرجع به واسطه رسانه های اصلی مرجع شناخته می شوند.
▪️در شرق آسیا هم که این وضع بدتر است. در ژاپن یا چین اساسا جریانی از روشنفکری وجود ندارد که بخواهد گفتگوهای دامنه دار، پیوسته و جدی با مردمان (یا لااقل بخشی از مردم) وجود داشته باشد. به عبارت دیگر ما در ایران افرادی داریم که محتوا تولید می کنند، مرجعیت دارند اما در رسانه های رسمی نیستند و مردم آن ها را در پستوی انبوهی از پیام های رد و بدل شده در شبکه های اجتماعی می جویند و می یابند.
▪️نگاهی به گردش کمّی محتوا از «رسانه های تک نفره» در میان ایرانیان باعث امیدواری است. عملا کمّیت گردش یادداشتها نشان از جدی گرفته شدن محتوی توسط بخشی از جامعه است. مثلا مطلب جلاسان گردگو یا افسانه پیل و پراید در زمان نشر خود تقریبا در بسیاری کانالها و گروهها بازنشر شد. اغراق نیست که گفته شود آن یادداشت ها میلیونها بار دیده شد.
▪️عدم وجود چنین چیزی در فضای رسانه و شبکه های اجتماعی آمریکا و ژاپن یک واقعیت است. یعنی عملا چهره هایی نظیر سریع القلم و ... خارج از رسانه های مسلط در حال گفتگو با مردم «نیستند». نمونه هایی نظیر دکتر رنانی، دکتر فاضلی و... که مستقل از رسانه های مسلط باشند وجود ندارند و عملا در آمریکا چهره هایی که با بدنه جامعه تکلم دارند «ذیل رسانه های بزرگ» تعریف شده اند.
▪️برای مثال مقایسه رضا امیرخانی در تهران با موراکامی در توکیو محل تامل است. رمانها و داستانهای موراکامی در ژاپن به شکل وسیع خوانده می شود. ولی موراکامی در هیچ حوزه دیگری غیر از رمان با مردم ارتباط ندارد. حال آنکه «خوانده شدن» و دیده شدن امیرخانی در نسل جوان ایرانی فراتر از "رمانِ صرف" است.
▪️به رغم اینکه گفته می شود ایرانیان اهل مطالعه نیستند ولی هم در ژاپن و هم در آمریکا بسیار به ندرت با دانشجویی مواجه شدم که علاقمند به «مطالعه جنبی» مباحث توسعه ای، اجتماعی، فرهنگی باشد. هیچ نشانی از این قبیل علاقمندیها در میان حدود دو هزار دانشجوی آمریکایی که تا کنون داشته ام ندیده ام، حال آنکه چهار ترم در دانشگاه علوم و تحقیقات تدریس کردم و شاهدم که بخش زیادی از دانشجویانم دایما محتوای مرتبط با توسعه ایران را در شبکه ها دنبال می کنند.
▪️یکی از دلایل این امر احتمالا ناشی از زوال جایگاه صداوسیما و چند دهه فقدان رسانه خصوصی و مرجعیت رسانهای است. خصیصه و نشانی از تحول اجتماعی در جامعهای که سخنگو پیدا کرده است.
▪️«فرد به مثابه رسانه» امکان ویژه دنیای امروز است. به تعبیر دکتر صیدی، این رسانه جدید/مدرن «فقط» دو چیز نیاز دارد: یک موبایل و قدری دغدغه!
https://t.iss.one/I_D_Network
https://t.iss.one/solseghalam
@commn_develop
✍ محمدرضا اسلامی، استاد دانشگاه پلیتکنیک کالیفرنیا
🔳 میتوان نشست و ناامید بود. می توان به آسانی گفت «کار از کار گذشته و هیچ تلاشی فایده ندارد». میتوان با این قبیل جملات خیال خود را راحت کرد. اما افرادی هم هستند که همت و وقت خود را مصروف تولید محتوی/آگاهی در جامعه می کنند و از پای نمی نشینند.
🔳 محمد فاضلی بعد از آنکه از دانشگاه بیرون آمد، از پا ننشست و وقت را مصروف تولید محتوی کرد، صد قسمت پادکست محصول آن تلاش است(اینجا). صد قسمت از پادکستهای دغدغه ایران منتشر شد. صد قسمت محتوا، گفتگو، صحبت و هم اندیشی پیرامون مطالب مختلف که ستون فقرات آنها یک چیز است: «دغدغه ایران».
🔳 در گروه همکاران سابق برج میلاد شاهد بودم که پادکستها یک به یک به اشتراک گذاشته می شد و برداشتم این بود که هنوز ضربان نبض جامعه (یا حداقل بخشی از جامعه اهل مطالعه) این است که «آگاهی» را «می نوشد» آگاهی را «نشر» می دهند. آگاهی را دست به دست به دیگران می رساند. در گروه تلگرامی دیگر اوضاع همین بود.
تحلیل فرد به مثابه رسانه:
◾️ «فرد به مثابه رسانه» از مختصات ایران ما و امکان ویژه دنیای جدید ماست. بیایید کمی در این مورد تامل کنیم:
▪️یک اتفاقی در جامعه ایرانی در حال رخ دادن است که مشابه اش را نمی توان در آمریکا یا ژاپن مشاهده کرد: در ایران بر خلاف بسیاری کشورها، افرادی هستند که از خارج از جریان اصلی رسانه ای (Mainstream) دارند با مردم حرف می زنند و دست کم بخشی از مردم حرفهای آنها را دنبال می کنند. یعنی جامعه یک بخشی از جریان اندیشه ورزی را “جدی” گرفته.
▪️دست کم تجربه شخصی من این است که در آمریکا چنین نیست. یعنی نسل جوان آمریکایی برایش افرادی مانند دکتر سروش یا دکتر رنانی یا دکتر غنی نژاد وجود خارجی ندارد. اگر مثلا فرید زکریایی هست به واسطه شبکه سی.ان.ان است و متقابلا چهره های فاکس نیوزی در سمت دیگر. یعنی افراد مرجع به واسطه رسانه های اصلی مرجع شناخته می شوند.
▪️در شرق آسیا هم که این وضع بدتر است. در ژاپن یا چین اساسا جریانی از روشنفکری وجود ندارد که بخواهد گفتگوهای دامنه دار، پیوسته و جدی با مردمان (یا لااقل بخشی از مردم) وجود داشته باشد. به عبارت دیگر ما در ایران افرادی داریم که محتوا تولید می کنند، مرجعیت دارند اما در رسانه های رسمی نیستند و مردم آن ها را در پستوی انبوهی از پیام های رد و بدل شده در شبکه های اجتماعی می جویند و می یابند.
▪️نگاهی به گردش کمّی محتوا از «رسانه های تک نفره» در میان ایرانیان باعث امیدواری است. عملا کمّیت گردش یادداشتها نشان از جدی گرفته شدن محتوی توسط بخشی از جامعه است. مثلا مطلب جلاسان گردگو یا افسانه پیل و پراید در زمان نشر خود تقریبا در بسیاری کانالها و گروهها بازنشر شد. اغراق نیست که گفته شود آن یادداشت ها میلیونها بار دیده شد.
▪️عدم وجود چنین چیزی در فضای رسانه و شبکه های اجتماعی آمریکا و ژاپن یک واقعیت است. یعنی عملا چهره هایی نظیر سریع القلم و ... خارج از رسانه های مسلط در حال گفتگو با مردم «نیستند». نمونه هایی نظیر دکتر رنانی، دکتر فاضلی و... که مستقل از رسانه های مسلط باشند وجود ندارند و عملا در آمریکا چهره هایی که با بدنه جامعه تکلم دارند «ذیل رسانه های بزرگ» تعریف شده اند.
▪️برای مثال مقایسه رضا امیرخانی در تهران با موراکامی در توکیو محل تامل است. رمانها و داستانهای موراکامی در ژاپن به شکل وسیع خوانده می شود. ولی موراکامی در هیچ حوزه دیگری غیر از رمان با مردم ارتباط ندارد. حال آنکه «خوانده شدن» و دیده شدن امیرخانی در نسل جوان ایرانی فراتر از "رمانِ صرف" است.
▪️به رغم اینکه گفته می شود ایرانیان اهل مطالعه نیستند ولی هم در ژاپن و هم در آمریکا بسیار به ندرت با دانشجویی مواجه شدم که علاقمند به «مطالعه جنبی» مباحث توسعه ای، اجتماعی، فرهنگی باشد. هیچ نشانی از این قبیل علاقمندیها در میان حدود دو هزار دانشجوی آمریکایی که تا کنون داشته ام ندیده ام، حال آنکه چهار ترم در دانشگاه علوم و تحقیقات تدریس کردم و شاهدم که بخش زیادی از دانشجویانم دایما محتوای مرتبط با توسعه ایران را در شبکه ها دنبال می کنند.
▪️یکی از دلایل این امر احتمالا ناشی از زوال جایگاه صداوسیما و چند دهه فقدان رسانه خصوصی و مرجعیت رسانهای است. خصیصه و نشانی از تحول اجتماعی در جامعهای که سخنگو پیدا کرده است.
▪️«فرد به مثابه رسانه» امکان ویژه دنیای امروز است. به تعبیر دکتر صیدی، این رسانه جدید/مدرن «فقط» دو چیز نیاز دارد: یک موبایل و قدری دغدغه!
https://t.iss.one/I_D_Network
https://t.iss.one/solseghalam
@commn_develop
Telegram
شبکه توسعه
زیرنظر آقایان دکتر: علی سرزعیم (اقتصاددان)، مجتبی لشکربلوکی (استراتژیست)، امیر ناظمی(آینده پژوه) و محمد فاضلی (جامعهشناس) و محمدرضا اسلامی(استادپلی تکنیک کالیفرنیا)
نام سابق: شبکه استراتژیست
ادمین
@Mm_135
https://t.iss.one/itdmcbot?start=dr_lashkarbolouki
نام سابق: شبکه استراتژیست
ادمین
@Mm_135
https://t.iss.one/itdmcbot?start=dr_lashkarbolouki
پرسش اینجاست که آیا کنشها در فضای آنلاین اثری دارد؟
📚 منتقدان فضای آنلاین میگویند که این کارها مبارزه از زیر پتو (اسلکتیویسم) است و موافقان به اثرگذاری آن معتقدند.
@social_communication_atu
@commn_develop
📚 منتقدان فضای آنلاین میگویند که این کارها مبارزه از زیر پتو (اسلکتیویسم) است و موافقان به اثرگذاری آن معتقدند.
@social_communication_atu
@commn_develop