Forwarded from جام معرفت (جلسات اخلاق)
🔹نکته 3⃣4⃣
جمال العارفین مرحوم آیت الله میرزا جواد آقا ملکی تبریزی در باب مراقبه سالك در شب #نيمه_شعبان و مراتب تقدير می فرماید :
"شب نیمه شعبان یکی از شبهای قدر و شب تقسیم روزی‌ها و مرگ است، چنانکه در اخبار مستفیضه وارد گردیده و در پاره‌ای از آنها چنین یاد شده که: «خدای تعالی آن شب را شب امامان علیهم السلام قرار داده، همچنان که شب قدر را برای رسول خدا صلی الله علیه و آله قرار داده است ».
و اشکالی نیست که قدْر، بیش از یک شب باشد و این به مراتب تقدیر مقدرات متصور مي‌گردد و احیاء در آن تأکید گردیده و اعمال و عبادات فاخره و بسيار ارزشمندي در آن وارد شده كه ممکن است گفته شود در شبهای قدر و غیر آن، مانند آن یا افزون‌تر از آن وارد نشده است.
آن شب، شبی است که در آن کسی تولّد یافته که مانند او برای پاک ساختن زمین و فرج عمومی برای مؤمنین امم، و برافراشتن پرچمهای عدل خدا برای اهل زمین، و جمع کامل بین سیاست دین و دنیا تولد نیافته است.
و بر سالک است که چون به این منزلگاه [شب نيمه شعبان] رسيد، اوّلاً نظر خود را در این شب، از لذّت به دنیا و از راحت در آن برگیرد و نفس خود را مهیّا کند که آن را شب وداع و خداحافظي خود از دنیا بداند ونفس خود را در آن فرض کند که مانند شبی است که در بامداد آن شب، روز قیامت خواهد بود تا اعمال سنگین [آن شب] بر او سبک شود بلکه گذشتن و تمام شدن آن شب بر او گران باشد و دوست بدارد که آن شب، از آن مقداری که هست طولاني‌تر باشد، و عمل او در آن شب روی این زمینه باشد که خود را فرض کند که با هریک از اعمال در حال وداع است، به طوری که آن عمل، آخرین عمل او ست از عمر دنیا، تا کوشش او در درست کردن اعمال افزون‌تر شود و چون نفس و قلب خود را به این میزان برای عمل حاضر بیند، بر اوست که قبل از داخل شدن شب، نظر كند در اختیار كردن اَعمال و ترتيب آن، به آنچه كه بيشتر مناسب حالش مي‌باشد و اگر دو عمل را در فضلیت و مناسبت برابر بیند، آن را که مشقّت و سختی‌اش بر نفس بیشتر باشد برگزیند. "
@jamemarefat
جمال العارفین مرحوم آیت الله میرزا جواد آقا ملکی تبریزی در باب مراقبه سالك در شب #نيمه_شعبان و مراتب تقدير می فرماید :
"شب نیمه شعبان یکی از شبهای قدر و شب تقسیم روزی‌ها و مرگ است، چنانکه در اخبار مستفیضه وارد گردیده و در پاره‌ای از آنها چنین یاد شده که: «خدای تعالی آن شب را شب امامان علیهم السلام قرار داده، همچنان که شب قدر را برای رسول خدا صلی الله علیه و آله قرار داده است ».
و اشکالی نیست که قدْر، بیش از یک شب باشد و این به مراتب تقدیر مقدرات متصور مي‌گردد و احیاء در آن تأکید گردیده و اعمال و عبادات فاخره و بسيار ارزشمندي در آن وارد شده كه ممکن است گفته شود در شبهای قدر و غیر آن، مانند آن یا افزون‌تر از آن وارد نشده است.
آن شب، شبی است که در آن کسی تولّد یافته که مانند او برای پاک ساختن زمین و فرج عمومی برای مؤمنین امم، و برافراشتن پرچمهای عدل خدا برای اهل زمین، و جمع کامل بین سیاست دین و دنیا تولد نیافته است.
و بر سالک است که چون به این منزلگاه [شب نيمه شعبان] رسيد، اوّلاً نظر خود را در این شب، از لذّت به دنیا و از راحت در آن برگیرد و نفس خود را مهیّا کند که آن را شب وداع و خداحافظي خود از دنیا بداند ونفس خود را در آن فرض کند که مانند شبی است که در بامداد آن شب، روز قیامت خواهد بود تا اعمال سنگین [آن شب] بر او سبک شود بلکه گذشتن و تمام شدن آن شب بر او گران باشد و دوست بدارد که آن شب، از آن مقداری که هست طولاني‌تر باشد، و عمل او در آن شب روی این زمینه باشد که خود را فرض کند که با هریک از اعمال در حال وداع است، به طوری که آن عمل، آخرین عمل او ست از عمر دنیا، تا کوشش او در درست کردن اعمال افزون‌تر شود و چون نفس و قلب خود را به این میزان برای عمل حاضر بیند، بر اوست که قبل از داخل شدن شب، نظر كند در اختیار كردن اَعمال و ترتيب آن، به آنچه كه بيشتر مناسب حالش مي‌باشد و اگر دو عمل را در فضلیت و مناسبت برابر بیند، آن را که مشقّت و سختی‌اش بر نفس بیشتر باشد برگزیند. "
@jamemarefat