بی ان سی _ غیررسمی

♦️ "بازداشت محمدرضا؛ و سیاست امید"
به قلم محمدجواد روح

🔺بازداشت غیرمترقبه محمدرضا #جلایی_‌پور با واکنش‌ها و تحلیل‌های زیادی در نزد فعالان اصلاح‌طلب و به‌ویژه جوانان مواجه شده است.

🔺 جلایی‌پور در میان فرزندان رجال سیاسی از معدود چهره‌هایی است که تقریبا همه توافق دارند موقعیت و توجه عمومی به او، برخاسته و ناشی از عوامل ژنتیکی و خانوادگی نیست.

🔺 حتی بسیاری از کسانی که گاه به جلایی‌پور پدر انتقاد دارند، مواضع و تحلیل‌های جلایی‌پور پسر را می‌پسندند و راهبردهای پیشنهادی او را چه از بعد علمی و چه از بعد سیاسی، متناسب‌تر با واقعیات می‌بینند.

🔺 ویژگی دیگر محمدرضا این است که یک کنشگر اهل دانش در حوزه سیاست است.

🔺 او با آنکه رتبه اول کنکور علوم انسانی در سال ۱۳۸۰ را کسب کرد؛ اما از آن سنخ دانشجویان درس‌خوانی نیست که میان دانش و پیشرفت در کسب مدارک دانشگاهی با فعالیت مدنی و سیاسی مرزبندی کنند و به اصطلاح، سری را که درد نمی‌کند؛ دستمال نمی‌بندند.

🔺محمدرضا اتفاقا سری پردرد دارد. سری که او را نه‌تنها از دانشگاه تهران که از قلب لندن به ایران بازمی‌گرداند و از او جامعه‌شناسی به مخاطب می‌شناساند که نمی‌تواند دور از جامعه بماند .

🔺 محمدرضا در ماه‌های اخیر بیش از همیشه از امید و «سیاست امید» می‌گفت.

🔺 او در کنار پدرش و دکتر محمدمهدی مجاهدی سه‌جامعه‌شناسی هستند که با رویکردی استراتژیک به مقوله امید پرداخته‌اند و در همایشی که اواخر سال گذشته برگزار شد، ابعاد این راهبرد و الزامات آن را در سطح نخبگان و دانشگاهیان به بحث کشیدند.

🔺بازداشت محمدرضا را نیز بهتر است با همین سیاست امید و از منظری که خود او به تحولات می‌نگریست؛ نگریست.

🔺این رخداد نشان داد که هنوز و به‌رغم بدعهدی‌ها، سکوت‌ها و مشکلات و موانعی که پیش‌روی مجموعه اصلاح‌طلبان و نیز دولت و دیگر نهادهای انتخابی وجود دارد؛ طیف قابل توجهی از اصلاح‌طلبان و به‌ویژه از نیروهای اهل‌فکر و جوان در میان این نیروها هستند که به طور جدی دغدغه حل مسائل ایران از طریق اصلاح‌طلبی را دارند و حاضرند برای پیشبرد این راهبرد، از امکانات علمی و پژوهشی در خارج از کشور دست شویند و راه‌حل مسائل را در درون ایران جویند و حتی هزینه‌های آن را به جان بخرند.
۸
@BNC_ir

777 viewsedited 15:58