آپولو11
پس از خدمت آرمسترانگ به عنوان فرماندهٔ پشتیبان آپولو ۸، وی در تاریخ ۱۱ دسامبر ۱۹۶۸، به عنوان فرماندهٔ آپولو ۱۱ انتخاب شد. در یک جلسهٔ ناسا، اسلایتون به آرمسترانگ گفت که او در این سفر دو همکار دیگر دارد. باز آلدرین به همراه آرمسترانگ در گردونهٔ ماه نشین «عقاب» است و به نوعی جایگزین جیم لاول است و مایکل کالینز در گردونهٔ فرماندهی «کلمبیا» در مداری دور ماه گردش می کند. آرمسترانگ بعد از ۱ روز اندیشیدن به اسلایتون گفت:

« من تا به حال با آلدرین هیچ مشکلی نداشتم ولی لاول گاهی اوقات دستورات من را اجرا نمی کرد. به هر حال بهتر است که آلدرین همراه من باشد و هم چنین در رتبه بندی از لاول بالاتر است. »

در مارس ۱۹۶۹، جلسه ای بین اسلایتون، جورج کم، باب گیلروت و کریس کرافت برگزار شد و به طور قطعی مشخص شد که فضانورد خوش بخت آپولو ۱۱، آرمسترانگ است. در یک کنفرانس مطبوعاتی در تاریخ ۱۴ آوریل ۱۹۶۹، گفته شد که آرمسترانگ از دریچهٔ سمت راست LM از فضاپیما خارج می شود.

سفر به ماه
هنگام پرتاب موشک ساترن ۵ به فضا، در اثر سرعت بسیار بالا، ضربان قلب آرمسترانگ به ۱۱۰ در دقیقه رسید. او به یاد سرعت فضاپیمای جمینای ۸ افتاد و سعی کرد خود را کنترل کند. این توانایی او باعث شد که بیماری فضایی نگیرد. هم چنین دو فضانورد دیگر آپولو ۱۱ هم بیماری فضایی نگرفتند. آرمسترانگ با انجام عملیات آکروباتی در هواپیما، باز هم نتوانست حالت تهوع نگیرد.

هدف فضاپیمای آپولو ۱۱، فرود بر نقطه ای خاص و ایمن از کرهٔ ماه بود. سه دقیقه مانده به فرود روی ماه، سفینه به درون چاله های فضایی افتاد و مثل توپ در فضا رها بود و به سرعت به سوی ماه می رفت. زنگ های خطر به صدا درآمده بودند و کامپیوترها مدام هشدار می دادند که نمی توانند این همه اطلاعات را پردازش کنند. سوخت سفینه هم تقریبا داشت تمام می شد.


آرمسترانگ با نگاه با سطح ماه دریافت که آن ها مستقیم به سوی تخته سنگ ها می روند. اگر فضانوردان کاری نمی کردند، مسافرت شان با یک انفجار تماشایی به پایان می رسید. او میدانست که باید چه کار کند. او هدایت سفینه را از دست کامپیوتر خارج کرد و خودش هدایت سفینه را بر عهده گرفت. سرانجام مسیر سفینه را عوض کرد، ولی فضایی که او برای فرود برگزیده بود، کاملا از تخته سنگ بود. آرمسترانگ آخرین شانس خود را امتحان کرد و برای آخرین بار مسیر سفینه را عوض کرد. سرانجام فضایی صاف پدیدار شد. در کمتر از ۳۰ ثانیه مانده به فرود بر ماه، سفینه را خاموش کرد تا خودش فرود بیاید. سرانجام در تاریخ ۲۰ ژوئیه ۱۹۶۹، اولین فضاپیمای انسان در ساعت ۲۰:۱۷:۳۹ بر روی ماه فرود آمد. پایه های فضاپیما، ۵ تا ۱۰ سانتی متر در ماه فرو رفت. سرانجام فضانوردان تمام امکانات رفتن از ماه را آماده کردند تا اگر اتفاقی افتاد، به سرعت از ماه دور شوند.

مأموریت آپولو 11 در سال 1969 اجرا شد، یعنی قبل از ظهور نرم‌افزارهای شبیه‌سازی پیشرفته‌ای مثل ANSYS.
اما:
در آن زمان، ناسا از محاسبات عددی دستی، برنامه‌نویسی با فرترن و شبیه‌سازی‌های اولیه استفاده می‌کرد.
طراحان ناسا نیاز به تحلیل سازه‌ای، حرارتی و دینامیکی برای قطعات سفینه، ماژول قمری و موشک Saturn V داشتند.

اگر آپولو 11 امروز ساخته می‌شد، قطعاً ناسا از ANSYS برای طراحی و تحلیل اجزا استفاده می‌کرد.😊

خوشه بندی به روش K-Means برای داده های دوبعدی

تفاوت گالرکین پیوسته و ناپیوسته
در روش گالرکین ناپیوسته (Discontinuous Galerkin - DG)، «ناپیوسته» به این معنیه که تابع پایه (basis functions) یا تقریب راه‌حل در مرز بین المان‌ها (یا سلول‌ها) می‌تونه ناپیوسته باشه. یعنی برخلاف روش گالرکین پیوسته (Continuous Galerkin) که تقریب راه‌حل باید در همه جای دامنه، مخصوصاً روی مرز المان‌ها، پیوسته باشه، تو DG هر المان می‌تونه تقریب خودش رو داشته باشه بدون اینکه تابع روی مرز بین المان‌ها برابر باشه یا پیوسته.

صحنه داکینگ(اتصال دو فضاپیما به یکدیگر در فضا) در فیلم اینتراستلار

در یکی از بحرانی‌ترین لحظات فیلم Interstellar، دکتر مان تلاش می‌کند فضاپیمای رنجر را به ایستگاه فضایی Endurance متصل کند. اما به‌دلیل ناهماهنگی در فشار داخلی و عدم تطابق در قفل‌های اتصال، این تلاش با انفجاری شدید همراه می‌شود. در پی این حادثه، ایستگاه آسیب جدی می‌بیند و به‌صورت کنترل‌نشده به چرخش درمی‌آید.
در این وضعیت اضطراری، فرمانده کوپر به‌سرعت سرعت زاویه‌ای ایستگاه را تحلیل می‌کند. او با کمک ربات هوشمند CASE، نرخ چرخش را تخمین زده و تصمیم می‌گیرد که با تنظیم سرعت زاویه‌ای فضاپیمای خود مطابق با چرخش Endurance، به‌صورت دستی عملیات اتصال را انجام دهد.
این مانور از نظر فنی فوق‌العاده پیچیده است؛ چرا که تطبیق سرعت زاویه‌ای در شرایط خلأ، نیازمند کنترل دقیق رانشگرهای جانبی (RCS) و مصرف بهینه‌ی سوخت است. در حالی که CASE هشدار می‌دهد این عملیات غیرممکن است، کوپر با اعتمادبه‌نفس پاسخ می‌دهد: نه الزامی هست
کوپر در ادامه با هماهنگ‌سازی دقیق سیستم‌های هدایت، موفق می‌شود سرعت زاویه‌ای سفینه را با RPM ایستگاه تطبیق دهد. این عملیات در شرایطی انجام می‌شود که شتاب گرانشی ناشی از چرخش بسیار بالا رفته و طبق تخمین‌ها، تا حدود 70 برابر شتاب گرانش زمین (70G) می‌رسد – فشاری که در واقعیت برای انسان کشنده خواهد بود.
در نهایت، کوپر موفق می‌شود اتصال را برقرار کند و ایستگاه را از نابودی نجات دهد. این صحنه نه‌تنها به لحاظ دراماتیک یکی از پرتنش‌ترین لحظات فیلم است، بلکه از نظر علمی نیز بازنمایی دقیقی از مفاهیم دینامیک مداری، تطبیق زاویه‌ای و مهارت‌های پیشرفته‌ی خلبانی در فضا به‌شمار می‌رود و از آن به‌عنوان یکی از واقعی‌ترین سکانس‌های تاریخ سینما یاد می‌شود.

دوره فلوئنت مقدماتی انسیس تک
جلسه پانزدهم
خواندن دیتای فلوئنت در پایتون
کامل ویدیو در آپارات بارگذاری شده است.
https://www.aparat.com/v/phe689c

دوره مقدماتی فلوئنت انسیس تک:
1-آموزش جریان دوبعدی در کویتی
https://t.iss.one/AnsysTech/408
2-جریان سه بعدی در کانال
https://t.iss.one/AnsysTech/427
3-جریان تراکم پذیر حول ایرفویل
https://t.iss.one/AnsysTech/461
4-آموزش نصب و تولید هندسه ساده با گمبیت
https://t.iss.one/AnsysTech/495
5-تولید دو شبکه نسبتا ساده در گمبیت
https://t.iss.one/AnsysTech/513
6-تولید هندسه در کتیا و تولید شبکه در فلوئنت مشینگ
https://t.iss.one/AnsysTech/516
7-آموزش مقدماتی توربولنس در فلوئنت
https://t.iss.one/AnsysTech/522
8-آشنایی مش لایه مرزی برای شبیه سازی آشفتگی
https://t.iss.one/AnsysTech/525
9-کار کردن با فلوئنت با استفاده از پایتون
https://t.iss.one/AnsysTech/562
10-آموزش تولید شبکه در لوله در گمبیت به همراه حل جریان در فلوئنت
https://t.iss.one/AnsysTech/574
11-آموزش تولید شبکه حول ایرفویل در گمبیت
https://t.iss.one/AnsysTech/608
12-آموزش شبیه سازی جریان حول ایرفویل در فلوئنت
https://t.iss.one/AnsysTech/611
13-آموزش شبیه سازی و مش زنی جریان سه بعدی در زانویی
https://t.iss.one/AnsysTech/620
14-آموزش تولید شبکه حول سیلندر دوبعدی در ICEM CFD
https://t.iss.one/AnsysTech/644
15-خواندن دیتای فلوئنت در پایتون
https://t.iss.one/AnsysTech/725